Réttur - 01.04.1968, Blaðsíða 5

Sósíalistaflokksins og Alþýðubandalagsins. í
meir en tvo áratugi hefur nú kraftur þessara
samtaka fyrst og fremst farið í varnarbaráttu
fyrir hagsmunum verkalýðs og sjálfstæði þjóð-
arinnar. Það hvortveggja þarf vissulega að
halda áfram, en lausn þess efnahagslega öng-
þveitis, sem þjóðin verður komin í, er viðreisn-
in skilur við, krefst sósíalistiskrar hugsunar,
sósíalistiskrar ábyrgðartilfinningar gagnvart
heill alþýðu og örlögum þióðar.
Sá kraftur sósíalistiskrar hugsunar, —- sem
bjargaði íslandi 1944 frá því að þjóðin sundr-
aðist innbyrðis og bærist á banaspjótum í
Sturlungaöld efnahagsmála og lenti síðan sem
fátæk, uppgjafa þjóð algerlega undir ameríska
járnhælnum, — sá kraftur verður að vakna á
ný.
Það var sá sami kraftur, — hugsjónakraftur
sósíalismans, sem hreif árvökustu verkamenn-
ina upp úr vonleysi eymdarástandsins fyrir
aldamótin, — varð aflvakinn í áratuga bar-
áttu alþýðunnar, — vísaði henni veginn í hörð-
ustu stéttabaráttu aldarinnar 1930—42, tryggði
henni sigurinn f lífskjarabyltingunni 1942—47
og var grunntónninn í langri og strangri vam-
arbaráttu síðan. Og það þarf einnig þann kraft
til að sigra nú í stéttastrlðinu framundan —
og þá yfirburðatilfinningu, sem honum fylgir,
til að tryggja sigur og framkvæmd réttrar,
nýrrar stjórnarstefnu.
Viturleg og heillavænleg lausn þess vanda-
máls að skapa góðan sósíalistiskan flokk upp
úr Sósíalistaflokknum og þeim, sem saman
standa í Alþýðubandalaginu, er því eigi að-
eins mikilvæg vegna framtíðar sósíalismans
og verklýðshreyfingarinnar á íslandi. Hún er
og hin brýnasta nauðsyn vegna þeirra miklu
stéttaátaka sem framundan eru og frumskil-
yrði þess að imnt verði að finna og fram-
kvæma þá stjórnarstefnu, er bjargað getur al-
þýðunni út úr rústum viðreisnarinnar og þjóð-
inni frá glötun efnahagslegs sjálfstæðis.*
*Það hefði verið auðveldara að reisa við, ef fé
góðæranna liefði verið hagnýtt af heiðarleik og fyrir-
hyggju. Fjármunamyndun ein 1964 til 1966 var 17,5
milljarðar króna (417 milljónir doilara) og er þá
Sósíalistisk nýsköpun víðfeðma en trausts
forystuflokks alþýðunnar er því verkefnið —
forsenda allra annarra — sem framkvæma
þarf nú, þegar Sameiningarflokkur alþýðu —
Sósíalistaflokkurinn hefur í 30 ár unnið ís-
lenzkri alþýðu það, sem hann megnaði, og
haft á sínum tíma forystu um þá umbyltingu
í lífskjörum, sem skipti sköpum fyrir þjóðina.
Fyrsta verkefnið út á við, sem fyrir liggur,
strax og vinstri armur verklýðshreyfingarinn-
ar, — Sósíalistaflokkurinn og Alþýðubanda-
lagið, — hefur komið eigin málum í lag, er sú
víðtæka sameining um nýja stjórnarstefnu,
sem oft áður hefur verið lýst hér í tímaritinu
hverjir þurfi að taka þátt í,* — samfylking al-
þýðu og ábyrgra aðila íslenzks atvinnulífs
gegn verzlunarvaldinu og óheillapólitík þess
og þjónustu við erlent auðvald.
ÖRLAGASTUND
ALÞÝÐUFLOKKSINS
Það mun að líkindum velta á Alþýðuflokkn-
um, hvernig fer um þetta örlagamál íslenzks
atvinnulífs — og máske þjóðlífs:
íhaldið hefur undanfarið ár verið að grafa
undan áhrifum Alþýðuflokksins í verklýðs-
hreyfingunni. Það hafði notað tímabil kalda
stríðsins til þess að komast inn á hann og meir
og meir hrifsa til sín forustuna, meðan verið
var að reyna að fella sósíalistiska forystu í
verklýðssamtökunum. — Sósíalistaflokkurinn
beitti sér fyrir því að hætt yrði borgarastyrjöld
í verklýðssamtökunum, er gerðu þau að víg-
velli stjórnmálaflokkanna. Jafnframt ákváðu
ekki talað um allt, sem eytt var í vitleysu af fé, er
fór til neyzlu. En ráðstöfun fjár til fjármunamyndun-
ar var stjórnlaus. Á árunum 1944—46 hafði þjóðin
300 milljónir króna (tæpar 50 milljónir dollara) til
ráðstöfunar til kaupa á framleiðslutækjum og ger-
bylti með því grundvelii atvinnulífsins, af því það
var skynsamleg yfirstjórn og unnið samkvæmt áætlun.
*Sbr. t. d. „Sjálfstjórn íslendinga á efnahagslíf-
inu“ 1967. 4. hefti.
75