Morgunblaðið - 23.05.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. MAÍ 2004 43
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Englasteinar
Legsteinar
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
✝ Guðlaug BjörgSveinsdóttir
fæddist í Reykjavík
16. febrúar 1920.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 7. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar Guðlaugar, eða
Lúllu, eins og fjöl-
skylda og vinir ávallt
kölluðu hana, voru
hjónin Sveinn Jó-
hannesson sjómaður
og trésmiður, f. á
Hofgörðum á Snæ-
fellsnesi 1888, d.
1951 og Kristrún Jónsdóttir
húsfrú, f. í Látravík í Eyrarsveit
1887, d. 1942. Börn þeirra hjóna og
systkin Guðlaugar eru Oddgeir
málarameistari, f. 25.7. 1910, d.
29.8. 1998; Jón Kristinn rafvirkja-
meistari, f. 24.11. 1911, d. 18.5.
2000; Guðmundur Kristinn raf-
virkjameistari, f. 31.8. 1916, d. 3.8.
1997; Sigurvin rafvirkjameistari, f.
9.6. 1925; Kristín Björg húsfrú, f.
10.9. 1926; Marta húsfrú, f. 25.10.
1927; og Anna Hulda húsfrú, f.
23.8. 1931.
Frá fimm ára aldri ólst Guðlaug
upp hjá móðursystur sinni, Soffíu
Jónsdóttur húsfrú og eiginmanni
hennar, Katli Þórðarsyni járna-
bindingamanni.
Fyrri eiginmaður Guðlaugar var
Jónas Steinn Lúðvíksson rithöf-
undur, f. 1919, d. 1973. Þau skildu
1958.
2000. B) Hildur Júlía hárgreiðslu-
dama á Selfossi, f. 22.2. 1972, mað-
ur hennar er Sveinbjörn Másson
fiskvinnslumaður, f. 16.4. 1967,
börn þeirra eru Bryndís Jóna, f.
19.3. 1985, Karel Fannar, f. 8.6.
1993, Aron Freyr, f. 5.8. 1995 og
Adam Örn, f. 13.7. 1998. C) Guðrún
Björg nemi á Selfossi, f. 20.5. 1975,
börn hennar eru Daníel Andri Ein-
arsson, f. 20.7. 1997 og Þóra Valdís
Einarsdóttir, f. 29.5. 1999. D) Jónas
Árni nemi í Reykjavík, f. 25.3. 1979.
E) Hannes Valur nemi á Selfossi, f.
5.12. 1981. F) Soffía Rúna nemi í
Reykjavík, f. 11.7. 1983, sambýlis-
maður Sigurður Grétar Árnason
trésmiður, f. 27.4. 1979, dóttir
þeirra er Aníta Dögg, f. 9.7, 2003.
3) Soffía Jónasdóttir hárgreiðslu-
dama í Reykjavík, f. 23.12. 1951.
Börn hennar eru: A) Súsanna Björg
Vilhjálmsdóttir, hárgreiðsludama í
Garðabæ, f. 16.2. 1971, maður
hennar er Tómas Jóhannsson tölv-
unarfræðingur, f. 15.4. 1973. Dóttir
Súsönnu er Árný Björg Ósvalds-
dóttir, f. 28.12. 1993. B) Einar
Mikael Sverrisson nemi í Reykja-
vík, f. 20.8. 1986.
Árið 1939 lauk Guðlaug sveins-
prófi í hárgreiðslu frá Iðnskólan-
um í Reykjavík og meistararéttindi
í greininni hlaut hún árið 1941. Rak
hún eigin hárgreiðslustofu í Vest-
mannaeyjum á árunum 1948–1958
og síðan í Keflavík til 1969. Guð-
laug sat einnig um árabil í sveins-
prófsnefnd í hárgreiðslu, ásamt því
að annast kennslu sveinsprófsnema
fyrir próftöku. Síðustu árin hafa
þau hjónin, Guðlaug og Árni, búið á
dvalarheimilinu Hrafnistu við
Laugarás.
Útför Guðlaugar hefur farið
fram í kyrrþey.
Hinn 20. október
1961 giftist Guðlaug
seinni og eftirlifandi
manni sínum, Árna
Gunnari Sveinssyni
sjómanni, f. 3.11. 1923.
Foreldrar hans voru
hjónin Sveinn Árna-
son, sjómaður og for-
maður í Garðinum, f. í
Gerðum í Garði 1892,
d. 1987 og Guðrún Eyj-
ólfsdóttir húsmóðir, f.
