Morgunblaðið - 11.01.2004, Blaðsíða 29

Hann sagðist síðan myndu
koma til Íslands um sumarið
og fá sér pláss á báti þangað
til ráðningarsamningur
minn rynni út. Þá ætlaði
hann að koma með mér til
Noregs. Þetta fannst mér
hið besta mál.
Félagarnir héldu síðan úr
landi með Gullfossi. Ég lof-
aði honum að það myndi bíða hans
bréf í Kaupmannahöfn þegar skipið
kæmi þangað. Hann var því feginn og
sendi mér eldheit kort frá öllum við-
komustöðum skipsins á leiðinni til
Kaupmannahafnar. Ég var því afar
hamingjusöm og brá í illilega í brún
þegar ég fæ kort frá Uwe í Kaup-
mannahöfn þar sem hann var hálfsúr
og sagðist ekki hafa fengið neitt bréf
frá mér. Hann sagðist samt ætla að
senda kort frá Spáni og lét mig fá
heimilisfangið í Flensburg þangað
sem ég gæti sent honum bréf. Þetta
urðu síðustu samskipti okkar.“
Dó í bílslysi á Torremolinos
Þetta var þó ekki það síðasta sem
hún fregnaði af ferðum kærastans.
„Það næsta sem ég frétti af kær-
astanum mínum var í bréfi frá
spænskum lögfræðingi sem sagði að
Uwe og Klaus hefðu farist í bílslysi á
Torremolinos. Í bréfinu stóð að nafn-
ið mitt og heimilisfang á Íslandi auk
hrings með nafninu mínu gröfnu í
hefði verið það eina sem hefði gefið
upplýsingar um hverjum bæri að til-
kynna andlát þeirra. Síðan harmaði
lögfræðingurinn afdrif Þjóðverjanna
og óskaði mér alls hins besta í harmi
mínum.
Við þessar fréttir fannst mér heim-
ur minn hruninn og ég lokaði mig af
og grét og grét. Ég skildi ekki hvern-
ig þetta gat gerst. Þegar ég hafði
að vera var um sig og mjög óráðlegt
fyrir ungar stúlkur að vera einar út á
kvöldin. Ég vissi svo sem ekkert hvað
beið mín en óhikað gekk ég mína leið.
Enn kom borgin mér á óvart og nú
með öllum skemmtistöðunum sem
urðu á vegi mínum og fjörinu inni á
þeim. Ég held það hafi bara verið á
fyrsta skemmtistaðnum sem ég fór
inn á sem ég hitti stúlkuna sem varð
mín besta vinkona á Íslandi. Hún
heitir Lilja en ég man því miður ekki
eftirnafnið. Við upplifðum eitt og ann-
að saman og langstærsti hlutinn af
því var afar skemmtileg reynsla.
Fjörið í Reykjavík var svo miklu
meira en í Ósló. Þar var næturlífið fá-
tæklegt og nánast allt lokað eftir
klukkan tíu á kvöldin meðan
skemmtistaðirnir í Reykjavík voru
opnir langt fram nótt. Þá átti svo
sannarlega vel við að Ósló var kölluð
stærsti sveitabær í heimi. Mér fannst
samt Íslendingarnir drekka fullmik-
ið. Þá á ég við karlmennina. Ég minn-
ist þess varla að hafa séð drukkna
konu meðan ég var á landinu.
Ekki er hægt að skilja við skemmt-
analífið í Reykjavík án þess að minn-
ast á öll bíóin. Nánast á hverju götu-
horni í miðbænum var kvikmynda-
hús. Það voru miklu fleiri kvikmynda-
hús í Reykjavík en í Ósló. Við fórum
því oft í bíó og ég man eftir því að
myndirnar voru aldrei með texta. Ég
man líka eftir að mjög margar dansk-
ar myndir voru sýndar og ein og ein
norsk. En flestar voru myndirnar þó
amerískar ef ég man rétt. Textaleysið
á kvikmyndunum skýrir kannski hve
Íslendingar voru góðir í ensku og
dönsku. Þó ég talaði litla sem enga
ensku skildum við hvert annað því
norska og danska eru ekki svo ólík
tungumál. Ég var svo sem fljót að
skilja íslensku en ég náði aldrei að
tala málið.
En eftir á að hyggja kynntist ég
borginni bara yfir vetrartímann og sá
hana því aldrei skarta sínum fegursta
sumarskrúða. Mér er þó eftirminni-
legt hve mér þótti fallegt í kringum
Alþingishúsið. Frá Austurvelli á ég
margar ljúfar minningar.“
Rómantík og dramatík
Ljúfu minningarnar frá Austur-
velli tengjast allar fyrstu sönnu ást-
inni sem Eldbjörg kynntist. Hún féll
nefnilega kylliflöt fyrir þýskum sjó-
manni Reykjavík.
