Réttur


Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 30

Réttur - 01.01.1946, Blaðsíða 30
30 RÉTTUR með oflæti sínu til að grípa til einbeittra og harðra aðferða í sókn sinni. Svo var bæði um frönsku borgarastéttina og rúss- neska verkalýðinn. Því sterkari sem viðkomandi stétt verður á alþjóðlegan mælikvarða, því víðar um lönd, sem hún sigrar, því mildara mætti ætla að formið fyrir yfirráðum hennar yrði, vegna þess að hún er þá ekki aðeins fastari í sessi á alþjóðlegan mælikvarða, heldur má og búast við því, ef allt er með felldu, að andstöðustéttir hennar með öðrum þj óð- um slaki til og gefist jafnvel upp við að reyna að afrná skipu- lag hennar af jarðríki með ofbeldi. „Bandalagið helga“, afturhaldsbandalag konunga og fursta á 19. öld, dreymdi ennþá um það 1815 að hindra framgang borgaralega lýð- ræðisins og uppræta það með öllu, en eftir 1848 hafði það gefið upp alla von um slíkt. Auðfurstar nútímans, peninga- aðall Þýzkalands, Englands, Ameríku, dreymdi og um Jrað lengi vel eftir 1917 að kæfa framgang sósíalismans, aljrýðu- lýðræðisins, með því að eyðileggja fyrsta lýðvaldið, er aljDýðu- stéttirnar skópu, afmá fyrsta sósíalistíska ríkið. Það var hið alþjóðlega hlutverk fasismans frá sjónarmiði auðfurstanna að vinna þetta verk, til J:>ess var „andkomm- únistabandalagið" stofnað. Enn eru að vísu til voldugir auðfurstar, erkiafturhalds- samir blaðakóngar, haturssjúkir ævintýramenn, sem vanmeta svo vald og skynsemi lýðsins og ofmeta svo mátt atómsprengj- unnar, að þeir halda, að enn sé hægt að skapa nýtt „and- kommúnistabandalag" til þess að þrælka alþýðu allra landa, uppræta þjóðfrelsishreyfingar nýlendnanna og afmá sósíal- ismann. Firrur þessara manna eru að vísu stórhættulegar, líkt og firrur Hitlers voru á sínum tíma. Og þær kosta blóð og tár, og gætu kostað tilveru mannkynsins, ef það tækist að vinna þeim almennt fylgi, — en firrur verða þær von- andi þó, því að lýðvaldið í heiminum er orðið svo sterkt, að lítil líkindi eru til þess að nokkur nátttröll afturhaldsins geti grandað því. Sóknin til lýðræðis heldur áfram hraðar nú en nokkru
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.