Morgunblaðið - 23.05.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 23. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Minningarkort
570 4000
Pantanir á netinu: www.redcross.is
Rauði kross Íslands bregst við neyð jafnt innanlands
sem utan og veitir aðstoð er gerir fólk hæfara til að
takast á við erfiðleika og bregðast við áföllum.
Þegar á reynir
Rauði kross Íslands
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
✝ Sigurður Sieg-friedsson fædd-
ist í Reykjavík 21.
desember 1934.
Hann lést á heimili
sínu 12. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru: Siegfried
B. Sigurðsson f.
21.3. 1914, d. 17.2.
1984, og Sigurbjörg
S. Þorbergsdóttir f.
13.4. 1913, d. 18.10.
1982. Systkini Sig-
urðar eru: Þorberg-
ur f. 11.12. 1935, d.
1936, Guðríður f.
15.5. 1937, d. 18.8. 1973, Auður
f. 9.3. 1940, d. 19.6.
1988 og Ásta f.
12.9. 1941.
Sigurður kvænt-
ist 3. nóvember
1962 eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Sigríði Jóhanns-
dóttur, f. 15. mars
1940. Sonur þeirra
er Friðjón Hilmir,
f. 22.9. 1957. Börn
hans eru: Úlfar
Máni, Sirrý Huld og
Karen Ýr.
Útför Sigurðar
fór fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Félagi okkar í Golfklúbbnum
Kili í Mosfellssveit, Sigurður Sieg-
friedsson, er fallinn frá. Fráfall
hans var óvænt og ótímabært eins
og svo oft vill verða.
Siggi hefur um margra ára skeið
séð um mótahald hjá klúbbnum yf-
ir vetrarmánuðina. Á hverjum
laugardegi þegar mögulegt eða
ómögulegt var að spila golf hittist
stór hópur félaga uppi í golfskála
undir hans stjórn. Hann hafði gam-
an af þessu enda voru þarna saman
komnir hans bestu vinir og félagar.
Hann var góður félagi sem gam-
an var að umgangast og hefur
hann reynst klúbbnum okkar vel í
gegn um tíðina og fyrir það vil ég
þakka. Um leið um við kveðjum
hann biðjum við um styrk til handa
þeim er næst honum standa á
þessum erfiðu tímum.
Hvíl í friði, Siggi minn.
F.h. stjórnar Golfklúbbsins Kjal-
ar,
Skúli Skúlason.
Minn gamli vinur og golffélagi,
Sigurður Siegfriedsson, lést í síð-
ustu viku og hefur verið jarðsung-
inn í kyrrþey að eigin ósk. Mig
langar til að biðja hann um að
halda á þessari litlu kveðju með
sér yfir „Móðuna miklu“.
Siggi Sigfreðs, eins og hann var
ávallt kallaður, var einn af frum-
herjum golfklúbbsins Kjalar í Mos-
fellsbæ og fyrsti launaði starfs-
maður klúbbsins. Var ráðinn til að
slá og hirða golfvöllinn um það
leyti sem hann komst fyrst í notk-
un árið 1986. Siggi var eini starfs-
maður klúbbsins í tvö eða þrjú
sumur og gerði það, sem nú þykir
hæfilegt að ætla þremur til fjórum
starfsmönnum hið minnsta, með
öflugan, nútíma vélakost. Það kom
sér vel að Siggi var ekki verkkv-
íðinn maður eða geðstirður því
verkefnið var stórvaxið en verk-
færin að sama skapi lítilfjörleg.
Klúbburinn átti einungis gömul
tæki sem keypt voru notuð við
vægu verði, og höfðu löngu lifað
sitt fegursta. Brautarslátturvélarn-
ar reyndar fengnar að gjöf frá fé-
lögum okkar í Vestmannaeyjum,
þar sem þær höfðu lent undir gjalli
í eldgosinu og týnst um sinn. Þeir
laghentu í klúbbnum dunduðu við
það heilan vetur á bílskúrsgólfun-
um heima hjá sér að losa upp vals-
ana og koma í nothæft stand. Þetta
voru tæki sem framleidd voru til
að endast, og Siggi var manna þol-
inmóðastur og sérdeilis laginn við
að halda þeim gangandi.