í Haughúsum á Álfta-
nesi 1898, d. 1981.
Börn Guðlaugar eru:
1) Rúnar Ketill
Georgsson hljómlistarmaður í
Reykjavík, f. 14.9. 1943. Börn hans
eru: A) Björg lögfræðingur í
Reykjavík, f. 15.4. 1962, maður
hennar Sigurður Örn Hektorsson
læknir, f. 12.11. 1954, dætur þeirra
eru Árný Björk, f. 5.12. 1982 og
María Kolbrún, f. 26.7. 1983, dóttir
hennar er Arna Björg Reynisdótt-
ir, f. 12.12, 2001. B) Ketill símvirki í
Svíþjóð, f. 13.6. 1971. C) Elfa Björk,
hljómlistarmaður á Álftanesi, f. 7.8.
1978, sambýlismaður Daníel B.
Þorgeirsson framkvæmdastjóri, f.
20.1. 1968, sonur hans er Kjartan, f.
25.2. 1988. 2) Lúðvík Per Jónasson
vélstjóri í Reykjavík, f. 16.2. 1948.
Börn hans eru: A) Sigfinnur Þór
bílasmiður í Reykjavík, f. 27.12.
1966, kona hans Sigurdís Gunnars-
dóttir rannsóknarmaður, f. 2.11.
1966, synir þeirra eru Gunnar, f.
12.3. 1984 og Dagur Þór, f. 1.6,
Elsku mamma, takk fyrir allt.
Ef sérð þú gamla konu, þá minnstu móður
þinnar,
sem mildast átti hjartað og þyngstu störf-
in vann
og fórnaði þér kröftum og fegurð æsku
sinnar
og fræddi þig um lífið og gerði úr þér
mann.
Þú veizt, að gömul kona var ung og fögur
forðum,
og fátækasta ekkjan gaf Drottni sínum
mest.
Ó, sýndu henni vinsemd í verki og í orðum.
Sú virðing sæmir henni og móður þinni
bezt.
Því aðeins færð þú heiðrað og metið þína
móður,
að minning hennar verði þér alltaf hrein
og skír,
og veki hjá þér löngun til að vera öðrum
góður
og vaxa inn í himin – þar sem kærleikurinn
býr.
(Davíð Stefánsson.)
Þinn sonur,
Lúðvík.
Mig langar að minnast nokkrum
orðum tengdamóður minnar, Guð-
laugar Bjargar Sveinsdóttur sem
var kölluð Lúlla eða öllu heldur
„amma Lúlla“ eins og barnabörnin
hennar sögðu.
Ég kynntist Lúllu þegar við Rún-
ar sonur hennar felldum hugi saman
fyrir hartnær 30 árum. Lúlla var
sterk kona og mikill dugnaðarfork-
ur. Hún var hæfileikarík og greind
og með afbrigðum minnug og stærði
sig oft af því að muna ýmsa hluti bet-
ur en aðrir. Lúlla var listræn og með
afbrigðum músíkölsk og lærði á pí-
anó sem ung stúlka. Hún lék einnig
listavel á munnhörpu og harmoníku.
Ég hef það fyrir satt að hún hefði
getað lagt tónlistina fyrir sig ef að-
stæður hefðu verið aðrar á uppvaxt-
arárunum. Henni var gert að velja
um það að leggja fyrir sig tónlistina
eða læra eitthvað „gagnlegt“. Það
þótti ekki neitt sérstaklega gæfulegt
að vera að treysta á tónlistina sem
einhverja framtíðaratvinnugrein.
Hún valdi að læra hárgreiðslu og
stundaði þá iðngrein með glæsibrag
um langt skeið. Ég tel að hún hafi
fengið útrás fyrir listræna hæfileika
sína í hárgreiðslunni, sem hún bar
ekki gæfu til að fá útrás fyrir í tón-
listinni. Alla ævina unni Lúlla þó
tónlistinni hugástum. Hún hafði sér-
staklega ánægju af jazztónlist og var
Louis Armstrong hennar allra mesta
uppáhald. Annars var hún nokkurn-
veginn alæta á tónlist. Eina tónlistin
sem henni hugnaðist ekki var óperu-
tónlist. Það var henni mikil gleði að
sonur hennar Rúnar Georgsson erfði
tónlistarhæfileika hennar og gott
betur. Hann hefur getið sér gott orð
í jazz-heiminum og var móðir hans
afar stolt af því. Ég held að það hafi
verið toppurinn á tilverunni hjá
henni þegar Rúnar var beðinn um að
leika með Louis Armstrong þegar
hann kom hingað til lands fyrir all-
mörgum áratugum. Dóttir okkar
Rúnars, Elfa Björk, hefur síðan
einnig erft þessa dýrmætu hæfileika
föður síns og ömmu og leikur á fiðlu
og píanó af mikilli list. Amma hennar
var afar stolt af framgangi hennar á
tónlistasviðinu og fylgdist með
þroska hennar þar af áhuga.
