Réttur - 01.01.1950, Page 13

RÉTTUR
13
áhuga hefðu á að leggja fram krafta sína í þágu fósturjarðarinnar.
Þeir þurftu að vera hraustir og hugaðir og fúsir að fórna miklu
fyrir málstaðinn. í fyrstu fékk hann fá svör, en með tímanum urðu
félagarnir fleiri og mynduðu kjarnann í félagsskap sem síðar átti
eftir að hafa mikil áhrif á málefni Kína, Hsin Min Hsiieh Hui eða
nýrrar þjóðar námsfélag. Þetta voru alvarlega þenkjandi piltar
sem eyddu ekki tíma sínum í hégóma eða rómantík, allt sem þeir
hugsuðu um átti að hafa tilgang, umræður þeirra snerust ekki um
stúlkur heldur þjóðfélagsmál, mannlegt eðli, framtíð Kína, önnur
lönd og — alheiminn. Þeir lögðu líka mikla rækt við líkams-
þjálfun. Á frídögum sínum á vetrum fóru þeir í langar gönguferðir
upp um fjöll og firnindi, sváfu undir berum himni í frosti, syntu
yfir kaldar ár, bökuðu sig í sólskini eða létu regnið dynja á berum
líkamanum. Mao telur þessa þjálfun hafa átt þátt í að auka þrek
hans og gera honum kleift að standast þær raunir sem hann lenti
í á hinu langa og erfiða ferðalagi kommúnistanna frá Kiangsi til
norðvestur Kína. Margir félagsmanna HMHH urðu nafnkunnir
menn í kommúnistaflokknum síðar og kínversku byltingunni, en
flestir þeirra voru drepnir í andbyltingunni 1927.
Síðasta árið sem Mao var í skólanum missti hann móður sina og
eftir það alla löngun til að fara heim aftur. Hann ákvað því að
fara til Peiping, en til þess að komast þangað varð hann að fá
lánaða peninga hjá kunningjum sínum, og þar var kostnaðarsamt
að lifa, svo að hann neyddist til að útvega sér einhverja atvinnu
strax. Honum tókst að fá atvinnu á bókasafni, en starf haiis var
bæði lítilf j örlegt og illa launað. Ekki lét hann það samt aftra sér
frá að afla sér frekari menntunar og kynnast lífinu í stórborginni.
Hann sótti fyrirlestra við háskólann og kynntist mörgum niönn-
um sem síðar tóku mikinn þátt í stjórnmálum, einnig hitti hann
þar Yang Kai-hui, dóttur fyrrverandi kennara síns, og varð ást-
fanginn af henni. ,
Áhugi hans á stjórnmálum óx nú mjög og hann varð æ róttækari
í skoðunum. Lífskjör hans í þessari fögru borg voru bágborin,
hann varð að búa í litlu herbergi með sjö öðrum mönnum og var