Réttur - 01.04.1968, Blaðsíða 6

sósíalisiar að reyna til hins ýtrasta að nó sam-
starfi við verkalýð Alþýðuilokksins — og á
ýmsum sviðum báru þær tilraunir árangur,
eins og samstaða í ýmsum vinnudeilum síð-
ustu ára og samfylking 1. maí í Reykjavík
hefur borið vott um. Oft hefur þessi samstaða
leitt til andstöðu verklýðssinna Alþýðuflokks-
ins við ranga stjórnarstefnu, sem íhaldið hafði
fengið pólitíska valdamenn Alþýðuflokksins til
að fallast á (t. d. lögin um afnám vísitölu-
greiðslu á kaup).
Hinsvegar hefur þess orðið vart í óhugnan-
lega ríkum mæli, að ýmsir verklýðssinnar Al-
þýðuflokksins séu að gefast upp fyrir ágangi
íhaldsins í þeim verklýðsfélögum, sem þeir
hafa stjórnað saman, og afhenda íhaldinu alla
forystu þar. Hefur þar vafalaust ríkisstjórnar-
aðildin orkað nokkuð á. Innan Sjálfstæðis-
flokksins vex áfergjan í að ráða einn og þurfa
ekkert tillit til Alþýðuflokksins að taka. Er þá
aðeins um tvennt að gera fyrir Alþýðuflokk-
inn: að gefast upp eða láta hart mæta höiðu.
Það kemur því í haust að örlagastund Al-
þýðuflokksins: annaðhvort gefst hann upp fyr-
ir ágangi og yfirdrottnunarstefnu íhaldsins, —
í verklýðssamtökunum sem annars staðar, —
eða hann tekur sjálfstæða afstöðu og tekur
upp samstarf við sósíalista, fyrst og fremst í
verklýðssamtökunum.
, #
Gefist Alþýðuílokkurinn algerlega upp fyrir
íhaldinu, er mikil hætta á að saga hans sem
verklýðsflokks sé á enda, — og afleiðingar
þess í íslenzkri pólitík gætu orðið ótrúlega ör-
lagarikar.
En taki Alþýðuflokkurinn sjálfstæða afstöðu
fyrst og fremst í verklýðssamtökunum gagn-
vart íhaldinu og hefji síðan róttækt samstarf
með sósíalistum í stéttabaráttunni sem fram-
undan er, þá er brotið blað í sögu verklýðs-
hreyfingarinnar — og Islands.
Þá mun sameinuð verklýðshreyfing rata
leiðina út úr rústum „viðreisnarinnar" og fylkja
um sig þeim öflum er þarf til þess að hefja al-
þýðuna aftur til öruggra og bættra lífskjara
og ísland á leið til efnahagslegrar sjálfstjórnar.
Einar Olgeirsson.
Frá verkfallinu: Samninganefnd að störfum.