Morgunblaðið - 15.12.2004, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2004 35
MINNINGAR
✝ Jóna Oddný Guð-mundsdóttir
fæddist á Bæ í Hrúta-
firði hinn 12. febrúar
árið 1915. Hún lést í
Seljahlíð 26. nóvem-
ber síðastliðinn á ní-
tugasta aldursári.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur G. Bárðarson
jarðfræðingur frá
Kollafjarðarnesi og
Bæ og Helga Finns-
dóttir frá Kjörseyri.
Var hún yngst af fjór-
um börnum þeirra
hjóna, sem öll eru nú látin. Ólst
Jóna upp með foreldrum sínum í
Bæ meðan þau bjuggu þar og um
hríð með frændfólki sínu þar í sveit
þar til hún fór til þeirra til Akur-
eyrar þar sem faðir hennar hafði
þá tekið til við kennslustörf árið
1922. Í Hrútafirði og á Akureyri
hlaut hún hefðbundna barna-
fræðslu þess tíma en fluttist árið
1926 til Reykjavíkur með fjölskyld-
unni og áttu þau þá heima í Laug-
arnesi. Ung að aldri stundaði Jóna
nám í Kvennaskólanum á Blöndu-
ósi. Eftir að faðir hennar lést árið
1933 hélt hún svo heimili með móð-
ur sinni í Reykjavík. Lærði hún á
þeim árum skermasaum og starf-
aði við þá iðn.
Góðar minningar átti Jóna um
æskuheimili sitt. Þar var gest-
kvæmt af ungu fólki
og glaðvært yfir-
bragð og mikið sung-
ið og lærði Jóna
nokkuð til þess að
leika undir söng á
gítar. Á unga aldri
tók hún einnig þátt í
félagslífi ungs fólks.
Stundaði hún útivist
svo sem fjallgöngur,
ferðir um landið og
útilegur.
Hinn 17. júní árið
1945 giftist Jóna
Ólafi Gissurarsyni
frá Byggðarhorni og
stofnuðu þau heimili sitt í Reykja-
vík þar sem þau áttu heima æ síðan
og lengst af í Eskihlíð. Þau hjónin
eignuðust tvö börn sem eru Guð-
mundur hagfræðingur og Jóhanna
ljósmyndari og eru barnabörnin
fimm og barnabarnabörnin fjögur.
Meðan börnin voru ung helgaði
Jóna sig fyrst og fremst heimilis-
haldinu en stundaði einnig köku-
bakstur til sölu og nokkuð fékkst
hún við að framleiða föndurvöru í
félagsskap við vinkonur sínar. Eft-
ir að börnin uxu úr grasi starfaði
hún um árabil við ræstingar hjá
Mjólkursamsölunni þar sem maður
hennar starfaði lengi. Þegar Ólaf-
ur lést árið 1999 var heilsu Jónu
nokkuð farið að hraka og dvaldi
hún síðustu árin á Seljahlíð.
Útför Jónu fór fram í kyrrþey.
Nú þegar hún Jóna móðursystir
mín hefur kvatt og er laus út fjötrum
ellinnar, minnist ég einstakrar gest-
risni hennar og margra góðra stunda
á hennar fallega heimili. Þar sem á
þessum árstíma blómstruðu jólakakt-
usar í kapp við bökunarilminn úr eld-
húsinu, sterkjustrokna líndúka og
gljáfægðan koparinn. Já, móðursyst-
ur minni var sannarlega margt til
lista lagt og kunni vel til verka, enda
af þeirri kynslóð kvenna er gengu í
hússtjórnarskóla og lögðu metnað
sinn í að búa vel að fjölskyldu sinni og
heimili.
Í mínum huga voru þó helstu kostir
Jónu þeir, hversu hreinskiptin hún
var og tilgerðarlaus og reyndist fólki
sínu vel, fjölskyldu og vinum.
