Morgunblaðið - 31.01.2004, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 2004 47
dimmt og ég myrkfælin, en við fórum
í draugaleik þar sem hann mórauði
Tryggur var draugurinn sem faldi
sig og stökk svo fram. Þú hélst í
höndina á mér og við hlógum og hlóg-
um en ég var ekkert hrædd því þú
varst jú hjá mér.
Mér fannst gaman að vera með þér
og fylgjast með þegar þú varst að
bardúsa í kjallaranum, gera við hríf-
ur og beisli eða smíða eitthvað nýtt.
Svo allir reiðtúrarnir sem við fórum
saman í og alltaf varst þú að passa að
ekkert kæmi fyrir mig. Og eftir að ég
datt af baki og handleggsbrotnaði þá
varstu alltaf hræddur við að hleypa
mér á hestbak þótt ég væri ekkert
hrædd.
Um það leyti sem ég fékk bílprófið
hafði ég minni tíma fyrir útreiðar en
við fundum í staðinn tíma til að
skreppa í bíltúra og fannst mér að
þér fyndist best að fá mig til að keyra
þig á bílnum þínum. Síðustu ferðina
sem við fórum bara tvö var vorið
2002, rétt áður en þú fórst inn á
sjúkrahúsið fyrst. Þig langaði svo
niður að sjó og við drifum okkur, þá
var þér farið að líða illa. Þú varðst
svo móður bara af því að labba frá
bílnum niður að sjó en samt var ferð-
in ánægjuleg fyrir okkur bæði.
Nú andar suðrið sæla vindum þýðum;
á sjónum allar bárur smáar rísa
og flykkjast heim að fögru landi ísa,
að fósturjarðar minnar strönd og hlíðum.
(Jónas Hallgrímsson.)
Afi minn, ekkert ljóð minnir mig
eins mikið á þig, því við sungum það
svo oft og þú vitnaðir í það í tíma og
ótíma. Að lokum vil ég þakka þér allt
sem þú gafst mér og mun ég ætíð
muna eftir þér. Guð veiti ömmu styrk
á þessum stundum.
Hafrún Gróa.
Elsku afi.
Mig langar til að kveðja þig með
nokkrum orðum, og þakka þér fyrir
góðar samverustundir.
Við áttum frábæra samveru í hest-
húsunum eftir að þið amma fluttuð á
Selfoss sem okkur fjöskyldu minni
fannst ómetanlegt.
Einkum finnst mér gaman að rifja
upp útreiðartúr sem við fórum fyrsta
vorið ykkar hérna útfrá. Þú rúmlega
áttræður og ég bara stelpustýri, að
því að þér fannst og þú þurftir að
kenna stelpunni tökin á hesta-
mennskunni. Við riðum Votmúla-
hringinn á svona þrem til fjórum tím-
um (þetta er svona hálftíma reið).
Við vorum allan tímann að metast
um hvort okkar væri betur ríðandi.
Ef þú gerðir svona þá gerði ég það
líka, ef ég gerði hinsegin þá varðst þú
að gera eins. Þetta var alveg mögnuð
ferð og hefði ekki orðið betri þó ald-
ursmunur ferðafélaganna væri
minni.
Ófáir voru vorrekstrarnir sem við
fórum í. Þar sem þú kenndir mér ör-
nefnin á fjallahringnum og hvað það
væri meinhollt að fara í fótabað í tær-
um fjallalækjunum.
Og svo voru réttirnar og rekstur-
inn heim með féð, þá var oft glatt á
hjalla.
Svo kom að því að ég sýndi og
kynnti mannsefnið mitt. Þér þótti
þetta mikill efnispiltur. Eins var með
foreldra hans, þér fannst mikið til
þeirra koma. Enda urðu þau miklir
vinir þín og ömmu.
Vel tókuð þið amma líka á móti
henni Brynju dóttur okkar er hún
fékk að koma til ykkar úr skólanum
frá því hún var 6 ára.
Kári man líka vel eftir sykurmol-
um vættum í kaffi, það fékk hann
bara hjá afa.
Alveg sama hvað ég og amma hans
fjösuðu.
Elsku afi, þú ert væntanlega búinn
að leggja á eftir um það bil tveggja
ára hlé og þeysir um grænar grundir
himnaríkis ásamt þínum gömlu vin-
um.
Við söknum þín öll.
Þín dótturdóttir
Sigríður.
síðuna í burtu! Ég vissi að oftast
hafði hann hent henni í ruslið og því
fór ég og sótti hana þangað.
Kannski afi hafi skilið blaðsíðuna
eftir efst í ruslinu fyrir mig af ásettu
ráði, vitað að það þýddi lítið að snúa
mér nema ég ákvæði það sjálf. Hver
veit? Halla frænka sagði að við vær-
um svolítið lík í skapi, ég og hann.
