Réttur - 01.05.1961, Qupperneq 12

172
R E T T U R
um í koll fyrr en síðar. Og þá duga engar „fræðilegar“ út-
skýringar, til að afsaka þá fátækt og neyð, sem þeir eru að
skipuleggja inn á alþýðuheimilin, — og kalla máske á
„fræðimáli“ „nauðsynlega minnkun kaupmáttarins vegna
jafnvægis í utanríkisviðskiptum“. En þessir hræsnarar gæta
þess um leið að minnka slíkan kaupmátt hjá þeim fátækustu,
en auka hann hjá þeim hálaunuðu og auðugu.
Þetta er rétt að valdhafar landsins hafi í huga, þegar þeir
nú halda áfram á glæpabraut þeirri, er skipuleggur skort-
inn á íslenzkum alþýðuheimilum, en arðrán erlends og inn-
lends auðvalds á Islandi og íslenzkri þjóð.
En jafnframt þarf alþýðan sjálf að efla stórum samhjálp
sína, því hennar verður þörf á næstu árum. Verkamannafjöl-
skyldurnar þurfa að fylgjast miklu betur hver með annarri
til að vinna sameiginlega hug á skortinum í verkföllunum.
Bræðralag og samábyrgð á heill hvers annars verður að
verða meginreglan, þegar verkföll standa yfir. „Einn fyrir
alla og allir fyrir einn“, siðgæðisregla verkalýðssamtakanna,
gerir alþýðuna ósigrandi í átökum, ef henni er beitt til fulls.
Lýdrœðisgrímunni kastað.
Auðvaldið hafði beðið ósigur í viðureign sinni við verka-
lýðinn.
Ríkisstjórn íslands átti nú um tvennt að velja: 1) að haga
sér eins og siðuðum mönnum sæmdi, standa við orð sín um
að láta atvinnurekendur ]jera sjálfa kauphækkuniua, eins
og margsinnis hafði verið yfir lýst af hálfu ríkisstjórnar-
innar, og knýja þá til þess að bæta atvinnurekstur sinn, til
þess að gera hann sem færastan um að standa undir kaup-
hækkunum, — og sjálf gat ríkisstjórnin hjálpað til með því
að stórlækka vexti, draga úr söluskatti o. s. frv. — eða 2)
að hlaupa frá öllum orðum og eiðum, varpa af sér þeirri