Morgunblaðið - 28.01.2003, Side 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Olga Betty Ant-onsdóttir hús-
móðir fæddist á Ak-
ureyri 26. janúar
1929. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 17.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Anton
Árnason sjómaður
frá Ytri-Haga á Ár-
skógsströnd, f. 26.10.
1905, d. 12.3. 1948 og
Pálína Valgerður
Oddsdóttir, sem vann
við hótel- og þjón-
ustustörf, frá Minni-Bakka í Hóls-
hreppi í Skálavík, f. 10.1. 1907, d.
20.11. 1984. Þau giftu sig 1927 og
hófu búskap sinn í Árnahúsi í
Hrísey, en fluttu til Siglufjarðar
um 1944. Systkini Bettyjar eru:
Eygló Helga, f. 30.9. l941 d. 12.5.
1944, og Anton Helgi, f. 1.2. 1948,
maki Sólrún Aradóttir. Betty gift-
ist 6. janúar 1951 Páli Gestsyni
skipstjóra frá Siglufirði, f. 13.6.
1926. Foreldrar hans voru Gestur
Guðjónsson skipstjóri frá Ási í
Þelamörk, f. 22.3. 1893, d. 9.8.
1963, hann ólst upp í Hrísey, og
Rakel Sigríður Pálsdóttir frá
Siglufirði, f. 13.6. 1903, d. 6.10.
1980. Betty og Páll eignuðust sjö
börn: 1) Anton Valur, f. 15.3. 1951,
sonur Árni Valur, móðir hans
Ágústa Hrefna Lárusdóttir, dóttir
Inga Birna, móðir hennar Sigur-
björg Björnsdóttir.
Maki Ingu, Birgir
Rúnar Jónsson, dótt-
ir þeirra Emilía. Með
sambýliskonu sinni
Ragnheiði Eggerts-
dóttur á Anton Val-
ur dótturina Olgu
Betty og fósturson-
inn Hrólf. 2) Rakel
Guðný, f. 24.10.
1953, gift Gunnlaugi
Ingimundarsyni,
börn þeirra tvö, Mál-
fríður Anna, sam-
býlismaður Áskell
Gestsson, sonur
þeirra er Arnar Geir, og Páll.
Gunnlaugur á dótturina Ernu
Margréti gift Kristni Þór Guð-
bjartssyni, börn þeirra Dagný
Vala og Gunnlaugur Atli. 3) Krist-
ján, f. 4.11. 1954, d. 18.3. 1955. 4)
Svanbjörg, f. 12.4. 1956, sambýlis-
kona Mia Bergström. 5) Sjöfn, f.
18.3. 1959, gift Þórhalli Sigurð-
syni, sonur þeirra er Sigurður.
Sjöfn á börnin Baldvin og Þór-
unni. Faðir þeirra er Magnús Þór
Sigmundsson. 6) Kristjana, f. 1.5.
1960, gift Andrési Bjarnasyni.
Dætur þeirra Sigrún Helga, Andr-
ea Ruth og Agla Bettý. 7) Gestur,
f. 20.9. 1963, sambýliskona Linda
Guðlaugsdóttir, börn þeirra
Signý, Valgerður og Páll.
Útför Olgu Bettyjar verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Nú hverfa þær ein af annarri, al-
þýðuhetjurnar, sem fæddust á
fyrsta þriðjungi síðustu aldar.
Fólkið, sem háði hina hörðu stétta-
baráttu kreppuára. Kynslóðin, sem
lagði grunninn að Íslandi nú-
tímans. Við, sem komin erum fram
yfir miðjan aldur sjáum æ oftar á
bak okkar nánustu ættingum og
vinum. Þeir sem átt hafa fastan
sess í hjörtum okkar og lífi eru að
týnast burt einn af öðrum.
Þótt margt hafi verið skrifað um
byltinguna sem varð á lífskjörum
Íslendinga á fyrri hluta 20. aldar,
er margt ósagt enn. Það þótti ekki
í frásögur færandi, þótt bændur,
sjómenn og verkamenn kæmu tíu
börnum á legg, jafnvel fleirum. En
auðvitað var það botnlaus þræl-
dómur þessarar kynslóðar innan
veggja heimilanna og úti í atvinnu-
lífinu, sem skóp okkar auð.
Hlutur kvenna í þessu ævintýri
hefur verið stórlega vanmetinn,
þótt ýmislegt hafi verið dregið
fram í dagsljósið á allra síðstu ár-
um. Á meðan „hetjur hafsins“ mok-
uðu upp þorski og síld, sem gerði
Íslendinga ríka, voru aðrar hetjur í
landi sem stóðu í flóknum heim-
ilisrekstri, sem hagspekingar nú-
tímans og gæðastjórnunarmenn
hefðu gott af að kynna sér. Vinnsla
aflans í frystihúsum og á síldar-
plönum var einnig á þeirra könnu,
og síðast en ekki síst, uppeldi
barnanna.
