Morgunblaðið - 11.01.2004, Blaðsíða 56

MINNINGAR
56 SUNNUDAGUR 11. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Fátækleg orð til
minningar um aldna
konu sem gaf mér og
okkur sem þekktum
hana svo margt og við
eigum svo margt að þakka. Fréttin
af andláti hennar var erfið þrátt fyrir
að vita mátti hvert stefndi.
Guðrún Soffía Gísladóttir lést
þann 26. des s.l. á Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Hún var stjúpamma mín en
ég kallaði hana þó alltaf Soffíu. Enn í
GUÐRÚN SOFFÍA
GÍSLADÓTTIR
✝ Guðrún SoffíaGísladóttir fædd-
ist á Efra-Apavatni í
Laugardal 18. desem-
ber 1912. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði föstudaginn 26.
desember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Laugarnes-
kirkju 6. janúar.
dag hef ég ekki
minnstu hugmynd um
hvers vegna. Ekki svo
að skilja að það hafi
nokkurn tíma truflað
samskipti okkar og
raunar voru þau Soffía
og afi mér alla tíð
mjög náin.
Ég átti því láni að
fagna, þegar foreldrar
mínir fluttu utan til
náms, veturinn 1966–
67, að búa á heimili afa
og Soffíu á Sundlauga-
vegi 24. Það var góður
tími og lærdómsríkur.
Þar var ég tekinn sem einn heim-
ilsmanna og deildi hversdagslífinu,
gleði og raunum. Enn í dag bý ég að
því veganesti sem þau gáfu mér 12
ára stráknum, kærleika og visku og
alltaf voru þau tilbúin til að mæta
þörfum mínum og væntingum.
Soffía sýndi svo ótal sinnum að
hún vildi gefa af sér og þráði það eitt
að allir gætu lifað lífinu eins og best
væri kosið hverju sinni. Mér er
minnisstætt frá þeim tíma er ég bjó
hjá þeim er við bekkjarfélagarnir í
Breiðagerðisskóla stofnuðum með
okkur skákklúbb sem hittist á laug-
ardagseftirmiðdögum á heimilum
okkar til skiptist. Það var auðvitað
ekki hrein tilviljun að skákina iðk-
uðum við strákarnir af miklum krafti
á sama tíma og fjölbragðaglíma var
sýnd í Kanasjónvarpinu. Soffía tók
beiðni minni vel um að við drengirnir
fengjum að iðka íþróttina á heimili
hennar og þó hraustlega hefði verið
tekist á með iðkunina, á efri hæð
hússins, ljósakrónur stofunnar á
neðri hæð hefðu hrist og það byldi í
húsinu, þá heyrði ég aldrei eitt
styggðaryrði frá Soffíu. Félagar
mínir voru á hinn bóginn alltaf au-
fúsugestir á heimilinu.
Minningarnar hrannast upp frá
liðnum tíma. Soffía tók vel ósk minni,
þá lítils drengs, að kaupa fyrir mig
miða á tónleikaröð Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar þrátt fyrir að tónlistar-
kunnátta mín væri í algjöru lágmarki
og einnig sýndi hún mikla yfirvegun
þegar við Grímur frændi tókum að
iðka knattspyrnu á efri hæðinni og
notuðum sjónvarpið sem mark, sem
auðvitað endaði með rúðubroti í
skápi. Öllu var tekið með yfirvegun
og skynsemi. Alltaf var stutt í brosið
sem svo gjarnan lék um varir Soffíu.
Þá eru hér ótaldir fjölmargir greiðar
og umhyggja fyrir mér og börnum
mínum þau ár sem ég, ungur maður,
baslaði sem einstætt foreldri með
tvær dætur mínar.
Lífshlaup Soffíu, stórbrotið en þó
kærleiksfullt, hefur án nokkurs vafa
markað hana sem persónu. Myndað
heildstæða, sterka persónumynd, þó
svo hlýja og brosmilda, svo hjálpfúsa
og umhyggjusama fyrir náunganum.
Þetta er sú mynd sem ég held að
flestir tengi við hana.
