Réttur - 01.05.1961, Síða 9

R E T T U R
169
verklýðshreyfingunni, skaða hana og þjóðfélagið, til þess
að sýna þó að það hefði vald til þess að vinna tjón, þó það
hefði ekki vald til að sigra.
Þessi afturhaldsklíka reyndi nú að stöðva síldveiðarnar
með því að hindra samninga við Síldarverksmiðjur ríkis-
ins. En sú tilraun til hinna dýrustu skemmdarverka var brot-
in á bak aftur og verklýðsfélögin á Siglufirði sömdu svipað
og á Akureyri.
Fyrir verkfall höfðu ýmsir helztu málsvarar afturhalds-
ins, m. a. ráðherrar, hótað að síldarvertíð mætti niður falla
vegna verkfalls, ef það aðeins tækist að brjóta verklýðshreyf-
inguna á bak aftur. Það var greinilegt, að afturhaldið ætl-
aði sér slíkt — og sér hver maður nú, hve dýrt það hefði
verið að láta slíkri ofstækisklíku takast að eyðileggja beztu
síldarvertíð í 2 áratugi.
En afturhaldinu brást bogalistin í því sem öðru.
Þegar verklýðshreyfingin og vandamenn hennar höfðu
bjargað síldarvertíðinni undan ofstæki afturhaldsklíkunn-
ar og samið hafði verið alls staðar út um land, einbeitti nú
Reykjavíkurauðvahlið sér uð því að reyna að níðast á Dags-
brún, til þess að hefna sín fyrir ófarirnar.
í 20 daga, frá 9. júní til 29. júní, sóaði Vinnuveitenda-
sambandið milljónatugum í að reyna að beygja Dagsbrún
og olli þjóðfélaginu gífurlegu tjóni. Ætlaði ofstækisklíkan
einkum að bindra greiðslu á 1% í sjúkrasjóðinn. 20. júní
beygðu þeir sig loks og buðust til að greiða 1%-ið, en að-
eins, ef Dagsbrúnarmenn væru í minnihluta í sjóðstjórn-
inni. Dagsbrún neitaði. En 21. júní samdi Hlíf upp á þá skil-
mála. Var það rýtingsstunga í bak Dagsbrúnar. Átti nú að
beygja Dagsbrún með bungursvipunni. En Dagsbrún neit-
aði — og barðist áfram með rýtinginn í bakinu, unz 29. júní
að atvinnurekendur sömdu um 6 manna sjóðstjórn, skipaða
þremur frá hvorum og Dagsbrún liefði formann. Auðvitað var