Annar eiginleiki Lúllu sem mér er
hugleikinn er ást hennar á dýrum.
Hún er einhver mesti dýravinur sem
ég hef kynnst og mátti ekkert aumt
sjá. Hún var yfirleitt alltaf með páfa-
gauka sem hún hafði mikið dálæti á,
en hestar og hundar voru líka í miklu
uppáhaldi. Það kvað meira að segja
svo rammt að þessu að þegar við átt-
um páfagauk sem við kölluðum
Gogginn, þá spurði amma Lúlla allt-
af fyrst um Gogginn þegar hún
hringdi og síðan um það hvernig við
mannfólkið hefðum það. Hún hafði
gaman af að segja sögur af dýrum
sem hún hafði átt. Eins og til dæmis
hamstrinum honum Bossa sem
skreið inn í píanóið og páfagauknum
Rocky sem heilsaði með handabandi
(fótabandi) og talaði ensku. Ég var
reyndar svo óheppin að Rocky dó
einmitt þegar hann var í pössun hjá
okkur eitt sinn þegar Lúlla brá sér í
heimsókn til Soffíu dóttur sinnar til
Bandaríkjanna. Ég hélt nú kannski
að tengdamamma myndi álasa mér
fyrir þetta, en það má hún eiga að
aldrei lét hún mig finna fyrir því. Ég
þurfti hins vegar að geyma páfa-
gaukinn í frystinum þar til hún kom
heim og þá var hann stoppaður upp
og hafður í stofunni hjá henni alltaf
síðan.
Á skilnaðarstundu hrannast minn-
ingarnar upp. Það er af mörgu að
taka á svo langri samleið. Ég ætla þó
að láta staðar numið hér og geyma
allar hinar minningarnar með sjálfri
mér og deila þeim með börnum og
barnabörnum Lúllu og gera þannig
mitt til að varðveita minningu henn-
ar.
Ég vil þakka tengdamóður minni
samfylgdina í gegnum öll þessi ár og
votta Adda afa mína dýpstu samúð.
Hann sér nú á bak lífsförunauti sín-
um og ég veit að missir hans er mik-
ill. Ég vil einnig votta börnum Lúllu,
þeim Rúnari, Lúðvík og Soffíu sam-
úð mína sem og öllum barnabörn-
unum sem henni voru svo kær. Megi
minningin um ömmu Lúllu lifa í
hjarta okkar um alla framtíð.
Helga Markúsdóttir.
Með söknuði kveð ég elskulega
föðurömmu mína, Guðlaugu Björgu
Sveinsdóttur.
Margs er að minnast þegar ég lít
yfir farinn veg okkar ömmu saman
um æsku- og fullorðinsár mín. Eins
og hvert og eitt barnabarn er sér-
stakt að sínu leyti í huga ömmu sinn-
ar og afa, skipaði ég þann sess hjá
mínum föðurforeldrum að vera elsta
barnabarnið þeirra. Þeirrar stöðu
naut ég í ríkum mæli mín fyrstu ævi-
ár og ljós mitt skein skært í nærveru
ömmu og afa. Engu breytti þótt síð-
ar tæki ört að fjölga í hópi barna-
barnanna, því amma hafði mikið að
gefa – við fengum öll næga um-
hyggju hennar og ljós okkar allra
skinu skært í huga hennar. Amma
kallaði mig alltaf stóru Rósina sína
og í návist ömmu fannst mér ég vera
jafn falleg og hin firnastóru, rauð-
bleiku og ilmandi blóm stóru Hawa-
ii-rósarinnar sem amma fóstraði í
stofunni sinni í Keflavík. Meðal
minna bestu barnsminninga eru
heimsóknir mínar til ömmu og afa í
Keflavík, og segja má að í barnshug-
anum hafi tilhlökkunin fyrir hverja
heimsókn verið nánast óbærileg.
