Réttur - 01.01.1946, Qupperneq 35

RÉTTUR
35
En sú jafnréttishugsjón nægir henni ekki, eftir að þjóðin
er orðin frjáls og fátæktarokinu loks létt af henni. í augum
íslenzku þjóðarinnar verður jafnréttið raunhæf krafa: Allir
íslendingar skulu hafa sama rétt til fósturjarðarinnar, auð-
linda hennar á landi og sjó, sarna rétt til atvinnu og góðrar
lífsafkomu, sömu möguleika til menntunar og hagnýtingar
hæfileika sinna sjálfum sér og þjóðarheildinni til blessunar.
Eftir sjö alda baráttu fyrir frelsi sínu og menningu, mun
þjóðin ekki þola að börnum hennar sé aðeins heitið jafnrétti
til gæða landsins og menningar þeirrar, sem þjóðin er stolt
af, en í framkvæmdinni verði það fyrirheit lagabókstafur
einn, af því fátækt mikils hluta þjóðfélagsþegnanna ritiloki
þá frá því að neyta þessara mannréttinda, allt frá ritfrelsi
og prentfrelsi til atvinnu- og afkomuöryggis.
íslenzka þjóðin mun ekki verða eftirbátur annarra þjóða
í því að framkvæma, eigi aðeins lagalegt, lieldur og efna-
liagslegt jafnrétti börnum sínum til handa.
í fjórða lagi bræðralagið.
Orðalag þessarar hugsjónar er suðrænna þjóða. Oss kald-
lyndari Norðurlandabúum finnst fullmikið tilfinningabragð
að hugtaki þessu. Eigi dáurnst vér þó minna að inntaki þess
en aðrir. Og fáum er samheldnin, sem í því felst, nauðsyn-
legri en einmitt oss íslendingum, svo ríkt sem norrænt ein-
staklingseðli og keltnesk sundrung er með þjóð vorri. Sam-
heldnin er nú rneir en nokkru sinni tilveruskilyrði þjóðar
vorrar. Bezt verður sú samheldni framkvæmd með því, að
þjóðin sé öll ein hagsmunaheild. Meðan því þjóðfélags-
ástandi er viðhaldið, að á togist fámenn og vellauðug og
voldug höfðingjastétt og fjölmenn vinnandi alþýða til sjávar
og sveita, þá er alltaf hættan á, að svo fari sem á Sturlunga-
okkar verður lestin lík
á lokadaginn mikla."
Eða:
„í yztu myrkrum enginn sér
aðgreining höfðingjanna."