Olga Betty Antonsdóttir greind-
ist með krabbamein sl. sumar, og
nú nokkrum mánuðum síðar er hún
dáin.
„Ég vildi ég ætti tímavél og gæti
ferðast fram í tímann þegar hægt
verður að lækna þennan ljóta sjúk-
dóm, þá myndi ég bjóða henni
ömmu með í vélina,“ sagði lítill
sonur minn grátandi, þegar hann
frétti lát ömmu sinnar.
Hennar Bettyjar er sárt saknað
af eiginmanni, börnum, barnabörn-
um og langömmubörnum og okkur
öllum, sem þekktum hana vel. Hún
stóð fast með sínu fólki alla tíð og
ól honum Páli sínum 7 börn, sem
hún hugsaði um á meðan Palli var
á sjónum að veiða fisk. Þau bjuggu
á Siglufirði, Raufarhöfn og á ýms-
um stöðum í Reykjavík með barna-
hópinn, en síðast á Seltjarnarnesi,
þar sem ég kynntist fjölskyldunni
fyrir 30 árum. Löngu síðar urðu
þau tengdaforeldrar mínir. Betty
var gamansöm, vel lesin og höfð-
ingi heim að sækja. Þetta áttu þau
hjónin sameiginlegt, þó að öðru
leyti væru þau talsvert ólík. Páll
vildi ef til vill hafa strangari tök á
hlutunum, en hún var nú ekki að
láta smáatriðin þvælast fyrir sér.
Saman áttu þau 52 ár. Það var
sjálfsagt ekkert, sem hann Palli
hefði ekki gert fyrir konuna sína,
eins og glögglega kom í ljós eftir
að hún veikist, þegar hann vék
aldrei frá henni.
Nú fara þau ekki fleiri ferðir
saman norður til Hríseyjar. Og
ekki heldur suður á bóginn, til
heitu landanna, þangað sem þau
fóru svo oft eftir að börnin uxu úr
grasi. Þau kunnu vel við sig í sól-
inni. Nú er hún Betty komin til
stóru sólarlandanna, þar sem
áreiðanlega er tekið vel á móti al-
þýðuhetjunum íslensku.
Þórhallur
Sigurðsson.
Í dag fylgi ég þér til grafar,
elsku Betty mín. Okkur er ekki
ætlað að vera samferða lengur
hérna megin. Þegar við kynntumst
fór ég eins og fleiri stelpur úr
Kópavogi að hanga með strákum
nokkrum úr vesturbænum. Um
helgar vorum við eins og klíka,
leigðum spólur eða hlustuðum á
tónlist inni í herberginu hans
Gests, jafnvel 15 fullorðnir krakkar
á 15 fermetrum. Þú varst ekki í
klíkunni, nei, þú varst mamma
hans Gests. Sú sem átti alla þessa
þolinmæði, með honum Palla þín-
um auðvitað.
Ég hafði augastað á Gesti og
fljótlega eftir að við tvö náðum
saman gerði ég honum ljóst að ef
honum dytti í hug að skilja við mig,
þá flytti ég heim til hans því að á
þessum árum var oft ansi storma-
samt í minni fjölskyldu og ég frek-
ar aum á sálinni, en á þínu heimili,
Betty mín, var mér alltaf vel tekið.
Þú reyndir aldrei að grafa upp
hvað gengi á, vissir bara um leið
hvort allt væri í lagi eða ekki. Ég
held að ég hafi aldrei formlega
flutt inn til ykkar, en ég lá á bedd-
anum hans Gests og las undir stúd-
entspróf og mér þótti svo vænt um
þig og Palla.
Þið studduð svo við bakið á okk-
ur þegar ég hélt áfram að læra og
voruð ánægð fyrir okkar hönd þeg-
ar við keyptum okkar fyrstu íbúð,
það er allavega alveg á hreinu að
við fluttum formlega út. Samt höf-
um við nú eiginlega verið með aðra
löppina inni síðan, svona eins og
hin börnin, tengdabörnin, barna-
börnin og undir það síðasta barna-
barnabörnin í heimsóknum í félags-
heimilinu í Tjarnarbólinu. Það er
erfitt að slíta sig frá þeim stað sem
manni líður vel á. Það er sárt að
sjá á eftir þér, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Linda Guðlaugsdóttir.
Jesús mælti: „Ég er upprisan og lífið. Sá
sem trúir á mig, mun lifa, þótt hann
deyi. Og hver sem lifir og trúir á mig,
mun aldrei að eilífu deyja.“
Elsku amma mín, það er komið
að kveðjustund. Og við kveðjum
þig með sorg og trega í hjarta. Þú
barðist mjög hetjulega við þennan
illvíga sjúkdóm, mun lengur en við
fáum að vita. Aldrei heyrði ég þig
kvarta, heldur hafðir þú miklu
meiri áhyggjur af þeim sem þér
þótti vænt um. Ég vil þakka þér
þau ár sem við áttum með þér. Ég
mun ávallt muna eftir þér sem
elskulegri ömmu minni. Megir þú
hvíla í friði.