Þau báru mig á höndum sér og ég
átti athygli þeirra óskipta. Amma
sagði mér margar skemmtilegar
sögurnar – þó sjaldan af sjálfri sér,
heldur frekar af æsku- og uppvaxt-
arárum barnanna sinna; föður míns,
föðursystur og föðurbróður – prakk-
arastrikum þeirra og uppátækjum.
Hún þreyttist t.a.m. ekki á að segja
mér frá einstökum tónlistarhæfileik-
um föður míns á unga aldri hans. Þá
hæfileika sótti hann þó ekki um
langan veg, því amma var afar mús-
ikölsk og nam píanóleik í æsku –
bæði í Tónlistarskóla Reykjavíkur
og í einkatímum um árabil. Sömu-
leiðis átti hún og lék á harmonikku.
Hugsanlega hefði amma náð langt
sem tónlistarmaður, en efnin voru
takmörkuð og þurfti amma að velja á
milli áframhaldandi tónlistarnáms
og annarrar skólagöngu sem betur
væri til þess fallin að tryggja öruggt
lífsviðurværi. Því hætti amma tón-
listarnámi og lærði hárgreiðslu þess
í stað. Þá iðn tileinkaði hún sér af
þeirri alúð, dugnaði og samvisku-
semi sem ávallt einkenndi störf
hennar og athafnir allar. En tónlist-
aráhuginn fylgdi ömmu allt hennar
líf og er hún eltist, beindist hann
einkum að jazztónlistinni. Þegar Lo-
uis heitinn Armstrong féll frá, þá
felldi amma tár – svo mjög dáði hún
jazzinn og þennan heimskunna flytj-
anda hans.
Þó svo amma hafi lítið rætt upp-
vaxtarár sín, þá sagði hún mér
margt frá fósturforeldrum sínum,
þeim Soffíu Jónsdóttur og Katli
Þórðarsyni – en Ketil kallaði amma
alltaf „Nafna“. Þau hjón ólu ömmu
upp sem sitt einkabarn frá því hún
var fimm ára gömul og bast hún
þeim sterkum böndum, enda voru
þau henni afar góð.
Amma hafði sterkar pólitískar
skoðanir og aðhylltist bræðralag og
jöfnuð öllum mönnum til handa. Allir
menn stóðu jafnfætis í huga ömmu,
óháð stétt og stöðu – og henni var
mjög umhugað um réttindi verka-
lýðsins. Það gat oft verið skondið að
ræða pólitík við ömmu og afa – því
afi hefir jafnmikla hægri slagsíðu og
amma var sigin til vinstri hliðarinn-
ar. Heimsóknir til afa og ömmu á
kosningatímabilum gátu því verið
einstaklega fjörugar og hávaðasam-
ar, og átti amma það til að fussa mik-
inn yfir stjórnarstefnu hægri flokk-
anna og athöfnum einstakra
stjórnmálamanna.
Með sama hætti og amma var vin-
ur „litla mannsins“, þá var hún alveg
GUÐLAUG BJÖRG
SVEINSDÓTTIR
SJÁ SÍÐU 44
Lítill fugl á laufgum teigi
losar blund á mosasæng,
heilsar glaður heiðum degi,
hristir silfurdögg af væng.
Flýgur upp í himinheiðið,
hefur geislastraum í fang,
siglir morgunsvalaleiðið,
sest á háan klettadrang.
Þykist öðrum þröstum meiri,
þenur brjóst og sperrir stél,
vill að heimur heyri
hvað hann syngur listavel.
(Örn Arnarson.)
Kveðja frá barnabarni og
langömmubarni.
Einar Mikael Sverrisson og
Árný Björg Ósvaldsdóttir.
Guðlaug Björg Sveinsdóttir
Elsku langamma, þú varst
alltaf svo góð við okkur og
skammaðir okkur aldrei.
Þín alltaf mun ég minnast
fyrir allt það góða sem þú gerðir,
fyrir allt það sem þú skildir eftir,
fyrir gleðina sem þú gafst mér,
fyrir stundirnar sem við áttum,
fyrir viskuna sem þú kenndir,
fyrir sögurnar sem þú sagðir,
fyrir hláturinn sem þú deildir,
fyrir strengina sem þú snertir,
ég ætíð mun minnast þín.
(F.D.V.)
Við söknum þín elsku amma.
Karel Fannar, Aron
Freyr og Adam Örn.
Guðlaug Björg Sveinsdóttir
Elsku amma, við kveðjum
þig með söknuði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Þín barnabarnabörn,
Daníel Andri, Þóra Valdís,
Dagur Þór og Aníta Dögg.
HINSTA KVEÐJA