Ekki held ég að Siggi hafi verið
ofhaldinn af laununum. Kom þar
hvort tveggja til að hann var sjálf-
ur nægjusamur og lítill kröfugerð-
armaður en vinnuveitandinn tekju-
lítill og mestmegnis með skuldir í
sínum efnahagsreikningi. Margur
yfirvinnutíminn veit ég að féll
óbættur þessi sumur og var aldrei
undan því kvartað.
Siggi skipaði sér ekki í flokk
svokallaðra afrekskylfinga frekar
en aðrir þeir, sem ekki kynnast
íþróttinni fyrr en á fullorðins aldri.
En það breytti engu fyrir hann.
Hann naut þess til hins ítrasta að
leika golf, spjalla um golf, hugsa
um golf og horfa á golf. Höggin
urðu sjálfsagt eitthvað fleiri en hjá
þeim bestu en enginn meistari
hafði meiri gleði af sínum golfleik,
tók mótlæti af meira jafnargeði
eða var meðspilurum sínum betra
sálufélag. Ætli þetta skipti ekki
meira máli en titlar og met, núna
þegar leiknum er lokið og skorið
hefur verið gert upp.
Ég þakka Sigga heilshugar fyrir
vináttu og trúmennsku í tvo ára-
tugi, fyrir að hafa ávallt glaðst yfir
því að vera til og fyrir þá óþrjót-
andi bjartsýni, sem einkenndi hann
sjálfan og þau verk sem hann tók
sér fyrir hendur. Vonandi bíða
hans í nýjum áfangastað slegnar
brautir og sléttar flatir þar sem
hann getur tekið hring og gripið í
smávegis sjálfboðaliðsvinnu, ef
þörf krefur, eða tekið að sér að
stjórna stöku vetrarmóti.
Sirrý og öðrum aðstandendum
sendi ég einlægar samúðarkveðjur.
Georg H. Tryggvason.
Golfvöllurinn í Mosfellsbæ var
gerður í sjálfboðaliðsvinnu án
nokkurra verulegra fjárstyrkja. Að
verkinu vann hópur áhugasamra
félaga og eyddi í það öllum frí-
stundum sínum í nokkur ár. Engin
girðing var um svæðið fyrsta árið
og þurfti því að hafa eftirlit með
því aðallega vegna ágangs hesta.
Ég var í einni slíkri eftirlitsferð
kvöld eitt sumarið 1984 þegar ég
hitti Sigga Sigfreðs í fyrsta sinn.
Hann var í gönguferð með hund
sinn Mána. Við tókum tal saman.
Hann lýsti áhuga sínum á golf-
íþróttinni sem hann hafði kynnst
erlendis. Er ekki að orðlengja það
að Siggi gerðist strax félagi í Golf-
klúbbnum Kili og sameinaðist
hópnum sem vann að gerð golfvall-
arins og golfskálans síðar. Við
höfðum eignast frábæran félaga.
Hann vann að gerð golfvallarins
ásamt okkur og síðar varð hann
okkar fyrsti vallarstjóri. Við feng-
um gefins hús sem Perluhvammur
hét og stóð norðan Leiruvogar.
Hús þetta losuðum við af grunni
sínum og fluttum á okkar svæði og
gerðum upp. Siggi gegndi lykil-
hlutverki við losun þess, flutning
og endursmíði því húsið gerðum
við einnig upp í sjálfboðaliðsvinnu.
Frá þeim tíma var Siggi einn af
traustustu félögunum í golfklúbbn-
um. En það var ekki aðeins við
vinnu og golfleik sem Siggi reynd-
ist svo góður liðsmaður. Hann var
mikil félagsvera og hélt vetrar-
starfi klúbbsins gangandi í mörg
ár. Þá stjórnaði hann golfmótum
hvenær sem veður leyfði, útvegaði
verðlaun og gerði allt sem gera
þurfti. Mót þessi voru síðustu árin
kölluð laugardagsmót og voru orð-
in mjög vinsæl og ótrúlega fjöl-
menn.
Ég get staðhæft með góðri sam-
visku að ég hefi aldrei kynnst nein-
um manni sem hafði jafnmikinn og
einlægan áhuga á golfíþróttinni.
Stundum gekk vel og stundum
miður eins og gengur og gerist.
Fyrir kom að Siggi fór heim af
golfvellinum sársvekktur yfir
slæmu gengi sínu þann daginn.