Í sveitinni var mér kennt að koma
fram við aðra af virðingu og hlýju og
taka tillit til annarra enda oft margt
um manninn á sumrin. Vera góð við
þá sem minna mega sín og eru veik-
ir, heilsa og kveðja, þakka fyrir mig
og kyssa og faðma.
Þegar afi lét af búskap fannst mér
hann mildast, hann fór að slaka bet-
ur á. Hann hafði meiri tíma til að
spjalla og segja frá sjálfum sér og
öðrum, þá fór ég að kynnast honum
meira sem persónu heldur en þegar
ég var krakki. Og þvílíkt líf! Hann
sagði mér til dæmis frá kórferðinni
miklu til Ameríku árið 1946. 14
tímar í flugvél aðra leiðina, svo
sungið á 56 tónleikum í 54 borgum.
Kórinn ferðaðist saman í einni rútu
og ekki einu sinni sæti fyrir alla.
Ferðalagið var mikið afrek. Þú varst
aldrei þreyttur að segja frá. Og allt-
af gaman að hlusta.
Þú keyptir fallegan hring handa
ömmu í þessari ferð, þið voruð þá í
tilhugalífinu. Ég á nú þennan hring,
sem er með stórum bleikum steini.
Hann tek ég með mér í öll próf og
alla stóra viðburði í mínu lífi og hann
gefur mér kraftinn sem ég öðlast í
hvert sinn sem ég kem austur. Ég
verð líka með hann í jarðarförinni,
elsku afi minn, og hann mun fylgja
mér áfram allt mitt líf.
Dararí, dararí … Þetta sönglað-
irðu alltaf fyrir munni þér þegar þú
varst að moka einhverju og ég heyri
röddina þína enn í höfðinu á mér.
Það eru ekki nema örfá ár, kannski
rúm þrjú, síðan ég sá þig moka síð-
ast. Þá varstu að moka upp rör í
garðinum heima í Ásum. Eitthvert
vandamál með lagnirnar. Og þú
snaraðir þér í föt, smokraðir þér í
sokkana, í stígvélin þín og vett-
lingana og settir á höfuðið litlu húf-
una sem náði ekki niður á eyrun.
Svo fórstu út í rigninguna og rokið
og mokaðir. Eftir góða stund fór ég
út í glugga til að kíkja eftir þér, stóð
ekki alveg á sama. Spurði ömmu svo
tvístígandi hvort ég ætti ekki að ná í
þig í kaffið og hún sagði jú. Ég hent-
ist út, sagði þér að nú væri komið
kaffi, hvort þú vildir ekki fara að
koma inn. Þú sagðist koma á eftir.
Þegar þú værir búinn. Sultardrop-
inn í sínum stað á nefinu og hélst svo
áfram að raula.
Svo lástu oft á dívaninum í eld-
húsinu hjá ömmu, á þínum stað, og
söngst með útvarpinu. Kunnir ten-
órinn við öll lög og sálma. Ógleym-
anlegt. Söngurinn var svo stór hluti
af þér og lífi þínu. Það var líka svo
gaman þegar þú söngst í réttunum,
hæst af öllum og best, – að mínu
mati. Þá ljómuðu líka svo í þér aug-
un, eins og þú værir í öðrum heimi.
Svipað og þegar ég dansa …
Ég ræddi stundum við þig í síma,
um heima og geima, veður og vinda
og gestagang undanfarinna daga.
Mun aldrei gleyma því þegar þú
sagðir mér hvað þér og ömmu þætti
vænt um mig og ég væri svo mik-
ilvæg í ykkar augum. Það var í einu
símtalinu okkar.
Þegar ég kom faðmaðir þú mig
alltaf og kysstir, og sagðir: „Ertu nú
komin, Ásta mín? Og velkomin.“ Svo
þegar ég kvaddi sagðir þú alltaf:
„Guð blessi þig, væna mín, og gangi
þér vel.“
Nú er komið að mér að kveðja þig,
elsku afi minn, mig langar að segja
þér hvað mér þykir vænt um þig og
hvað þú hefur haft mikil áhrif á mitt
líf. Kennt mér margt sem ég mun
búa að alla tíð. Nú er komið að mér
að segja „gangi þér vel“ og Guð
blessi þig alla tíð og tíma.
Þín,
Ingunn Ásta (litla ykkar)
Sigmundsdóttir.
Daginn sem afi minn í Ásum lést
tók ég fram nýlega mynd af okkur
afa. Þar gat ég séð að Elli kerling
hafði náð tökum á honum og tekist
að beygja hann þannig við virtumst
jafnhá. Í minningunni verður afi
samt alltaf þessi hái, granni mynd-
arlegi maður.
Í gegnum huga minn runnu minn-
ingar um afa, þegar við krakkarnir
fundum minkinn í skemmunni og
sóttum afa sem snaraðist út með
byssuna og skaut minkinn beint á
milli augnanna. Þetta varð mér rit-
gerðar- og myndefni í skólanum.