Við sem höfum notið samvista við
Guðrúnu Soffíu Gísladóttur erum
þakklát fyrir þær kærkomnu stundir
sem við höfum átt, góð ráð hennar og
athafnir til orðs og æðis.
Við biðjum þess að eftirlifandi eig-
inmaður hennar og afi minn fái styrk
guðs á þessari stundu og geti notið
góðra minninga um hana.
Blessuð sé minning Guðrúnar
Soffíu Gísladóttur.
Friðgeir Magni Baldursson.
Elsku amma, núna ertu farin frá
okkur. Við systkinin höfum alltaf
fengið að njóta þín og afa mikið og þá
sérstaklega þegar við vorum lítil.
Fyrir það erum við mjög þakklát.
Við bjuggum stutt frá ykkur. Það var
gott að koma eftir skóla þegar pabbi
og mamma voru að vinna og vita að
alltaf var eitthvað gott á boðstólnum.
Áhugamál okkar eru íþróttir og allt-
af varstu jafn spennt yfir því hvernig
okkur gengi. Það eina sem olli vand-
ræðum var að þú varst Framari en
annað okkar er harður Þróttari. Það
eru ekki allir sem eiga ömmu á tí-
ræðisaldri sem hafði svo mikinn
áhuga á íþróttum að þegar landsleik-
ir voru í sjónvarpinu, þorðirðu nán-
ast ekki að horfa, spenningurinn var
svo mikill. Þér fannst alltaf þitt lið
tapa ef þú horfðir á leikinn. Formúla
1 var líka í miklu uppáhaldi hjá þér.
Þar áttum við áttum sameiginlegan
uppáhalds ökuþór. Okkur þótti þetta
allt mjög skemmtilegt. Við nutum
líka oft góðs af því að þér þótti pitsur
góðar og oftar en ekki fékkstu
mömmu til að panta svo þú og afi
gætuð borðað með okkur. Húmorinn
var aldrei langt undan. Nú síðast
þegar þið voruð heima hjá okkur að
ganga frá gömlum bókum, rákumst
við á gamla útgáfu af Passíusálmun-
um. Við það upphófst góðlátlegt grín
milli ykkar afa um það hvort ykkar
ætti að hafa bókina með sér í
kistuna. Það var augljóst að ekki var
mikill kvíði fyrir því að deyja. Elsku
amma, við þökkum þér fyrir allt það
sem þú gafst okkur og gerðir fyrir
okkur.
Steinunn og
Eymundur Sveinn.
Í bernskuminningum okkar systk-
inanna frá Holti í Hafnarfirði er
Guðrún Soffía Gísladóttir ein af stoð-
um stórfjölskyldunnar. Þessi hlýja,
glaðværa, lítilláta en um leið höfð-
inglega kona var með fjölskyldunni á
mörgum gleði- og sorgarstundum í
sextíu ár. Nú á kveðjustund höfum
við velt því fyrir okkur hvernig það
hefur verið fyrir Guðrúnu Soffíu
(sem í Holti var alltaf kölluð Soffía)
að koma inn í glaðværa og háværa
tengdafjölskyldu mannsins síns,
Friðgeirs Grímssonar. Þótt þessar
línur eigi að vera fáar er rétt að byrja
á byrjuninni.
Þótt ófriður logaði um alla Evrópu
og N-Atlantshafið væri krökkt af
herskipum og kafbátum var ferðin
með Esjunni í október 1940 frá Pet-
samó í Finnlandi til Reykjavíkur
þeim Guðrúnu Soffíu Gísladóttur og
Friðgeiri Grímssyni hamingjuferð,
því þar hittu þau hvort annað. Hún
kom úr framhaldsnámi í hjúkrun á
Fjóni þar sem hún hafði raunar smit-
ast af berklum. Hann kom frá fram-
haldsnámi í vélfræði í Þýskalandi, en
þangað fór hann fyrir hvatningu
fyrri konu sinnar, Eyrúnar, sem
hann missti úr berklum frá sjö ára
dóttur þeirra Bergþóru (Lillý) árið
1936. Lillý bjó hjá föðurömmu sinni í
Reykjavík meðan Friðgeir var í
Þýskalandi, en hafði alltaf mikið
samband við Guðmund móðurafa
sinn og fjölskyldu hans í Holti í
Hafnarfirði. Þau Friðgeir og Soffía
giftu sig sama dag og Lillý fermdist
vorið 1943 og Soffía gekk henni í
móðurstað.