„Fljótlega eftir að ég kynntist Lilju
hittum við tvo Þjóðverja, Uwe og
Klaus. Þeir voru báðir sjómenn á
togaranum Skúla Magnússyni. Þeir
sögðust vera á íslensku fiskiskipi til
að þéna peninga og ætluðu svo heim
til Flensborgar um sumarið. Okkur
fannst þeir hinir skemmtilegustu
strákar og þegar þeir sögðust vilja
hitta okkur aftur næst þegar þeir
kæmu í land vorum við ekki fráhverf-
ar því.
Til að gera langa sögu stutta tókust
ástir með okkur. Við Uwe trúlofuðum
okkur og Lilja var með Klaus. Tíminn
sem í hönd fór var bæði spennandi og
mjög skemmtilegur. Við fórum alltaf
út saman þegar strákarnir voru í
landi og áttum yndislegar stundir.
Eitt sinn þegar strákarnir voru í
landi og komið var framundir vor
buðu þeir okkur út að borða á fínan
veitingastað sem hét Lido. Ég held að
það hafi verið einhver fínasti veitinga-
staðurinn í Reykjavík á þeim tíma.
Þegar við komum prúðbúin á staðinn
tók þjónn á móti okkur og vísaði okk-
ur til borðs sem merkt var Klaus
Raabe. Svona fínheitum hafði ég aldr-
ei áður kynnst. Ég á meira að segja
matseðilinn ennþá.
Eftir kvöldverðinn kemur Uwe að
máli við mig og segir að þeir félagarn-
ir ætli að bregða sér í smáfrí til Spán-
ar en ætli síðan að dvelja um stund
hjá fjölskyldum sínum í Flensburg.
jafnað mig eitthvað á mesta áfallinu
hafði ég uppi á fjölskyldu Uwes til að
segja henni fréttirnar því mér skildist
á lögfræðingnum að ég væri sú eina
sem hægt hefði verið að hafa sam-
band við. Ég held að það hafi verið
móðir Uwes sem ég talaði við og við
skildum hvor aðra illa. Einhvern veg-
inn fannst mér samt að eitthvað
stemmdi ekki alveg í ferlinu og eftir
einhverja daga ákvað ég að reyna að
afla mér frekari upplýsinga um afdrif
kærasta míns.“
Hjálpræðisherinn í málið
Hjálpræðisherinn hefur löngum
staðið undir nafni og í hörmungum
sínum leitaði Eldbjörg hjálpar og
hughreystingar hjá hermönnum
hans.
„Ég vissi að hjálpræðisherinn í
Noregi aðstoðaði oft við að finna fólk
sem hafði týnst. Ég sneri mér því til
hersins sem tók að sér að finna út
hvað hafði komið fyrir á Spáni.
Leitin hafði ekki lengi staðið yfir
þegar mennirnir sem lýsingin átti við
fundust.
Þeir voru ljóslifandi og komnir til
Kanada. Þessum upplýsingum trúði
ég alls ekki og gerði því aðra tilraun
til að tala við fjölskylduna í Flens-
burg. Í það sinnið talaði ég við bróður
Uwes, Hirco, sem talaði ágæta ensku.
Hann sagði mér að upplýsingar
Hjálpræðishersins væru réttar.
Bróðir hans var í Kanada þar sem
hann ætlaði að fara að gifta sig. Hann
sagði jafnframt að það hefðu verið
samantekin ráð hjá félögunum, Uwe
og Klaus, að losna úr samböndum sín-
um á Íslandi með lygavefnum sem
þeir spunnu um bílslysið á Spáni.
Við þessi tíðindi brotnaði ég alger-
lega saman. Mér fannst niðurlæging
mín vera algjör enda hefði ég aldrei
trúað að hægt væri að koma svona
fram við nokkra manneskju. Líf mitt
breyttist úr mikilli hamingju, fyrst í
sorg og síðan helsvarta martröð. Ég
fékk taugaáfall og sá enga framtíð.
Bergljót reyndi að tala við mig og
hjálpa mér eins og hún gat en það
þýddi ekki neitt. Ég sinnti störfum
mínum ekkert heldur grét bara og
langaði að komast heim. Nú fann ég
það hvað maður getur verið einmana í
útlöndum, langt frá fjölskyldu sinni.
Lilja hafði það fram yfir mig að hún
bjó heima hjá foreldrum sínum en ég
ekki.“
Strauk úr vistinni
Sem nærri má geta fann Eldbjörg
sig bjargarlausa á Íslandi, langt norð-
ur í hafi, fjarri foreldrum og vinum í
Ósló. Hún lýsti brottför sinni frá Ís-
landi með eftirfarandi hætti.
