Réttur - 02.05.1950, Side 18

98
RÉTTUR
imaðurinn og honum létti. Hér eru tíu dollarar. Farið og
íáið þér að drekka fyrir þá.
Peningar. Peningar. Og með þeim ný máttartilfinning,
sem steig Esekías til höfuðs, eins og áfengur drykkur.
Drekka, tautaði hann hás, já drekka.
Ljós á veitingarkrá blöstu við honum.
i Látið mig fá eggjabrennivín, sagði hann og fleygði pen-
ingunum á borðið. Hann drakk hvert staupið af öðru,
þangað til allt snerist í hring fyrir honum. Ringlaður af
drykknum þvældist hann um salinn, vóg sig í hugsunar-
leysi þrisvar, eða f jórum sinnum á sjálfvirku voginni, fékk
sér tyggigúmmi og eldspýtur úr fimm-senta sjálfsalanum
og reikaði að lokum út á götuna, skjögrandi undir áhrifum
þrettán eggjabrennivínsstaupa og eins Sarsaparilla-soda.
Drýgja glæp, hvíslaði hann, glæp, það er einmitt það,
sem ég þarf að gera.
Hann tók eftir því, að þeir, sem gengu fram hjá, viku
virðingarfullir úr vegi fyrir honum. Á götuhorninu stóð
'Jögregluþjónn. Esekías tók upp stein og henti í eyrað á
honum.
Lögregluþjónninn brosti glettinn til hans og ógnaði
'honum síðan með vísifingri, svolítið álasandi. Það var
sami lögregluþjónninn, sem hafði slegið hann fyrir fjórtán
vikum, af því að hann hafði spurt til vegar.
Esekías hélt áfram og braut heilann sífellt um glæpi.
Nokkru neðar á götunni var verzlun og glugginn var
fullur af nýársgjöfum.
Látið mig hafa marghleypu, sagði hann.
Gjarna, herra minn, svaraði afgreiðslumaðurinn.
Hvernig viljið þér ’hafa hana; á hún að vera leikfang eða
ætlið þér að hafa hana til venjulegrar heimanotkunar?
Hérna er góð fjölskyldumarghleypa, eða viljið þér heldur
fá eina, sem notuð er í þakgörðum?
Esekías valdi sér marghleypu og fór út úr verzluninni.