Réttur - 02.05.1950, Síða 5

RÉTTUR
85
ingspund á mánuði (180—225 kr. íslenzkar eftir gengis-
lækkunina). Kjör alþýðunnar eru í samræmi við þetta.
Fréttaritari „Observer“ ritar 10. okt. 1948: „Oft voru
mér sýndar með stolti verkamanna-„íbúðir“ á plantekr-
unum, sem hundaeigandi í Englandi myndi ekki þola, ef
hundarnir hans ættu að búa í þeim grenjum."
En brezkir íhaldsforkólfar eiga um 100 milljón sterl-
ingspunda eignir í Malaja-landi. 50—65% gróði af hlutafé
þeirra á ári er tíður. Og til þess að þessi auður gefi slikan
arð eru Malajalönd rænd og rupluð og þjóðin arðrænd og
kúguð. Fyrir stríð voru, eins og nærri má geta, verka-
lýðsfélög bönnuð, stjórnmálaflokkar verkalýðsins bann-
aðir og öll rit um sósíalisma algerlega bönnuð. Og þetta
einræði brezka auðvaldsins á Malakkaskaga var jafn
vægðarlaust, hvort sem íhalds- eða Verkamannaflokks-
stjórn sat að völdum í Bretlandi.
Það þarf því engan að undra þótt hinir brezku auð-
drottnar á Malakkaskaga væru hataðir af alþýðu manna
þar.
„Viskí-vambirnar“ flýja,
en fólkið berst.
Þegar Japanir réðust á Malakkaskaga 1942, hrundi
hið brezka valdakerfi eins og spilaborg. Hinir brezku auð-
menn, embættismenn og hershöfðingjar flúðu eða gáfust
upp. Þegar íbúar landsins báðu um vopn til að verjast
Japönum neituðu Bretar þeim um þau. Aðeins síðustu dag-
ana fengu Kínverjar í Singapore dálítið af úreltum vopn-
um frá Bretum.
Brezku blöðin drógu 1942 enga dul á, hve morkin og
spilt stjórn Breta á Malajalöndum væri. „Stjórnin er rót-
laus í Malajalöndum.“ „Hvíta klíkan, sem píndi peninga út
úr Malajum, yfirgaf þá frekar en að vopna þá til að berj-
aist.“ „Hópur viskí-þambandi plantekruéigenda sveik