Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 17

R.ÉTTUR
97
Herra, spurði drenghetjan, get ég fengið góðan málsverð,
án þess að borga strax?
Þá var sigað á hann hundum.
Þannig kæri lesandi, er harðneskja og kaldlyndi stór-
borgarinnar.
I í hálfan mánuð var Esekías Hayloft í atvinnuleit. Tvisvar
sinnum fékk hann vinnu um stundarsakir, en missti hana
óðar aftur.
Hann var í nokkra daga bókhaldari í lánstofnun, en var
rekinn, af því að hann vildi ekki ljúga að fólki. 1 næstum
því viku var hann gjaldkeri í banka. Þaðan var pilturinn
rekinn, af því að hann heitaði að stela fimm sentum.
Kæri lesandi, svo djúpt er viðskiptalíf New York sokkið.
Dagarnir liðu og Hayloft var alltaf atvinnulaus. Peningar
hans voru þrotnir. Hann hafði annars ekki átt neina. Hann
lifði á því að borða gras í Central Park, og hann drakk
vatn úr brynningarþró dýraverndunarfélagsins.
Smátt og smátt fór pilturinn að breytast. Svipur hans
varð harður og alvarlegur, hin stóra borg setti merki sitt
á hann.
' Kvöld nokkurt stóð Esekías á gangstéttinni. Það var
brðið framorðið, klukkan var langt gengin ellefu. Aðeins
ífáir menn áttu leið framhjá honum.
Guð veit, sagði Esekías og steytti hnefann að ljósum
hinnar miskunnarlausu borgar, að ég hef reynt, það sem
ég get, til að framfleyta lífinu á heiðarlegan hátt, nú ætla
ég að reyna hina aðferðina. Ég ætla að betla. Ennþá hefur
enginn Hayloft verið betlari, bætti hann við og hló bitur-
lega, en ég ætla að verða hinn fyrsti.
Velklæddur maður gekk framhjá.
Esekías greip í hálsmál hans.
Hvað viljið þér? hrópaði maðurinn óttasleginn. Biðjið
mig ekki um atvinnu. Ég get ekki veitt neinum vinnu.
Ég kæri mig ekki um neina atvinnu, svaraði Esekías
hranalega. Ég er betlari. Ó, er það allt og sumt? hrópaði
7