Réttur - 01.01.1950, Síða 5

RÉTTUR
5
— Fjær —
— nær —
og' f jær og nær í senn
slær þögn á hennar gný
við hljóöan grát,
ekkasáran. —
Ó, þögla angist þúsunda!
— Þjáning. —
— Myrkur? —
Er eldskin eldanna
— Ijósstorkan leifturbráðin —
er hún ei myrkrið
án greinar nokkurs geisla —
augans nótt,
er hinzt og svörtust sortnar?
— Og allt að einu
blindum sjáldrum,
hverfðum að hjartans kviku,
horfast mín augu
í sjónir við sig sjálf
— mig sjálfan —
sleginn val
og lemstruð lík í múgum
— mig sjálfan —
flýjandi skugga,
sem rasa um rauðar glóðir
— mig sjálfan —
----- barn ----
sem fórnar til himins höndum
— augum barns —
er brosir gegnum tár,
krjúpandi’ í eldanna auðn,
ösku og dreyra.