„Þessum hörmungum lauk svo með
því að ég nánast strauk úr vistinni og
flúði heim fimm mánuðum áður en
umsamið var. Ég veit að Bergljót var
ekkert ánægð með endalokin en við
því var bara ekkert að gera eins og á
stóð. Ég var ekki mönnum sinnandi.
Ég gleymi aldrei þegar ég fór með
leigubílnum út á flugvöll. Þá kom
Kristján litli hlaupandi á eftir bílnum
og bað mig að koma aftur. Þá leið mér
verulega illa. Fjölskyldan á Kambs-
veginum hafði svo alltaf samband við
mig í nokkur ár eftir að ég fór. Ég
fékk til dæmis alltaf jólakort en svo
gáfust þau náttúrlega upp því þau
fengu aldrei nein svör til baka frá
mér. Lilju hef ég heldur ekkert frétt
af síðan ég fór út aftur. Í hvert sinn
sem ég hugsaði til Íslands leið mér svo
illa í mörg ár á eftir. Það var ábyggi-
lega ástæðan fyrir því að ég hafði mig
aldrei í að skrifa til baka til Bergljótar
og Friðriks. Um þau og fjölskylduna á
ég bara góðar minningar.
Það eru bara nokkur ár síðan ég
kláraði að vinna mig út úr þessari
martröð. Nú hugsa ég oft til Íslands
og mín heitasta ósk er að koma þang-
að aftur og reyna að ná sambandi við
eitthvað af því fólki sem ég kynntist.
Þó ekki væri nema til að kveðja það
og láta það vita að mér þykir vænt um
það.
Dóttir mín sagði fyrir tveimur ár-
um að hún ætlaði að bjóða mér til Ís-
lands svo ég gæti séð Reykjavík á ný
og reynt að hitta eitthvað af fólkinu
mínu. Af þeirri ferð varð ekkert í það
sinn því maðurinn minn dó rétt áður
en við ætluðum að fara saman. Pen-
ingana sem hún hafði lagt fyrir til Ís-
landsferðarinnar notuðum við í staðin
til að heimsækja aldraða tengda-
móður mína í Norður-Noregi. En
vonandi koma tímar og ráð þannig að
ég geti heimsótt Ísland aftur. Ég
vona bara að öllu því góða fólki sem
ég kynntist líði vel, sé það ennþá lif-
andi. Ég á ekki heitari ósk í dag en að
geta endurvakið kynnin við fjölskyld-
una á Kambsveginum og Lilju.“
Eldbjörg með albúm sem m.a. geymir ýmsar minningar um Íslandsdvölina.
Höfundur er blaðamaður í Noregi.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. JANÚAR 2004 29
Skógarhlíð 18, sími 595 1000.
www.heimsferdir.is
Síðustu sætin á skíði í vetur.
Heimsferðir bjóða nú einstakt tækifæri á skíði til eins vinsælasta skíðabæjar í
Austurrísku ölpunum, Zell am See. Beint leiguflug til Salzburg, þaðan sem er aðeins
um klukkustundarakstur til Zell. Í boði eru góð þriggja og fjögurra stjörnu hótel í
hjarta Zell, rétt við skíðalyfturnar, veitingastaði, verslanir og kvöldlífið. Í Zell er að
finna frábærar aðstæður fyrir skíðamanninn. 55 lyftur eru á svæðinu þ.a. hægt er að
velja um allar tegundir af brekkum, allt eftir getu hvers og eins. Úrval verslana,
veitinga- og skemmtistaða er í bænum sem og í næstu
bæjum.
Munið Mastercard
ferðaávísunina
Verð kr. 39.950
Salzburg, flugsæti og skattar.
Verð kr. 59.950
Flug, skattar og gisting, m.v. hótel án
nafns, Zell am See/Kaprun. Vikuferð
með morgunverð, m.v. 2 í herbergi.
· 31. jan. - 29 sæti
· 7. feb. - Uppselt
· 14. feb. - Uppselt
Beint flug til Salzburg
Skíðaveisla Heimsferða
Austurríki
Zell am See – St. Anton - Lech
almennra hlutabréfa- og sparifjáreigenda
A Ð A L F U N D U R
Fundarstaður:
Háskóli Íslands, Oddi við Sturlugötu,
STOFA 101
Fundartími:
Fimmtudagurinn 15. janúar 2004
kl. 17.30
Dagskrá:
Aðalfundarstörf skv. lögum félagsins
Erindi: Valgerður Sverrisdóttir,
iðnaðar- og viðskiptaráðsherra:
„Íslenskt viðskiptalíf og fjármálamarkaðurinn“
Samtök fjárfesta






Fundurinn er öllum opinn