Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 54

54
RÉTTUR
með gengislækkuninni sem gerir alla þá miklu f járfestingu,
sem íslenzkum framförum er nauðsyn, nær ókleifa.
Samfara þessu er svo þulinn látlaus blekkingaráróður
afturhaldsins um bölvun fjárfestingarinnar, — um að
,,lausn vandamálanna“ sé að flytja inn nóg af dýrum neyslu-
vörum, sem engir nema auðmenn geti veitt sér, — og gera
nógu lítið af framkvæmdum, svo atvinnuleysið haldi kaup-
gjaldinu niðri og fátæktinni við.
Sú hækkun dollarins úr kr. 6.50 í sept. 1949 upp í kr.
16.24 í marslok 1950, sem nú er að leiða skortinn inn á
heimili alþýðunnar, hún stöðvar líka þróun stóriðju á Is-
landi og veldur stöðvun í landbúnaðinum, þar sem hin
lífsnauðsynlega vélbylting var hafin. Þegar allar landbún-
aðarvélar, varáhlutir til þeirra og rekstursvörur, fóður-
mjöl og áburður allt að því þrefaldast í verði, þá er auðséð
hvemig fer um framhald á þeim stórstígu framfömm, sem
hafnar voru í landbúnaðinum.
Sú pólitík, sem Bandaríkjastjórn rekur gagnvart Islandi
er nýlendupólitík. Hið volduga ameriska ’auðvald er að
brjóta niður efnahagslegt sjálfstæði íslands, koma öllu
efnahagskerfi vom undir sitt eftirlit, ná í sínar hendur
valdinu yfir því hvernig vér Islendingar byggjum upp at-
vinnulíf vort, — og ameríska auðvaldið notar allt þetta
vald sitt til þess að gera oss íslendinga fátæka og sér und-
irgefna. Meira að segja sú auðmýking er ekki spöruð
Marshallflokkunum þrem hér að undirgangast það að reka
auglýsingastarfsemi fyrir ameríska auðvaldið og ágang
þess gagnvart íslendingum (8. gr. Marshallsamningsins).
Undan slíkum auglýstum samningum hefði „dönskum Is-
lendingum" fyrrum sviðið. En „amerískum Islendingum“
virðist mega bjóða allt. Það sýnir þjóð vorri bezt í hverri
hættu hún er, andlega sem efnahagslega.
Marshallstefnan sýnir sig, þegar blekkingarnar um „risa-
áætlunina" fara að gleymast, að þýða efnahagslega einok-
un Islands undir yfirdrottnun ameríska og enska auðvalds-