Morgunblaðið - 28.01.2003, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MIG langar að koma á framfæri
smáleiðréttingu er varðar fyrstu
plötuna sem Íslendingur söng inná.
Eins og flestir þeir sem fylgjast með
íslenskri tónlist vita var það Pétur Á.
Jónsson sem varð fyrstur Íslendinga
til að syngja inn á hljómplötu. Lengi
vel var talið að það hafi verið 1906
eða 1907. Þetta ártal má t.d. finna í
íslenskri hljóðritaskrá sem er upp-
flettiforrit yfir íslenskar hljómplötur
frá upphafi til ársins 2000, sem út
kom í lok síðasta árs. (Heimildir þar
eru fengnar úr bók Jóns R. Kjart-
anssonar sem út kom 1955.) Í þessu
forriti er að finna grein um sögu
hljóðritunar hér á landi. Við kynn-
ingu á áðurnefndu uppflettiforriti
komu fram upplýsingar sem fengnar
höfðu verið frá EMI í London um að
þessi fyrsta hljóðritun Péturs hafi
farið fram 23. ágúst 1910, en ekki
1906 eða 1907 eins og talið hefur
verið. Upptökumaður hjá Pétri
þennan dag í Kaupmannahöfn var H.
Murtagh. Þegar betur er að gáð
passar þetta ártal betur enda ólík-
legt að Pétur hafi byrjað nám sitt í
Danmörku á að syngja inn á hljóm-
plötu til útgáfu. Ástæða þess að mig
langar að koma þessari leiðréttingu
að, er að við afhendingu íslensku tón-
listarverðlaunanna í Borgarleikhús-
inu var minnst á þetta og þá með
röngu ártali. Að vísu hafði dönsk
hljómsveit leikið Lofsöng inn á plötu
nokkrum árum áður, ásamt þjóð-
söngvum hinna Norðurlandana, en
ekki er vitað með fullri vissu hvaða
ár það var.
Það er von mín að þessar upplýs-
ingar komi sér vel fyrir þá sem
áhuga hafa.
BÁRÐUR ÖRN BÁRÐARSON,
bariloa@strik.is.
Fyrsta hljómplata
Íslendinga
Frá Bárði Erni Bárðarsyni
SAMSTARF Samfylkingarinnar,
Vinstrihreyfingarinnar – græns
framboðs og Framsóknarflokks hef-
ur staðið í rúm átta ár. Þetta samstarf
leiddi til þess að Sjálfstæðisflokkur-
inn missti meirihlutann og hefur sem
kunnugt er þrívegis tapað í borgar-
stjórnarkosningum fyrir R-listanum
undir öruggri forustu borgarstjórans,
Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur.
Samstarfið innan borgarstjórnar-
meirihlutans hefur verið heilsteypt
og árangursríkt í veigamestu málum
stjórnsýslunnar. En fljótt skipast
veður í lofti, samfylkingarkonan Ingi-
björg Sólrún ákveður að taka tilboði
frá formanni Samfylkinarinnar um að
skipa 5. sæti listans í Reykjavík norð-
ur og þá er eins og hinn pólitíski
heimur umpólist og hávaðasamar og
órökstuddar yfirlýsingar Framsókn-
ar og vinstri grænna um trúnaðar-
brest og sviksamlega framgöngu
borgarstjóra verða allt í einu að alls
herjar martröð. Langt þarf að leita í
stjórnmálasögu þjóðarinnar til að
finna annað eins upphlaup af jafn litlu
tilefni. Hafði ekki Ingibjörg Sólrún að
öðrum ólöstuðum leitt R-listann til
sigurs í þremur borgarstjórnarkosn-
ingum og þannig styrkt pólitíska
stöðu Samfylkingarinnar, Framsókn-
arflokks og vinstri grænna í Reykja-
vík? Maður skyldi ætla að þessir
flokkar ættu allir sem einn að vera
þakklátir henni fyrir frábær störf í
þágu borgarbúa. En hreinleikinn sést
best utanfrá, innan dyra hjá sam-
starfsflokkum hennar var hinn póli-
tíski fnykur þeim um megn, sem
barst á augabragði fyrir vit forustu-
manna Framsóknar og vinstri
grænna, sem töldu framboð borgar-
stjóra tefla í tvísýnu pólitískri framtíð
þeirra sjálfra. Ekki bætti niðurstaða
skoðanakönnunar DV andrúmsloftið,
þar sem formaður og átrúnaðargoð
Framsóknarflokks er fyrir borð bor-
inn og vandséð um björgun og Sam-
fylkingin orðin jafnstór íhaldinu. Nú
var aðeins eitt til ráða, að knýja Ingi-
björgu Sólrúnu til að segja af sér eða
hætta við framboð, hún væri hinn
hættulegi andstæðingur sem yrði að
afvopna, ekki innan nokkurra vikna
heldur strax, svo notuð séu orð Hall-
dórs Ásgrímssonar. Öll framganga
andstæðinga Samfylkingarinnar
gegn framboði Ingibjargar Sólrúnar
staðfestir betur en nokkuð annað
pólitíska yfirburði hennar og gífur-
legar vinsældir. Óttinn og hræðslan
við þessa einu konu er áður óþekkt í
íslenskum stjórnmálum, ekki bara
íhaldið skelfur, Framsókn og vinstri
grænir æpa af skelfingu. Ekki er lík-
legt að kjósendur dragi Framsókn úr
flórnum a.m.k. hér í Reykjavík, fram-
ganga formannsins gæti hæglega
þurrkað flokkinn út. Ingibjörg Sólrún
hefur þrívegis rassskellt íhaldið í
Reykjavík. Þeim svíður sárt og sárin
gróa seint, en Framsóknarflokksins
bíður enn verra hlutskipti ef þeir leiða
íhaldið til valda í borgarstjórn
Reykjavíkur.
Það mun leiða til klofnings innan
flokksins, sem lítill er fyrir og má ekki
við frekari ágjöf. Fjöldaflótti blasir
við kjósendum vinstri grænna til
Samfylkingarinnar standi þeir að
brottför Ingibjargar Sólrúnar og leiði
þar með íhaldið í borgarstjórastólinn.
Ákvörðun Ingibjargar Sólrúnar að
taka fimmta sæti á lista síns eigin
flokks er í hæsta máta eðlileg, hún fer
þar í baráttusæti eins og hún hefur
reyndar ávallt gert í borgarstjórnar-
kosningunum. Hún er kjarkmikil,
bráðgreind og réttsýn baráttukona,
sýndi það vel innan Kvennalistans og
nú nýtur Samfylkingin hennar góðu
hæfileika. Samstiga áróðri og ósann-
indi andstæðinga hennar um að hún
hafi svikið Reykvíkinga verður svar-
að af kjósendum í komandi alþingis-
kosningum. Ingibjörg Sólrún borgar-
stjóri þarf engu að kvíða, en hætt er
við að ýmsir þeir sem hæst nú láta og
harðast ganga gegn henni fái makleg
málagjöld.
KRISTJÁN PÉTURSSON,
fyrrv. deildarstjóri.
Upphlaup
af litlu tilefni
Frá Kristjáni Péturssyni