Hugðarefni Jónu voru mörg, hún
var sannur náttúruunnandi, hafði
yndi af ferðalögum, söng og mann-
fagnaði í góðra vina hópi. Eins tók
hún skemmtilegar ljósmyndir, eign-
aðist sína fyrstu myndavél 15 ára
gömul og var fyrir örfáum árum sér-
stök sýning á hluta þeirra henni til
heiðurs í félagsmiðstöðinni í Hæðar-
garði hér í bæ.
Einnig gleymast mér seint þær
einstaklega fallegu prjónaflíkur, sem
Jóna gerði á börnin sín og ég sem
barn blygðaðist mín fyrir að öfunda
þau af, þegar hún kom með fjölskyld-
una í heimsókn á bernskuslóðir sínar í
Hrútafirðinum, þar sem foreldrar
mínir bjuggu og ömmusysturnar
þrjár, sem bæði voru fyrstu kennarar
Jónu og síðar mínir. Á milli okkar
voru 30 ár, en við áttum það sameig-
inlegt að hafa, litlar stúlkur, kynnst
undrum náttúrunnar við sama bæj-
arlæk, fjörur og engi. Lært að lesa við
birtuna frá olíulampa og á vetrardög-
um, með heitum andardrætti, gert
gægjugöt á frostrósir í glugga suð-
urstofunnar í Bæ.
Þó tvímælalaust hafi kynslóð móð-
ursystur minnar lifað mestu þjóð-
félagsbreytingu sem orðið hefur í
sögu þjóðarinnar, eru í allri ljósa-
dýrðinni og tækniundrunum grunn-
þarfir manna óbreyttar. Um þetta
var mín kæra móðursystir meðvituð
og nutum við er hana þekktum trygg-
lyndis hennar og hlýju um langan
veg. Blessuð sé hennar minning.
Lena.
Smávinir fagrir, foldar skart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Prýðið þér lengi landið það,
sem lifandi guð hefir fundið stað
ástarsælan, því ástin hans
allstaðar fyllir þarfir manns.
(Jónas Hallgr.)
Þegar ég hugsa til hennar Jónu
koma mér fyrst í hug blómin. Blómin í
glugganum sem hún hugsaði um af
natni og væntumþykju. Blómin í
garðinum, fjólur og eyrarrósir sem
hún fylgdist með skjóta upp kollinum
á vorin, blómgast að sumri og fölna
síðan að hausti. Söm er leið okkar
mannanna og Jóna ræktaði líka
manneskjurnar sem hún mætti á
göngu sinni, hvort sem það voru börn
eða fullorðnir. Alltaf var hús hennar
opið fyrir þeim sem minna máttu sín,
alltaf var hún tilbúin að gefa af sínu,
veita öryggi og skjól þegar vindar
heimsins blésu kalt.
Við mannfólkið förum ólíkar leiðir
á okkar vegferð, sumum lætur að
spegla sig í athygli heimsins, aðrir
ganga sinn veg í hljóði. Hver skilar
meira að lokum er ekki mitt að dæma
en eitt er víst að línurnar úr ljóði Hall-
dórs Laxness segja meira en mörg
orð og þær línur vil ég tileinka þér,
kæra Jóna.
…því hvað er auður og afl og hús,
ef eingin jurt vex í þinni krús?
Ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast þér.
Kolbrún Vigfúsdóttir.
JÓNA ODDNÝ
GUÐMUNDSDÓTTIR
að gera í bílskúrnum og þegar við
komum í heimsókn til ykkar ömmu
varst þú oft og iðulega ekki inni í hús-
inu en þá vissum við hvar átti að leita
og þar fundum við þig, í bílskúrnum
að gera við bílinn eða þrífa hann eða
dytta eitthvað að honum.
Utanlandsferðirnar fórum við
margar saman, ég sem unglingur
fyrst, þá var það Costa del Sol, þar er
eitt minningabrot ofarlega hjá mér.