Oftar en ekki var hann þó mættur
aftur eftir einn til tvo klukkutíma
með nýjar lausnir á vandanum
hvort sem það var nú „slice“ eða
„hook“ eða einhver annar golfkvilli.
Þá hafði hann lesið golfblað eða
sett golfspólu í myndbandstækið
og uppgötvað eitthvað nýtt sem
hann mátti til með að reyna sjálf-
ur.
Oft var lækningin ótrúlega ein-
föld, t.d. þegar hann uppgötvaði að
velgengni á golfvellinum gæti verið
undir því komin hvernig maður
væri til fara. Alltaf jákvæður.
Hann var skemmtilegur félagi og
mjög hnyttinn og fyndinn í til-
svörum og lifir margt af því sem
hann sagði á vörum félaganna. Það
var ekki hægt að hugsa sér
skemmtilegri „foursome“ en með
Sigga innanborðs. Gjarna kom
maður heim í skála með nýtt gull-
korn sem hrokkið hafði af vörum
hans í hringnum. Við leik og starf í
þessu félagi bundust menn vináttu-
böndum og kunningsskap og er
það svo enn. Sérstaklega kynntust
þeir vel sem unnu saman við fyrr-
greindar framkvæmdir. Það er nú
farið að fækka í hinum þétta hóp
sem að þessum verkum stóð í upp-
hafi og er Siggi sá fjórði sem fellur
frá. Erum við félagarnir harmi
slegnir við skyndilegt fráfall hans.
Vonandi bíða hans félagarnir sem
á undan eru farnir við fyrsta teig á
hinum mikla golfvelli fyrir handan.
Siggi var einhver skemmtilegasti
maður sem ég hefi kynnst um dag-
ana. Hann var sérstakur. Votta ég
Sirrí konu hans mína dýpstu sam-
úð.
Blessuð sé minning Sigga Sig-
freðs.
Örn Höskuldsson.
Það var mér mikil harmafregn
er ég frétti að stórvinur minn Sig-
urður Siegfriedsson hefði látist á
heimili sínu 12. maí síðastliðinn.
Þótt Siggi eins og hann var alltaf
kallaður í vinahópnum hafi ekki
haft fulla heilsu undanfarna mán-
uði trúi ég varla að hann skuli vera
horfinn frá okkur því allt virtist
svo bjart framundan og Siggi þar
að auki hreystimenni mikið.
Þótt ég kannaðist við Sigga áður
þá kynntist ég honum ekki fyrr en
í gegnum sameiginlegt áhugamál
okkar, golfið, í kringum 1980. Þá
var stofnaður golfklúbburinn Kjöl-
ur hér í Mosfellsbæ og var Siggi
einn harðasti vinnuþjarkurinn í
þeirri vösku sveit sem starfaði í
sjálfboðavinnu fyrstu árin við að
koma vellinum og skálanum í not-
hæft ástand. Allt fram á síðasta
dag var hann ávallt boðinn og bú-
inn að starfa fyrir klúbbinn enda
duglegur og úrræðagóður með af-
brigðum. Fyrir nokkrum misserum
var hann sæmdur silfurmerki GSÍ
fyrir mikið og óeigingjarnt starf í
þágu golfíþróttarinnar. Ég veit að
þótt hann ætlaðist ekki til neins
sérstaks þakklætis fyrir störf sín,
þótti honum afar vænt um þessa
viðurkenningu.
Siggi var einstaklega skemmti-
legur og léttur félagi og var ávallt
líf og fjör í kringum hann hvort
sem var úti á velli eða í skálanum.
Það væri örugglega hægt að skrifa
heila bók um öll hnittnu tilsvörin
og brandarana sem hann dreifði í
kringum sig hvar sem hann fór.
Það verður vandfyllt skarðið í vina-
hópnum sem Siggi skilur eftir sig
en minningarnar um góðan vin og
félaga verða að duga þar til við
hittumst á ný á golfvellinum mikla
fyrir handan. Ég trúi því að þar
hafi orðið miklir fagnaðarfundir og
vel tekið á móti Sigga á fyrsta teig
af áður gengnum félögum okkar og
vinum.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég Sigga vin minn með þakk-
læti og virðingu. Sirrý mín, ég og
fjölskylda mín sendum þér og öðr-
um aðstandendum innilegar sam-
úðarkveðjur á þessum erfiða tíma.
Jóhann E.W. Stefánsson.
SIGURÐUR
SIEGFRIEDSSON