Allt var kyrrt og hjótt
öllu lokið allt of fljótt.
Þú fórst oss frá í dag
englar guðs sungu lag.
Morgunn varð sem niðdimm nótt
hjá guði þú sefur sætt og rótt.
Við rúm mitt stendur ásýnd þín
elsku besta amma mín.
Þú strýkur hár mitt, kyssir kinn
svo ást og frið ég finn.
Af þér streymir mikill kraftur
og svo hverfur þú aftur.
(S.G.)
Þín
Signý.
Elsku Bettý amma mín. Núna
ertu farin á vit annarra ævintýra
og ég veit að þér líður betur þar.
Fyrir mér er þetta samt ennþá allt
svo óraunverulegt.
Það eru svo ótal margar góðar
minningar sem koma upp í huga
mér. Ekki grunaði mig að aðfanga-
dagur ætti eftir að vera síðasta
skiptið sem að við hittumst. Það
kvöld var alveg yndislegt kvöld. Þú
varst svo hress og alsæl að hafa
okkur öll hjá þér. Ég hef alltaf sótt
mikið í það að vera hjá þér og afa
enda var alltaf svo gott að koma til
ykkar og þið rosalega dugleg að
sinna mér og styðja mig í því sem
ég tók mér fyrir hendur. Það veitti
mér mikla ánægju að fá að kynnast
þér elsku amma mín og fá að eyða
þessum tíma með þér. Það sem við
gátum setið við eldhúsborðið þitt
og spjallað bara tvær um alla
heima og geima. Þú varst með
endalausan fróðleik sem oft hefur
nýst mér vel. Það er skrítin til-
hugsun að geta ekki lengur rennt
vestureftir í Tjarnarbólið til ömmu
og fengið sér kaffi og nokkra fróð-
leiksmola með því.
Ég elska þig elsku amma mín og
sakna þín sárt. Megi Guð og allir
hans englar geyma þig þangað til
við hittumst á ný.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mun hverfa úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund.
Það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku Palli afi, megi Guð gefa
þér styrk í sorg þinni.
Málfríður Anna (Malla).
Elsku amma Bettý, það tekur
mig sárt að þú ert farin. Ég sakna
þín voðalega mikið, ég veit að þú
vildir að ég færi út aftur þrátt fyrir
að þú værir mikið lasin og mér
finnst erfitt að hafa verið svona
langt í burtu daginn sem þú kvadd-
ir. Ég vildi óska að stundirnar með
þér hefðu verið aðeins fleiri ... en
það er bara eigingirni í mér. Síð-
ustu stundirnar með þér voru ynd-
islegar, það var gott að koma til
þín með bleikar rósir, sitja við
rúmstokkinn hjá þér og halda í
hönd þína, þú brostir svo blítt og
ég sagði þér sögur af ferðum mín-
um. Ég man svo vel orðin sem þú
sagðir við mig rétt áður en ég fór
aftur til London. Ég var að kveðja
þig og þú sagðir: „Ég vona að öll
ævintýrin þín endi vel.“ Mér þykir
svo vænt um þessi orð, þú varst
yndisleg amma og þú varst vinur
minn.
Ég man svo vel eftir stundunum
okkar þegar ég var lítil og ég kom
á hverjum morgni áður en ég fór í
skólann, við settum í okkur rúllur,
púsluðum og eyddum löngum
stundum saman í eldhúsinu með
kveikt á útvarpinu að spjalla um
lífið og tilveruna. Svo vinkaðir þú
mér úr svefnherbergisglugganum
þegar ég lagði af stað í skólann og
þú stóðst við gluggann alveg þang-
að til að ég hvarf úr augnsýn. Ég
er svo þakklát fyrir að eiga svona
góðar minningar um þig. Ég kveiki
á kerti á hverju kvöldi þér til heið-
urs, sem ilmar eins og bleiku rós-
irnar. Ég kveð þig með sorg í
hjarta en það veitir mér huggun að
ég veit að þú ert á fallegum stað í
faðmi ástvina sem fóru á undan
þér. Þú ert bak við fjöllin þar sem
sólin sefur og ég veit að þér líður
vel og ég sé þig þar seinna, elsku
amma mín.
Þín
Þórunn Antonía.
