Réttur - 01.05.1961, Side 21

BJÖRN JÓNSSON:
Verkfallið á Akureyri
ÞAÐ hafði lengi verið séð fyrir að hverju fór. Launarán
hafði verið framið á launarán ofan, lögmætir og frjálsir
samningar verkalýðsfélagu og atvinnurekenda um kaup og
kjör verið ógiltir af ríkisvaldinu, samningsréttur skertur í
veigamiklum atriðum, verkföll bönnuð með bráðabirgða-
lögum, sem ekki höfðu þingmeirihluta að baki og allri við-
leitni verkalýðshreyfingarinnar til þess að fá nokkrar leið-
réttingar mála sinna verið svarað með þvergirðingshætti
og ofbeldishótunum. Kaupmáttur launa liafði verið skerlur
um allt að 25% á tveimur árum. Verkamannsfjölskyldu
skorti nær 20 þús. kr. á þær tekjur að geta staðizt þau lífs-
nauðsynlegu útgjöld, sem Hagstofan reiknar meðalfjöl-
skyldu. Og hvarvetna, nema þar sem einstök árgæzka til
sjávarins vóg salt við afleiðingar „viðreisnarinnar“, dróst
atvinna saman og meinaði verkamönnum þau neyðarúrræði,
sem hvergi þykir mannsæmandi að grípa til nema á íslandi,
að bæta upp óbærilega lág laun með takmarkalausri yfir-
vinnu.
Á sama tíma sem auðmannastéttin, með ríkisvaldið í
broddi fylkingar, vann þannig af kappi að því að troða
Hfsmöguleika láglaunafólks niður í svaðið og bafði tekizl
að þrýsta þeim langt niður fyrir hliðstæð laun á öllum
Norðurlöndum, tryggði hún hátekjumönnum stórhækkuð
raunveruleg laun með lækkun skatta og útsvara þeirra og