Réttur - 01.04.1985, Síða 3

HELGI GUÐMUNDSSON:
Eigin íbúð.
Frelsun eða hlekkir?
Þegar sameinað afturhald Ihalds og Framsóknar komst til valda að afloknum
kosningum vorið 1983, var það fyrsta verk þess, að afnema gildandi kjarasamn-
inga og banna samningsgerð verkalýðshreyfíngarinnar og atvinnurekenda. At-
lagan var svo hörð og lamandi, að verkalýðshreyfingin hafði hvorki félagslegan
eða pólitískan styrk, til að standast árásina þá. Það kann að virðast undarlegt, en
er eigi að síður staðreynd, ef marka má skoðanakannanir frá þessum tíma, að
ríkisstjórnin naut víðtæks stuðnings almennings, sem greinilega var orðinn lang-
þreyttur á óðaverðbólgu, þrátt fyrir verðtryggingu launa.
Með afnámi samninganna felldi ríkisstjórnin niður verðtryggingu launa, með
þeim afleiðingum að kaupmáttur féll á örskömmum tíma, um að minnsta kosti
fjórðung.
Öllum er að verða Ijós afleiðingin af
því siðleysi, að banna verðbætur á laun,
en verðtryggja hins vegar fjárskuldbind-
ingar áfram. Á þúsundum heimila blasir
nú við örvænting og eignamissir, vegna
þess að lán, sem tekin hafa verið til íbúða-
kaupa eða bygginga, eru orðin óbærileg
með öllu. Það sem á vantar, til þess að al-
þýða manna geti staðið í skilum, er nokk-
urn veginn sú upphæð, sem stolið hefur
verið með kaupráni ríkisstjórnarflokk-
anna.
Út úr kofunum
Menn getur greint á um réttmæti þeirr-
ar stefnu, sem orðið hefur ofan á hér á
landi, að hver fjölskylda að kalla, skuli
eiga sína íbúð. Það er eigi að síður stað-
reynd, að í landinu er einskonar þjóðar-
sátt um að þetta fyrirkomulag sé aðalregl-
67