Þú, elsku Bjössi afi, hlaupandi á
sundlaugarbakkanum að stinga þér
til sunds, önnur höndin fram yfir
haus eins og gert þegar maður sting-
ur sér, en hin höndin hélt um sund-
skýluna að aftanverðu og ég veltist
um af hlátri. Þú sagðist nú ekki ætla
að missa niður um þig buxurnar.
Eftir að ég varð fullorðin, komin
með Mána og dæturnar, þá hittum
við fjölskyldan ykkur ömmu nokkr-
um sinnum uppi við Reynisvatn að
veiða og við komum okkur fyrir á
góðum stað við vatnið öll saman og
veiddum langt fram á kvöld og það
var indælt af því að þar sá ég hvað þið
amma höfðuð gaman af veiðinni.
Síðastliðin 16 ár hefur þú orðið
veikari og veikari af Parkison-sjúk-
dómnum og fyrir liðlega þremur ár-
um varst þú orðinn svo veikur að þú
gast ekki lengur verið heima hjá
ömmu heldur lást á Landspítalanum
í Fossvogi í nærri því ár. Á þessum
tíma þurfti Hrefna Anna dóttir mín
að leggjast inn á sama spítala og var
á stofu á næstu hæð fyrir ofan þig og
eins fljótt og ég gat þá kíkti ég til þín
og sagði þér eins og væri að Hrefna
Anna væri á sama spítala. Ég bleytti
þvottastykki og hélt við enni þitt eins
og þér þótti svo gott, svo þegar ég var
að kveðja þig þá sagðir þú: „Kemur
þú ekki aftur?“ Þá sá ég að þú skildir
oft miklu meira en maður hélt, af því
þú áttir svo erfitt með mál síðustu ár-
in.
Sem betur fer komst Bjössi afi inn
á heimilið Sóltún og dvaldi þar síð-
ustu tvö árin, þar sem allt var gert til
að honum liði sem best.
Elsku Bjössi afi, með þessum fá-
tæklegu orðum kveð ég þig. Þeir eru
margir úr okkar hópi sem taka á móti
þér þarna uppi en sérstaklega verður
það ungur maður sem bíður eftir þér
og það er léttir fyrir okkur að vita af
ykkur saman á ný.
Elsku Anna amma, megi Guð vaka
yfir þér og styrkja á þessum erfiða
tíma.
Svanhvít Stella Ólafsdóttir.
Það er margs að minnast þegar ég
skrifa minningarorð um hann afa
minn Björn Andersen. Hugurinn leit-
ar til bernskunnar, þegar maður lék
sér í garðinum hjá afa og ömmu. Í
Simcuhræi sem afi notaði í varahluti
fyrir bláu Simcuna sína fór maður
ófáa bíltúrana í huganum. Ingi Þór
frændi varð nú svo þjálfaður að hann
keyrði bláu Simcuna út Efstasundið,
afi náði að stoppa hann á hlaupum.
Þegar litið er til baka finnst mér
vænt um allar utanlandsferðirnar
sem maður fór með afa og ömmu.
Skíðaferðir til Austurríkis og Frakk-
lands lifa í minningunni og ferðin til
Þýskalands 1994 þegar mamma varð
fimmtug. En sú ferð sem lifir best í
kollinum á mér, var farin 1984. Þá
var farið í ökuferð um Evrópu í hálf-
an mánuð. Afi var þá rúmlega sex-
tugur og að keyra bílaleigubíl erlend-
is í fyrsta sinn og vílaði það ekki fyrir
sér.
Þessi ferð varð mér alveg ógleym-
anleg, ég veit ekki hversu oft við
héldum að við værum búin að týna
afa og ömmu fyrir fullt og allt í um-
ferðaröngþveiti. En alltaf birtist hvíti
Golfinn fyrir aftan okkur með afa
skælbrosandi við stýrið.
Það er oft sagt að það sé hægt að
meta mannkosti manna eftir því
hvernig þeir eru við börn. Afi fékk
fyrstu einkunn á því prófi, því barn-
góður var hann með eindæmum. Ég
mun alla tíð muna svipinn á honum
afa þegar hann fékk í fangið nýfædda
dóttur mína fyrir nokkrum árum.
