Réttur - 01.05.1961, Síða 6

166
K É T T U K
beitti ríkisvaldinu sem kúgunartæki gegn fátækum, lágt
launuðum verkamönnum, en í þágu stórgróðafélaga.
En það átti aðeins að vera byrjunin að kúgunarráðstöfun-
um ríkisvaldsins.
Næsta skrefið átti að vera að binda kaupið.
Ofstækismennirnir í ríkisstjórninni höfðu kaupbinding-
arlög tilbúin um helgina 4. júní, en nokkuð stóð á að tryggja
samstöðu allra nauðsynlegra aðila um þau — og gekk í
þófi. En hins vegar var ljóst hvert nú var stefnt af hálfu aft-
urhaldsklíkunnar: með öðrum orðum beint til harðstjórnar
í skiptum við alla launþega.
En afturhaldinu varð ekki kápan úr því klæðinu.
Samvinnuhreyjingin og verklýðshreyfingin taka
höndum saman — og skakka leikinn.
Á Akureyri hafði frá upphafi verkfallsins verið luð víð-
tækasta og bezta samstarf með öllum verklýðsfélögunum:
Verkamannafélagi Akureyrarkaupstaðar, Verkakvennafé-
laginu Einingu, Iðju, félagi verksmiðjufólks, Bílstjórafélagi
Akureyrar og Verzlunarmannafélaginu — og var það í
fyrsta sinn, er það félag hafði farið í verkfall.
Sunnudaginn 4. júní gerðust svo þau stórtíðindi í
sögu verklýðs- og samvinnuhreyfingarinnar að Vinnu-
málasamband S. í. S. og Kaupfélag Eyfirðinga semja
við verklýðsfélögin á Akureyri um 10% hækkun á
kaupi verkamanna, 13% á kaupi verkakvenna, 6% or-
lof á öll vinnulaun, 60% eftirvinnukaup og 1% af út-
liorguðum vinnulaunum í sjúkrasjóð verkalýðsfélag-
anna. Næsta ár, 1. júní 1962, hækkar kaupið enn um
4% hafi hvorugur aðili sagt upp.
Vinnumálasamband S. I. S. hafði verið sem áheyrnarfull-
trúi við samningaumræður atvinnurekenda og verkamanna,