Réttur - 02.05.1950, Qupperneq 40

120
RÉTTUR
4) Veruleg aukning efnalegrar velmegunar fólksins, bætt lífs-
skilyrði og aukin menning allrar alþýðu.
Stefna 6 ára-áætlunarinnar á sviði iðnaöarins.
Það, sem hér kemur fyrst til greina, er hraðinn í aukningu iðn-
aðarins þessi sex ár. Það hefur verið mjög ör framför í iðnaði okk-
ar til þessa. Árið 1947 jókst iðnaðarframleiðslan um allt að 39%
miðað við árið á undan ,og 1948 var hún 31% meiri en 1947.
Getur iðnaðarframleiðslan vaxið með sama hraða næstu 6 árin?
Auðsætt er, að slíkt er útilokað. Og hvers vegna? Af því að hingað
til höfum við einungis fengizt við endurreisn iðnaðarins, en 6 ára-
áætlunin fjallar um frekari þróun hans. Augljóst er, að fljótar
gengur að reisa við fallnar byggingar, en að reisa ný iðjuver frá
grunni. Þess vegna gerir 6 ára áætlunin ráð fyrir hægari vexti
iðnaðarframleiðslunnar en 3 ára áætlunin gerði, eða sem svarar
11—12% á ári hverju.
Er nú þessi vaxtarhraði iðnaðarframleiðslunnar — þ. e. a. s. um
11—12% árlega — mikill eða lítill? Til að svara þeirri spurningu
skulum við athuga framleiðsluaukningu auðvaldslandanna á þessu
sviði — og miða þá við þá tíma, er auðvaldsskipulagið var enn
ekki komið inn á skeið hinnar almennu kreppu.
Árin 1897—1913 var framleiðsla auðvaldsríkjanna í vexti. Þá
var meðalaukning iðnaðarframleiðslunnar árlega sem hér segir:
í Englandi 1,9%, í Frakklandi 2,93%, í Þýzkalandi 3,72%. Við sjá-
um því, að aukning sú, sem ráðgerð er í áætlun okkar, fer talsvert
fram úr því, sem auðvaldsríki hafa nokkru sinni afrekað. Og það
er skiljanlegt, með því að ókleift er að ná jafnmikilli framleiðslu-
aukningu við auðvaldsstjórn eins og þar sem alþýðan ræður ríkj-
um.
Lítum nú á vaxtarhraðann í iðnaðarframleiðslu Ráðstjórnarríkj-
anna. Meðalaukningin þar árin 1928—32, eða á tímabili fyrstu
fimmáraáætlunarinnar, nam 22%. 1933—37, — eða á tímabili 2.
fimm ára áætlunarinnar — nam hún 17% og árin 1938—40 13%.
Við sjáum af þessu, að vaxtarhraði iðnaðarframleiðslunnar hjá
okkur er minni en var í Ráðstjórnarríkjunum á tímabili 1. fimm-