Réttur - 01.05.1961, Síða 2

162
RETTUR
valds af efnahagslífinu. Kenningar þessar höfðu verið í
tízku fyrir hundrað árum í Englandi, voru að nokkru fram-
kvæmdar hér á árunum 1920—30 og enduðu í almennu
gjaldþroti og síðan í kreppunni miklu. (Var því ástandi
áður lýst hér í „Rétti“, í ræðu, sem ég hélt 20. október 1959
og birtist í 42. árg. 1959, bls. 136.)
Það var mikill lyftingur í afturhaldsöflunum á Islandi á
árinu 1959. Þessar afturgöngur héldu, að alræði þeirra væri
að endurfæðast. Sósíalistaflokkurinn varaði þjóðina við
fyrirætlunum þessara óheillaafla. I grein, sem ég reit í
„Rétt“, 41. árg. 1958, um „viðreisnarstefnu“ Sjálfstæðis-
flokksins og nefndist: „Þrjú skref aftur á bak — til atvinnu-
leysis og fátæktar“ — var rakin sú stefna, sem Sjálfstæðis-
flokkurinn, samkvæmt yfirlýsingu sinni 18. desember 1958,
hygðist taka. I fyrsta lagi „skrefin þrjú“: 1. Launaránið,
sem framið var í febrúar 1959. ■—- 2. Gengislækkunin, sem
síðan var framin í marz 1960 og 3. ,,verzlunarfrelsið“.
Jafnframt var rakinn sá boðskapur, sem braskaravaldið í
landinu setti fram á landsfundi Sjálfstæðisflokksins 20.
marz 1959 og sagt að þau þrjú skref, sem það vald hygðist
stíga til alræðis yfir alþýðu íslands væru þessi:
1. Láta Seðlabankann skrá gengið í hvert sinn er kaup-
gjald hækkaði.
2. Selja bröskurunum fyrirtæki hins opinbera.
3. Hleypa útlendu auðvaldi inn í landið.
Skýr grein var gerð fyrir þessu (bls. 58—87 í 41. árg.)
og alþýða manna vöruð við hvað í húfi væri.
Hrun viðreisnarstefnunnar blasti við
sumarið 1961.
Auðvaldið tók að stjórna eftir kenningum afturgangn-
anna. Kaupmáttur tímakaups var með aðgerðum ríkisvalds-