Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 56

56
RÉTTUR
á alla slíka verzlun sem „pólitíska" og banna þjónum sín-
um hana. í Marshall-skýrslu þeirri, sem Paul Hoffmann,
framkvæmdastjóri Marshallstofnunarinnar, gefur út 14.
febrúar 1949 í Washington um ísland, segir hann um hin
miklu viðskipti Sovétríkjanna við Island 1946 og 1947, að
þau hafi ,,ef til vill verið gerð af pólitískum ástæðum“
(„perhaps for political reasons“, bls. 11). — Og þá þarf
svo sem ekki að sökum að spyrja: ameríska auðvaldið forð-
ar íslandi frá þeirri hættu að Sovétríkin hafi viðskipti við
ísland með því að láta erindreka sína í ríkisstjórninni slíta
þessi viðskipti með nógu úthugsuðum móðgunum gagnvart
Sovétríkjunum. (Sjá að öðru leyti grein mína „Viðskiptin
í Austurveg“ í síðasta hefti Réttar).
Hið sérkennilega við efnahagsástandið hér á landi nú, er
kreppan skellur yfir, andstætt því, sem var 1930—’31, er
m. a. að þar sem verzlun var tiltölulega frjáls þá, þá er hún
nú öll rígbundin undir vald ríkisstjórnarinnar. Hefði því
verið 'hér að völdum ríkisstjórn, sem vildi firra þjóðina ógn-
um kreppunnar, þá var það hægur leikur. Slík stjórn hefði
með mjög víðtækum viðskiptasamningum við kreppulaus
lönd sósíalismans, getað velt af Islandi boðum kreppunnar.
En hlutverk ríkisstjórnarinnar reynist nú allt annað:
Hún beinlínis skipuleggur kreppuna yfir þjóðina. Við skul-
um gera okkur þetta betur ljóst með því að athuga ástand
verzlunarmálanna:
Útflutninguriim er allur einokaður imdir ríkisstjórnina.
Enginn Islendingur má flytja út afurðir án hennar leyfis.
Engan samning um vöruskipti, þó nauðsynjar séu keyptar,
má gera'án Ieyfis fjárhagsráðs, m. ö. orðum: skriffinnskan
drepur þá möguleika, áður en hægt er að nota sér þá. —
Ríkisstjórnin lætur sérréttindafólk sitt sitja að öllum út-
flutningnum. Síðan er alþýðunni sagt, að ekki sé hægt að
selja, ef gæðingar stjórnarinnar hvorki sjá sölumöguleik-
.ana né vilja nota þá. Svo fær fólkið að svelta atvinnulaust
undir einokunarstjórn skriffinnskunnar.