Réttur - 02.05.1950, Qupperneq 52

132
RÉTTUR
sjálfir er nú fremur orðið mannúðarmál en stjórnmála-
verkefni. Meiri háttar hernaðaraðgerðum er nú lokið í
Grikklandi, og þar með er samtímis niður fallin megin-
ástæðan til brottflutnings barnanna. Hinsvegar sýna
búðir þær á eyjum í Eyjahafi sem settar hafa verið upp
fyrir 12000 heimsend börn, að það er ekki ætlun grísku
stjórnarinnar að leyfa börnunum að 'hverfa strax heim til
vandamanna sinna. Nauðsynlegt mun vera talið að nota
sérstakt tímabil þarna til „endur-uppeldis" barnanna í
anda grísku konungssinnanna, og- síðar mun fást samþykki
yfirvaldana til að flytja þá til Makrónessos sem reynast
kunna þrjózkufullir nemendur. Hitt er samt sem áður
Ijóst, að börnin ber að senda heim ef það er einlæg ósk
foreldra þeirra í Grikklandi, og það er ánægjulegt að
vita að Júgóslavía og Tékkóslóvakía hafa líka fallizt á
þessa skoðun.
En mikilvægasta og úrslita staðfestingin á því að at-
burðimir í Norður-Grikklandi vorið 1948 voru frjálsir
brottflutningar, en ekki ofbeldisrán, hefur komið frá
grísku stjórninni sjálfri. Eftir að hafa beitt í heilt ár
hverskonar fortölum og allri þeirri þvingun sem hún
hafði yfir að ráða, hefur henni ekki tekizt að ná í nema
8000 beiðnir um heimsendingu barna af þeim 28000 sem
hún segir sjálf að dveljist utan Grikklands.
Kenneth Spencer".
Einhver S. L. Hourmouzios reynir að snúa út úr þess-
ari grein í sama blaði 4. febr. 1950, t. d. með því að segja
að lestrarvankunnátta og fólksflutningar valdi því, hversu
illa grísku stjóminni gengur að safna „heimsendingar-
pöntunum“ frá foreldrum, og með því að vitna í þessi
skynsamlegu orð í skýrslu Alþjóða Rauða krossins: „Hverj-
ar orsakir sem hafa legið til þeirrar ákvörðunar að flytja
börn þessi úr landi, og hversu vel sem um þau kann að