Friðgeir Grímsson kom inn í fjöl-
skylduna í Holti tæplega tvítugur og
bast tengdaföður sínum, mágkonum
og mági ákaflega nánum vináttu-
böndum. Friðgeir kynnti Soffíu fyrir
tengdafólkinu í Holti og hún varð
fljótt eins og ein af fjölskyldunni.
Það var skipst á heimsóknum og af-
mælisveislurnar hjá börnum Soffíu
og Friðgeirs í Reykjavík voru heil-
miklir viðburðir fyrir Hafnarfjarðar-
krakkana.
Það þarf einstaklega vel gerða
manneskju til að ganga inn í tengda-
fjölskyldu maka síns á þann hátt sem
Soffía gerði. Hún var ævinlega glað-
leg og jákvæð, þótt galsi, söngur og
hljóðfærasláttur hafi stundum nálg-
ast mörk þess sem þröng húsakynni í
Holti leyfðu.
Soffía var sérlega prúð í fram-
komu og kurteis og það stafaði frá
henni kærleika. Hún hafði afar þægi-
lega nærveru og um varir hennar lék
oftar en ekki milt bros. Henni lá
fremur lágt rómur en hún var einkar
viðræðugóð og átti auðvelt með að
tala við unga sem aldna.
Nú þegar Soffía hefur kvatt þenn-
an heim minnumst við hennar með
þakklæti fyrir þann hlýhug og rækt-
arsemi sem hún ávallt sýndi Holts-
fjölskyldunni.
Friðgeiri, börnum, tengdabörn-
um, barnabörnum og öðrum ættingj-
um sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
Guðrúnar Soffíu Gísladóttur.
Egill Rúnar og Ingvar Birgir
Friðleifssynir.
Guðbjörg Valdimars-
dóttir eða Dúdda eins og
við kölluðum hana ávallt
er nú látin, fyrir aldur
fram, eftir harða baráttu við illvígt
krabbamein. Fyrstu minningar okk-
ar um Dúddu og Munda mann henn-
GUÐBJÖRG
VALDIMARSDÓTTIR
✝ Guðbjörg Valdi-marsdóttir fædd-
ist á Guðnabakka í
Stafholtstungum í
Borgarfirði 19. nóv-
ember 1934. Hún and-
aðist á Landspítalan-
um við Hringbraut 1.
janúar síðastliðinn og
var útför hennar gerð
frá Digraneskirkju 9.
janúar.
ar, bróður mömmu
heitinnar, eru frá
þeim tíma er þau
bjuggu á þeim sögu-
fræga stað, Ólafsdal í
Dölum. Þar var gam-
an að koma sem
krakki og á margan
hátt ævintýralegt.
Þau hjón byggðu sér
síðan hús að Jaðri í
Saurbæ, skammt frá
kaupfélaginu á
Skriðulandi þar sem
Mundi vann ásamt
föður okkar sem var
kaupfélagsstjóri. Var
ávallt mikill samgangur á milli fjöl-
skyldna okkar á þeim árum því
skammt var að Ásum við Salthólma-
vík þar sem við bjuggum. M.a. voru
móðir okkar og Dúdda saman í
saumaklúbb ásamt fleiri hannyrða-
konum í sveitinni enda báðar flinkar
í höndunum. Það var því ekki rétt
sem Ingi kvað og tileinkaði sauma-
klúbbnum:
Kunnur ykkar klúbburinn,
kát og fjörug öndin.
En sumir mæla að munnurinn
þar meira starfi en höndin.
Báðar tóku mamma og Dúdda bíl-
próf fremur seint. Óku þær eitt sinn
um sveit þvera til að skila vinkonum
heim eftir saumaklúbb en komu loks
að Jaðri, vöktu Munda og báru sig
illa. Sögðu bílinn svo þungan í stýri
að engin hemja væri. Kváðust hafa
beitt kröftum til að sveigja hann að
vilja sínum í beygjum og jafnvel
einnig á beinu köflunum. „Er ekki
bara sprungið á bílnum?“ – mælti þá
Mundi frændi í svefnrofunum.
