Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 59

RÉTTUR
59
hún yrði aðeins smáræði, og hinn óameríski hluti vestræna
heimsins myndi haga sér eins og Ameríka væri ekki til.
Þetta gæti komið á jöfnuði í verzluharviðskiptunum, en
það væri engu að síður tgkmarkalaus ógæfa (measureless
calamity) .... Því það er efasamt að það sé nokkuð annað
forðabúr en Rússland og Austur-Evrópa fyrir gnægð korns
og annarra hráefna.“
Og 24. júlí 1949, segir hið sama blað:
„Ef dollarakreppan er athuguð aðeins sem hagfræðilegt
vandamál, án tillits til æðri þarfa á brezk-amerískri einingu,
þá er lausn hennar þessvegna einfaldlega sú að leiðirnar
skilja. En þaðj er ekki til meiri pólitísk ógæfa“.
Auðmannablöð eru oft hreinskilin, þegar þau skrifa fyrir
auðmannastéttina sjálfa.
fslendingum var sagt 1947 að Marshallsamningurinn
væri gerður, til þess að hjálpa íslendingum að yfirvinna
dollaraskortinn og verða óháðir Ameríku! — Nú er viður-
kennt að það væri auðvelt að koma á verzlunarjöfnuði og
útrýma dollaraskortinum, — en það má ekki gera það, því
þá yrðum við óháðir Ameríku!
Paktorar dönsku selstöðuverzlananna 1880 hugsuðu rétt
frá dönsku sjónarmiði, er þeir sögðu að viðskiptin við Eng-
land væru „landráð við móðurlandið“. Þeir sáu, að ef við
slitum okkur undan verzlunarokinu, myndi stjórnfrelsið að
lokum vinnast.
Eins er það nú:
Amerísku auðhringarnir og íslenzkir „faktorar“ þeirra
vilja viðhalda engilsaxneska verzlunarokinu á íslendingum,
til þess að halda tökum á landinu og herða enn að oss.
Þeir vilja ekki sleppa einokuninni, af því þeir óttast að fs-
land geti þá sjálft selt alla sína framleiðslu og keypt allar
sínar nauðsynjar, þurfi hvorki að betla né skorta, — en
þá yrði ísland líka óháð og léti engin ríki ná tökum á sér.
Þessvegna er einokunarkerfinu á landi voru haldið, til
þess að reyra íslendinga fastar á engilsaxneska (brezk-
bandaríska) klafann. Og þessvegna er nú kreppan skipu-