Söngurinn var, eins og allir vita
sem hann þekktu, líf hans og yndi.
Oft sagði hann mér söguna um það
þegar hann fór til Vesturheims á
yngri árum með Karlakór Reykja-
víkur, þetta var mögnuð frásögn og
ævintýraleg. Hann rakti fyrir mér
ferðalagið og sýndi mér á korti. Afi
var mjög vel að sér í landafræði og
þekkti landið okkar vel og hreifst af
því, gat lýst af nákvæmni staðhátt-
um jafnvel þó hann hefði ekki komið
þangað. Afi var mannblendinn og
átti auðvelt með að blanda geði við
fólk. Amma og afi í Ásum eru mjög
gestrisin og þau hafa alltaf tekið vel
á móti mér hvort heldur ég hef verið
ein á ferð eða að sýna vinum fallegu
sveitina okkar. Ég man að þegar ég
mætti í heimsókn með breska vin-
konu mína þá var það ekkert að
flækjast fyrir afa þó hann talaði litla
ensku, hann talaði við hana með
þeim orðum sem hann kunni og lét
henni líða vel sitjandi við hlið sér á
beddanum í eldhúsinu.
Næst þegar ég kem að Ásum mun
afi hins vegar ekki taka á móti mér
sitjandi á beddanum líkt og hann
gerði síðustu árin. Þú varst nú ann-
ars ekki vanur því, afi minn, að sitja
mikið á árum áður, þú varst mikill
vinnuþjarkur, allt frá barnæsku.
Þegar ég var lítil stelpa þá man ég
eftir þér sem önnum köfnum bónda
sem sífellt var að. En þegar þú sett-
ist á beddann góða í matmálstímum
þá þótti mér mikil upphefð af því að
sitja við hliðina á þér enda gafstu
þér tíma til þess að spjalla við mig.
Þegar ég varð eldri þá var tónlistin
okkar sameiginlega áhugamál sem
gaman var að tala um.
Nú þegar þú, afi, ert farinn frá
okkur þá er gott að eiga allar góðu
minningarnar um þig sem munu lifa
áfram. Guð geymi þig, elsku afi.
Halla Steinunn Stefánsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
mund Ámundason bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Gíslason bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, s: 587 1960, mosaik@mosaik.is
MOSAIK
af legsteinum
gegn staðgreiðslu
í janúar og febrúar
Sendum myndalista
15% afsláttur
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐRIKS INGÓLFSSONAR,
Laugarhvammi,
Tungusveit.
Sigríður Magnúsdóttir,
Erling Jóhannesson, Hulda Garðarsdóttir,
Helgi Friðriksson, Sigríður Viggósdóttir,
Sigurður Friðriksson, Klara Jónsdóttir,
Jónína Friðriksdóttir, Stefán Sigurðsson,
Sólveig Friðriksdóttir, Kolbeinn Erlendsson,
Rúnar Friðriksson,
afabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA JÓNFRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Akurgerði 17,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn
25. janúar sl.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
3. febrúar kl. 14.00.
Magnús D. Ingólfsson, Kristín G. Halldórsdóttir,
Erla S. Ingólfsdóttir, Ólafur Þ. Kristjánsson,
Kristján Árni Ingólfsson, Kristjana Þorkelsdóttir,
Steinunn S. Ingólfsdóttir, Magnús B. Jónsson,
Guðbjört G. Ingólfsdóttir, Kristján Magnússon,
Sigurður B. Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför
ODDNÝJAR BERGSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Heilbrigðis-
stofnun Sauðárkróks.
Jón Jónasson,
Stefanía Kristín Jónsdóttir, Gylfi Eiríksson,
Ágústa Sigrún Jónsdóttir,
Þorbjörg Jónsdóttir, Gísli Jón Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
TORFHILDUR GUÐLAUG
JÓHANNESDÓTTIR,
Hlíf 1,
Ísafirði,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Ísafirði þriðjudaginn 20. janúar, verður
jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju í dag, laugardaginn 31. janúar, kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Fjórðungssjúkrahúsið á
Ísafirði.
Guðrún Ásgeirsdóttir,
Guðmunda Ásgeirsdóttir, Sigurður Þorleifsson,
Sigrún Ásgeirsdóttir, Hafsteinn Oddsson,
Ásgeir Jónsson, Guðlaug Guðjónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabarn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓSKAR GUÐMUNDSSON
bifvélavirki,
Austurbergi 28,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
26. janúar sl.
Útför fer fram frá Fella- og Hólakirkju mánu-
daginn 2. febrúar kl. 13.30.
Bergsteinn Ómar Óskarsson,
Sigurbjörg Guðríður Óskarsdóttir,
Þórhallur Helgi Óskarsson
og fjölskyldur.