Réttur - 01.04.1968, Blaðsíða 51

Þegar dómstólar Francos dæma verkamenn,
svara þúsundirnar með verkföllum og kröfu-
göngum. Meira að segja konungssinnuð blöð
eins og ABC viðurkenna að þessar kúgunar-
ráðstafanir beri ekki árangur.
Santiago Carrillo, aðalritari Kommúnista-
flokks Spánar, lýsir í nýútkominni bók sinni,
„Ný bardagaaðferð gagnvart vandamálum
dagsins“, hvernig Francostjórninni bregst nú
bogalistin á öllum sviðum og fær smásaman
alla upp á móti sér, einnig innan borgarastétt-
arinnar. Meira að segja kaþólskir leiðtogar
eins og Ruiz Jimenez, forseti Pax Romanasam-
takanna og háttsettur hjá Vatikaninu, taka nú
afstöðu gegn fasistunum og úrræði þeirra nálg-
ast tillögur kommúnista.
Baráttan framundan er vissulega hörð, en
sigurinn gegn fasismanum nálgast.
INDÓNESÍA
Eftir hið ægilega blóðbað, sem herforingja-
klíkan í Indónesíu skipulagði í októberbyrjun
1965, er um hálf milljón manna, kvenna og
barna var myrt, eru fangelsin í Indónesíu
full af æskumönnum, verkamönnum, bændum
og öðrum, sem taldir eru til kommúnista. Flest
fangelsin eru í Achin, Norður-Súmötru, Mið-
og Austur-Jövu og á smærri Sundaeyjum:
Balí, Flores og Timor.
Engar rannsóknir fara fram. Fangar eru
„leystir" úr varðhaldi að næturþeli og finnast
látnir í ám nokkru síðar. Á Mið-Jövu er hafð-
ur sá háttur á að kasta líkömum myrtra fanga
í djúpa pytti eða í Suloána. í Malang var með-
limum kennarasambandsins „sleppt“ úr varð-
haldi, síðan voru þeir hálshöggnir og líkin
breidd meðfram vegunum. í strandhéruðum
Austur-Jövu er hafður sá háttur að flytja heila
híla af föngum fram að klettum og fleygja
þeim þaðan í sjóinn.
Þúsundir fjölskyldna fá engar fréttir af sín-
um nánustu, sem myrtir eru með ýmsu því
móti, er hér er lýst.
í fangelsum Djakarta eru fangarnir sveltir,
svo að dánartala þar er ægilega há. Læknis-
hjálp er engin. Pyntingar eru algengar og í
miðaldastíl: Fangarnir eru látnir vera í köldu
vatni, píndir til að éta blöð úr marxiskum
bókum. Nauðganir kvenfanga eru tíðar.
Yfirvöld Indónesíu reyna að dylja hvaða
hryllingsmeðferð þarna er beitt. En heimur-
inn þarf að fá að vita það.
(Heimild: World Marxist Review, grein eftir Sudono,
rituð í Djakarta í janúar 1968).
W allenberg-ættin
Wallenbergararnir eru auðugustu fjármála-
jöfrar Svía. Fjármagn þeirra er þre- til fjór-
falt á við þann er næstríkastur er þeim. Eign-
ir þeirra eru um 1,6 milljarðar sænskra króna.
En vald þeirra er enn meira en eignunum sam-
svarar. Þeir ráða hinum þekktu fyrirtækjum
S K F (kúlulegur), A S E A (raftæki), S A A B
(bílar og flugvélar), Scania Vabis, Alfa Laval
o. fl. o. fl.
Marcus Wallenberg, höfðingi ættarinnar, er
í stjórn 60 hlutafélaga. Raunverulega eiga þeir
Wallenbergararnir 8 af 10 stærstu einkafyrir-
tækjum Svíþjóðar. Alls vinna í öllum fyrir-
tækjum þeirra um 300.000 manns, m. ö. orðum
eiga um 1 milljón manna atvinnu sína undir
þeim.
Grundvöllur valds þeirra er Stockholms
Enskilda Bank. Með samtengingu banka og at-
vinnutækja er gífurlegt áhrifavald komið á
fáar hendur einnar ættar. Og þeir auðmenn,
sem næstir Wallenbergurunum eru, hafa einn-
ig mikið vald í efnahagslífi Svíþjóðar (Bonn-
ier, Wehtje, Broström o. fl.).
C. H. Hermansson, leiðtogi sænskra komm-
únista, hefur í bókum sínum: „Monopol og
Storfinans“ og „Koncentration og storföretag“
rannsakað vald sænskra auðmanna.
Áke Ostmark hefur í bók sinni „Maktspelet
i Sverige“ tekið yfirdrottnun Wallenberg-
ættarinnar sérstaklega fyrir.
121