Réttur - 01.10.1931, Blaðsíða 15

Rjetturj
RÉTTUR
207
skerðing virðingar hans og mannréttinda, en Geir-
mundur sat við sinn keip. Að aflokinni þurfalings-
skýrslu og öðrum pappírum, sem sýndu tilverustig
Geirmundar nú í þjóðfélaginu, fékk hann bevís hjá
oddvita og slátur út á það hjá kaupmanni.
Veturinn leið með hörku sinni, myrkri og miskunn-
arleysi. íbúar sjávarþorpsins blésu í kaun og kúrðu
fram eítir til þess að spara kolablöðin.
Þessi vetur hafði verið Geirmundi þyngri í skauti
en nokkur annar vetur sem hann hafði lifað. Hann
hafði ekki getað dregið til búsins á venjulegan hátt og
mætt vetrinum með þeirri öryggi fátæklingsins, að
vorið færði honum heim launin fyrir að hafa baslast
gegn um vetrarofríkið. Skapillur og niðurlútur rölti
hann á milli oddvitans og kaupmannsins með bevís upp
á sína ögnina af hverju. Sveitarskuldin óx, og þurftum
Geirmundar og hyskis hans var naumast borgið. Odd-
vitinn var stórsnúðugur og knífinn, honum fannst
sveitarsjóðurinn vera til annars en lenda í þurfaling-
um, sem ekki þurftu að vera það. Geirmundur var
kominn í ósátt við hreppsnefndina, kaupmanninn og
guð almáttugan.
5.
Svo var það einn dag um vorið að fjölmennt var á
Mel hjá Geirmundi gamla. Undanfari þessarar sam-
komu voru ýms skrif og auglýsingar, sem nauðsynlegt
var 'til þess, að hreppsnefndin gæti náð rétti sínum á
þurfalingnum Geirmundi Kárasyni.
Aftur stikaði kaupmaður upp brekkuna að kofa Geir-
mundar, og stóð þar og gnæfði yfir hópinn. Hrepp-
stjórinn las upp kröfu hreppsnefndarinnar, að selja
hús og lóð til lúkningar sveitarskuldinni. Hann stóð
með veldissprotann (uppboðshamarinn) á lofti og bað
menn að gera boð í eignina. Geirmundur sat á steinin-