Réttur - 01.10.1931, Síða 29

Rjettuv] 5-ÁRA ÁÆTLUNIN 221
jafnvel þótt þeir sjálfir komist persónulega í flokk
meðal betlara á strætinu. Það er beinlínis skilyrði fyr-
ir reglulegri starfsemi vitundarlífs þeirra að mega
trúa á hið ímyndaða ágæti úrvalsstéttarinnar, sem ein
skuli hafa pláss í sólinni, meðan almenníngurinn búi
við lélegri kjör en hundar, endd voru til forna margar
»vísindalegar« kenníngar, sem réttlættu þetta sjónar-
mið, þótt á vorum tímum megi ekki á milli sjá, hvort
það er siðspiltara en hvað það er bjánalegt.
Þessvegna hefur það einga þýðíngu, þótt þessir menn
lesi fræðileg rit um sósíalisma, eða horfi með eigin
augum á þær framfarir, sem á sósíalistískum grund-
velli hafa komið alþýðunni til handa, í verklýðsríkjum
eða borgaralegum, — þeir geta alls ekki komist í stefnu
við það hugarfar, sem þar liggur að baki, milli þeirra
og sósíalismans hlýtur altaf að vanta hlekk í keðjuna,
— nema hjá þeim undantekníngum lærðra manna, sem
hafa geníala skapgerð og búa yfir hæfileikum til endur-
fæðíngar á gamals aldri, eða jafnvel vitundarskifta.
5-ára áætlunin
byggir grundvöll hinnar sósíalistisku
menningar í Sovjet-Rússlandi.
Menningarleysi kapitalismans.
Lokatakmark sósialismans er að veita mannkyninu
menningu, sem á öllum sviðum gnæfir himinhátt yfir
hina kapitalistisku menningu, og sem verður raunveru-
leg almenningseign.
Hið kapitalistiska þjóðskipulag getur ekki veitt
fjöldanum neina verulega menningu. Grundvöllur þess