Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 71

RETTUR
71
Þessu næst bar Framsóknarflokkurinn fram vantraust á ríkis-
stjórnina og var það samþykkt 1. marz, gegn atkvæðum Sjálf-
stæðisflokksins.
Um vantraust þetta skrifaði Morgunblaðið í forustugrein 3.
marz:
„Sú mynd, sem íslenzka þjóðin sá af löggjafarsamkundu sinni
í fyrrakvöld, er útvarpað var umræðum um vantrauststillögu
Framsóknarflokksins, er einhver sú ömurlegasta, sem um getur.
Stjórnmálaflokkur, sem lýst hefur fylgi sínu við viðreisnartillögur
til þess að afstýra efnahagslegu öngþveiti og voða (svo!), flytur
vantraust á ríkisstjórn, sem undirbúið hefur málið'og lagt það
fyrir Alþingi.“
Að því búnu voru samningar hafnir að nýju. 14. marz var hin
nýja samstjórn afturhaldsins kynnt á Alþingi. Forsætisráðlierra
var Steingrímur Steinþórsson. Aðrir ráðherrar voru: Olafur Thors,
Bjarni Benediktsson, Björn Ólafsson, Eysteinn Jónsson og Her-
mann Jónasson. Öll mikilvægustu ráðuneytin voru í höndum
íhaldsins, nema Eysteinn Jónsson fékk fjármálin, sem ekki þóttu
eftirsóknarverð, enda ekki hægt að finna afturhaldssamari mann
á þeim vettvangi. Björn Ólafsson, fulltrúi heildsalanna, fékk við-
skiptamálin, Bjarni Benediktsson fékk utanríkismálin og dóms-
málin og Ólafur Thors sjávarútvegsmálin.
Málefnagrundvöllur nýju stjórnarinnar var sá einn, að afgreiða
frá Alþingi gengislækkunarfrumvarp það, sem orðið hafði tilefni
til vantraustsins. Morgunblaðið minntist nú ekki lengur á ömur-
lega mynd af löggjafarsamkundu þjóðarinnar, en Framsóknarmenn
létu allt tal um nauðsyn „hliðarráðstafana" niður falla.
Gengislækkunin.
Aðalefni laganna um gengislækkun, eins og þau voru sam-
þykkt frá Alþingi, er sem hér segir: