Réttur - 01.10.1931, Blaðsíða 8

200
RÉTTUR
[Rjettur
át allt eftir, sem hann heyrði og sá. Selja, selja, sagði
hann, dró augað í pung eins og faðir hans og lézt vera
að tyggja tóbak.
Veiztu hvað þetta er, óli, sem fer þarna oían brekk-
una? Það er blóðsuga.
Blóðmörsiður, sagði óli og hoppaði.
8.
Margar eru leiðir dugandismannsins, einstaklings-
ins, sem skattleggur heildina í skjóli sinna eigin laga
um varðveizlu arðránsins, og fá eru afdrep fátæklings-
ins.
Þegar kolaskip kemur til sjávarþorpsins, er það
mikill og góður viðburður. Karlarnir í kumböldunum
búa sig á ballið. Það er einhver hitakennd óró í þeim,
meðan langa, svarta skipið, sem skítuga norska fán-
ann, bægslast inn fjörðinn og öskrar ógurlega. Þeir
flýta sér í verstu garmana sína, snúa derinu á húfunni
aftur, ef rigning er, það er uppfinning þeirra, svo það
rigni síður ofan á hálsinn á þeim, þegar þeir rogast
með kolapokana upp bryggjuna. Það er heldur engin
venjuleg rigning. Það rignir kolaleðju. örsmátt kola-
rykið þyrlast upp úr lestinni, fellur brátt niður með
regninu, rennur í lækjum ofan á bogin bökin og bland-
ast þar sveitanum. En ekki þykir körlunum betra þeg-
ar þurt veður er og vindur, í kolauppskipun, því þá
smýgur kolarykið inn á þá alla í gegn um gauðrifin
fötin og setzt í vitin á þeim eins og eiturgas. Karlarnir
labba fram að bryggjuhúsinu og láta verkstjórann
skrifa sig. Sumir fara ofan í lest skipsins og moka
kolum í tvær tunnur, sem síðan eru dregnar upp með
skipsvindunni og helt úr þeim á bryggjuna, þá eru
aðrir sem moka af bryggjunni upp í pokana, sem karl-
arnir bera upp fyrir bryggjuhúsið og hella þar úr
þeim. Síðan er kolunum mokað upp í bing, sem er eins