Réttur - 01.10.1931, Blaðsíða 9

Ejettur]
RÉTTUR
201
og klettaveggur að utan, því þar er haganlega raðað
stærstu stykkjunum, en mylsnan látin innan í. Svo eru
þeir skrifaðir frá, meðan þeir skreppa heim að eta tros-
ið sitt og þegar þeir hætta á kvöldin. Venjulega stend-
ur uppskipunin yfir í eina þrjá daga, og á meðan karl-
arnir moka og bera, hella úr pokunum og moka á ný,
sitja kaupmaðurinn og skipstjórinn ýmist um borð
eða í landi hjá kaupmanninum, hella í glös, drekka og
hella í á ný og líta yfir pappíra með dularfullum nöfn-
um eins og »manifest« og »faktúra«. Skipstjórinn fær
»dusör«, kaupmaðurinn »overvægt« og sjávarþorpið
kol, svo allir geti soðið trosið sitt og kaupmaðurinn
haldið gluggum sínum þíðum yfir veturinn.
Nú var kolaskipið komið, og óli hálfviti og faðir
hans gengu niður brekkuna í vinnuna. óli var búinn að
læra handverkið til hálfs, hann kunni að bera, því hann
var orðinn eins sterkur og hver karlmaður með meira
viti, en hann þótti ekki mokunarfær sakir vítsmuna-
skorts. Feðgarnir stóðu nú með hinum mönnunum fyr-
ir framan verkstjórann og biðu fyrirskipana. Verk-
stjórinn kallaði upp nöfnin jafnskjótt og hann skrifaði
mennina og skipaði fyrir, hvað hver ætti að aðhafast,
en nú brá svo við, að hann nefndi hvorki Geirmund eða
óla. Geirmundur skeytti því engu, honum þótti ekki
svo mikilsvert að heyra verkstjórann æpa: óli hálfviti.
Hann labbaði burt með nokkrum mönnum og fór að
moka af bryggjunni. Verkstjórinn kom þar að og sagði
við Geirmund: Hér þarf ekki fleiri menn.
Hvar á ég' þá að vera?
Þú getur víst verið heima hjá þér, karlinn, við höf-
um nóga menn, þið óli hálfviti fáið ekki vinnu.
Nú, nú, skepnan, hver mælir svo fyrir?
Það gætir þú heyrt ef þú þvægir úr eyrunum á þér,
svaraði verkstjórinn og leit í kring um sig til þess að
aðgæta hvort allir hefðu tekið eftir fyndni hans.
Ég heyri að þú segir það, bjálfinn, en annar mun