OLGA BETTY
ANTONSDÓTTIR
✝ HólmfríðurHildimundar-
dóttir fæddist í
Stykkishólmi 15.
nóvember 1911. Hún
lést á St. Franciskus-
spítalanum í Stykk-
ishólmi 8. janúar síð-
astliðinn og var
útför hennar gerð
frá Stykkishólms-
kirkju 18. janúar.
tíma var gaman að sjá
þig í matsalnum að
horfa út um gluggann
og sjá hvernig þú
fylgdist með hverri
hreyfingu þarna fyrir
utan.
Ég veit að þú hefur
lengi þráð að fá að fara
og það var þér fyrir
bestu en ég hefði samt
viljað að þú lifðir fram
yfir ferminguna mína
sem verður í vor, en ég
veit að þú vakir yfir
mér og verður þar mér
við hlið. Alla fallegu hlutina sem þú
gerðir og gafst mér mun ég alltaf
hafa með mér eins og t.d. þegar ég
flyt að heiman og fer í skóla, mun
ég alltaf hafa þá á áberandi stað þar
sem minningin um þig mun alltaf
fylgja þeim.
Elsku amma, nú kveð ég þig í
sorg og söknuði og munu minningar
þínar ætíð lifa með mér. Ég vona að
þú vakir yfir mér fram á síðasta
dag og ég hlakka til að hitta þig aft-
ur þegar ég stíg upp til guðsríkis.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín;
Elsku amma mín.
Það er svo sárt að
hugsa til þess að þú skulir vera far-
in og söknuðurinn er mjög mikill en
nú ert þú komin til afa og ég veit að
þér líður vel þar. Ég man þegar ég
kom í heimsókn til þín með Kikku
vinkonu minni og við hlógum eins
og vitleysingar að skrítnum brönd-
urum og sögum.
Og seinustu stundirnar sem ég
átti með þér sem voru þegar ég
kom með bekknum mínum uppá
dvalarheimili og við spjölluðum við
ykkur, spiluðum á hljóðfæri og allir
voru að vonast eftir því að ég myndi
syngja, en ég spilaði bara á píanóið.
Alltaf þegar ég var að fara í píanó-
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei, það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér;
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að lítast á.
(Steingr. Thorst.)
Þín sonardóttir,
Hildur Lára Ævarsdóttir.
Ég trúi á ljós sem lýsi mér á líf
og kærleika. Á sigur þess sem sann-
ast er. Og sættir mannanna. Á afl
sem stendur ætíð vörð um allt sem
fagurt er. Á Guð á himni, Guð á
jörð og Guð í sjálfum mér.
Elsku amma, brosmild og hress
með hvítu flétturnar vafðar um höf-
uðið, þannig ert þú í minningu okk-
ar. Nú er lokið þinni jarðvist og þú
komin á fund undangenginna ást-
vina. Þegar við hugsum um þig
kemur í hug okkar skemmtileg og
lífsglöð kona umvafin páfagaukum
og skeljum í Lágholti 9. Að koma til
þín var spennandi og ævintýri lík-
ast. Konfektkassar fullir af skeljum
en ekki súkkulaðimolum. Því það
var þitt yndi að gera listmuni úr
skeljum. Sjaldan sast þú iðjulaus
hvort sem þú varst heima eða að
heiman. Þannig geymum við minn-
ingarnar um þig.
Elsku amma, takk fyrir yndisleg-
ar stundir sem við áttum með þér.
Þær munum við alltaf geyma í
hjarta okkar. Kveðja.
Íris, Ída og Ísey.
HÓLMFRÍÐUR
HILDIMUNDAR-
DÓTTIR
Klemens Sæmunds-
son var tæplega 86 ára
gamall er hann lést.
Mjög kær faðir minn
hefur kvatt þetta líf eftir erfið veik-
indi í nokkurn tíma og er því sökn-
uður okkar allra sem tengdust þér
mjög mikill. Margs er að minnast á
þeim tæplega 48 árum sem við urð-
um samferða í þessu lífi og margt er
að þakka fyrir þegar komið er nú að
KLEMENS
SÆMUNDSSON
✝ Klemens Sæ-mundsson fædd-
ist í Minni-Vogum í
Vogum 28. desem-
ber 1916. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 10. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Kálfatjarnar-
kirkju 21. desem-
ber.
kveðjustund. Ég vil í
fyrsta lagi segja það að
faðir minn var alla tíð
mjög heiðarlegur og
góður maður og já-
kvæður í garð allra. Ég
ætla hér með að þakka
þér fyrir allar sam-
verustundirnar, hvort
sem þær voru á heimili
þínu í Vogunum, í
ferðalögum um landið
eða á öðrum stöðum og
fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig fyrr og
síðar. Um leið og ég vil
votta öllum þeim sam-
úð mína sem syrgja föður minn vil ég
segja það að lokum að þó að Klemens
Sæmundsson sé fallinn frá þá mun
minningin um hann lifa hjá okkur
alla okkar ævidaga.
Egill Hallgrímur
Klemensson.