Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 34

I
34 RÉTTUR
fylla þau á fyrst og fremst að meta þá. Þessi skilyrði eru:
1. Að allir hafi viirnu við sem hagnýtust störf.
2. Að þeir vinni með sem fullkomnustum tækjum, vinna
þjóðfélagsins sem heildar sé sem bezt skipulögð, auð-
lindirnar sem skynsamlegast hagnýttar og hráefni sem
mest fullunnin.
3. Að íslendingar séu eigi arðrændir af framandi þjóðum,
en innanlands njóti hinar vinnandi stéttir arðsins af
vinnu sinni.
4. Að Islendingar geti ætíð örugglega selt allt, sem þeir
geta framleitt til útflutnings.
Við skulum nú athuga átökin um efnahagsstefnu þjóð-
arinnar síðasta áratug í Ijósi baráttunnar fyrir því að full-
nægja þessum skilyrðum.
1. Barátta Sósíalistaflokksins við afturhaldið fyrir at-
vinnu handa öllum.
Stríðið og hernámið hafði skapað þá aðstöðu hér á Is-
landi að atvinnuleysið harf. Með því að hagnýta sér það
atvinnuástand, sem þarmeð hófst, — eftirspurn eftir vinnu-
afli, sem varð meir en framboðið — tókst verkalýðssamtök-
unum að ráðum Sósíalistaflokksins að hækka kaup sitt,
þannig að lífvænlegt var.
Verkefnið, sem lá fyrir Sósíalistaflokknum 1944 sem
flokki alþýðunnar, var að tryggja alþýðunni og þar með
þjóðinni fulla atvinnu eftir stríð. Full atvinna þýddi ekki
aðeins vaxandi auð fyrir þjóðarheildina, hún þýddi líka
afnám þeirrar eymdar, sem atvinnuleysið bakar verkalýðn-
um, þess drepandi kvíða fyrir morgundeginum, sem at-
vinnuleysismaran skapar, — full atvinna þýddi öryggi
fyrir þúsundir alþýðuf jölskyldna, sem ella urðu skortinum
að bráð.
En atvinna fyrir alla 'hafði einnig aðra afleiðingu, sem
var þyrnir í augum alls afturhalds og stóratvinnurekenda.