Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 51

RÉTTUR
51
Þannig var stærsta árásin, sem dollaravaldið og leppar
þess enn hafa gert á efnahag íslendinga og afkomu, undir-
búin: gengislækkunin, sem kom dollaranum upp í 16.24 kr.
— og setti íslenzku krónuna á helveg.
Nú eru afleiðingar þessarar gengislækkunar að koma
fram í aukinni fátækt og skorti hvers einasta alþýðuheim-
ilis og þjóðarinnar sem heildar. Þetta er afleiðingin af því
að þjóðin kaus amerísku leppflokkana áfram í kosningun-
um 1949, þótt vitað væri að þeir myndu, samkvæmt fyrir-
skipunum herra sinna í Washington og í þágu ameríska og
íslenzka auðvaldsins leiða fátæktina í allri hennar beiskju
inn á hvert einasta alþýðuheimili. Sósíalistaflokkurinn hafði
varað þjóðina við þessu (sbr. m. a. grein mína í Rétti 1949
„Eigum við að kalla fátæktina yfir okkur aftur, tslending-
ar“ bls. 159—174). En það kom fyrir ekki.
2. „Þú skalt verá nýlenda áfram“.
Með Marshallsamningunum 1947—’48 var Island aftur
sett undir opinbert efnahagslegt eftirlit framandi þjóðar.
Bartdaríkin fá rétt til afskipta af afgreiðslu fjárlaga (II.
gr. 1. c.), vald til þess að ráða um þróun atvinnulífs á ts-
landi (II. gr. 1. b.), aðstöðu til að láta amerísk auðfélög
eignast eignir á íslandi o. s. frv. Bandaríkjastjórn hefur
notað sér þetta vald til afskipta af efnahagsmálum tslend-
inga ,sem nú þegar nálgast yfirgang Dana gagnvart oss
í þeim málum. Snuðrarar Bandaríkjastjórnar vaða uppi í
íslenzkum stofnunum, opinberum og einkafyrirtækjum, og
heimta skýrslur og upplýsingar — og fá þær. íslenzkir
embættismenn taka tillit til þess við ráðstafanir á íslenzk-
um hagsmunamálum, hvort þessi og þessi ráðstöfun muni
finna náð fyrir augum Marshallstofnunarinnar. Og auðséð
er nú þegar, hvert stefnt er með þessum efnahagslegu
yfirráðum ameríska auðvaldsins á Islandi: að hindrun