Þrátt fyrir að vera orðinn mjög veik-
ur þá lýstist andlitið upp á honum
eins og tungl í fyllingu. Þannig var
hann afi alltaf vinur okkar krakk-
anna.
Hvíl í friði, elsku afi, ég gleymi þér
aldrei.
Björn Arnar Ólafsson.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför elskulegs sambýlismanns míns, föður
okkar, fósturföður, sonar og bróður,
STEFÁNS REYNIS ÁSGEIRSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við Flugbjörgunar-
sveitunum á Hellu og Hvolsvelli.
Guð blessi ykkur öll.
Hildur Símonardóttir.
Ásgeir Heiðar Stefánsson, Anna Dóra Ólafsdóttir,
Guðjón Stefánsson,
Sunna Líf Stefánsdóttir,
Davíð Þór Dagbjartsson,
Ásgeir Einarsson, Steingerður Halldórsdóttir,
Fjóla Ragnarsdóttir,
Haraldur Ásgeirsson
Bryndís Elsa Ásgeirsdóttir, Konráð Jónsson,
Ragnheiður Dóra Ásgeirsdóttir, Gunnbjörn Steinarsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, afa, sonar, bróður og mágs,
JÓNS SIGBJÖRNSSONAR
frá Hlöðum,
Fellabæ.
Hilmir Freyr Jónsson,
Guðjón Ívar Jónsson,
Kristín Jónsdóttir,
Guðlaug Jónsdóttir,
Sara Dögg Hilmisdóttir,
Kristín Jónsdóttir, Sigbjörn Brynjólfsson,
Sjöfn Sigbjörnsdóttir, Ólafur Steinþórsson,
Brynjólfur Sigbjörnsson,
Þórunn Ósk Sigbjörnsdóttir, Gestur Guðjónsson,
Bjarnveig Ingibjörg Sigbjörnsdóttir,
Arnar Sigbjörnsson, Sigríður S. Guðþórsdóttir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar okkar ástkæra
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
KRISTMANNS JÓNSSONAR,
Strandgötu 21a,
Eskifirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofn-
unar Austurlands, Seyðisfirði, fyrir hlýhug og
góða umönnun, svo og til starfsfólks Hulduhlíðar, Eskifirði.
Arnheiður Klausen,
Sólveig Kristmannsdóttir, Árni Þ. Helgason,
Alrún Kristmannsdóttir, Gísli Benediktsson,
Herdís Kristmannsdóttir, Páll S. Grétarsson,
Guðrún Kristmannsdóttir, Gungör Tamzok,
Kristmann Kristmannsson, Hólmfríður Hilmarsdóttir,
Þorgeir Heiðar Kristmannsson, Drífa Jóna Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og
stuðning við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, dóttur, tengdadóttur, systur og
mágkonu,
GUÐLAUGAR SVEINSDÓTTUR,
Urriðakvísl 23,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fá Jakob Jóhannsson læknir
og starfsfólk á deild 11-A og 11-E á Landspítalanum og Heimahlynning
Krabbameinsfélagsins fyrir einstaka umönnun í veikindum hennar.
Benedikt Hauksson,
Sveinn Viðarsson,
Haukur Benediktsson,
María Bryndís Benediktsdóttir,
Herdís Sigurðardóttir,
Haukur Benediktsson,
Jóhann Sveinsson, Guðný Hafsteinsdóttir,
Herdís Sveinsdóttir, Rolf Hansson,
Finnur Sveinsson, Þórdís Hrafnkelsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ERLENDUR STEFÁNSSON
múrari,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn 13. desember.
Kristín Jóhannsdóttir,
Jóhann Sævar Erlendsson, Þuríður E. Baldursdóttir,
Anna Rósa Erlendsdóttir, Guðni Ágústsson
og barnabörn.