Reyndist svo vera og var dekkið
ónýtt með öllu.
Frá um 1970 bjuggu Dúdda og
Mundi síðan í Kópavogi og undu hag
sínum vel, en við fluttum í bæinn við
lát föður okkar árið 1973. Dúdda
vann lengstum í mötuneyti Álversins
í Straumsvík. Þar eins og í öðru gekk
hún vasklega fram enda dugnaðar-
forkur hinn mesti. Dúdda var einnig
barnakerling og nutu börn okkar
systkina þess að heimsækja þau hjón
enda ávallt komið fram við þau sem
jafningja. Ekki brást að dregnar
voru fram veitingar að smekk yngstu
kynslóðarinnar, barnaefnið tiltækt í
myndbandið og svo framvegis.
Dúdda var snaggaraleg og hress í
lund. Hún var lítið gefin fyrir að
kvarta, eins og best sást í lokabar-
áttu hennar hérna megin tjaldsins.
Þegar móðir okkar dó úr sama sjúk-
dómi fyrir þremur árum voru þau
hjón ávallt til taks og sýndu henni
mikinn stuðning og umhyggju. Nú
söknum við enn vinar í stað en sökn-
uðurinn er þó mestur fyrir Munda
frænda, börnin en ekki síst barna-
börnin. Skarð Dúddu verður ekki
fyllt en ljúfar minningar um kraft-
mikla og hláturmilda konu lifa um
ókomna tíð.
Elsku Mundi, Röggi, Helga, Addi,
Binni og fjölskyldur. Við vottum
ykkur innilega samúð á þessum erf-
iðu tímum og minnumst Dúddu með
virðingu og þökk. Við erum þess full-
viss að hennar bíður verðugt hlut-
verk á æðri stöðum. Þar mun hún
brátt taka gleði sína á ný með stuðn-
ingi móður okkar og annarra ástvina.
Sigurður Sveinsson,
Rögnvaldur, Áslaug,
Sigríður og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vinar-
hug, samúð og hlýju vegna andláts og útfarar,
ÞORVALDAR KOLBEINS ÁRNASONAR,
Skólabraut 2,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans
við Hringbraut og starfsfólks Ístaks.
Guðfinna Emma Sveinsdóttir,
Ágúst og Emil Þorvaldssynir,
Árni Þór Jónsson, Þóra Kristjánsdóttir,
Sveinn Sveinsson, Þóra Björnsdóttir,
systkini og fjölskyldur.
Útför elskulegrar móður okkar,
INGIBJARGAR KRISTJÖNU
KRISTJÁNSDÓTTUR,
Tjarnarbraut 5,
Hafnarfirði,
fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði þriðjuda-
ginn 13. janúar kl. 13.30.
Högni Sigurðsson,
Hermann Sigurðsson.
Ástkær sonur minn, bróðir okkar, mágur og
frændi,
SVEINN BJÖRNSSON
rafvélavirki,
Teigaseli 1,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 8. janúar.
Valgerður Pálsdóttir,
Páll Björnsson, Guðrún Albertsdóttir,
Stefán Björnsson,
Guðný Björnsdóttir, Sveinn Garðarsson,
Guðjón Björnsson, Valdís Kristinsdóttir,
Snorri Björnsson, Ragnheiður Runólfsdóttir,
Málfríður Björnsdóttir, Sigurður Óskarsson,
og systkinabörn.
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu
ÞORBJARGAR EIRÍKSDÓTTUR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi föstudaginn 2. janúar, verður gerð
frá Kópavogskirkju mánudaginn 12. janúar
kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Félag
aðstandenda alzheimerssjúkra eða hjúkrunar-
heimilið Sunnuhlíð í Kópavogi.
Stefán Ásgrímsson, Sif Knudsen,
Konráð Ásgrímsson, Elín Siggeirsdóttir
og barnabörn.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina