Réttur - 01.04.1985, Blaðsíða 6

kenningin um „vorn rétt til að lifa eins og
menn“ gat þrátt fyrir allt orðið lifandi
veruleiki.
Lýsandi fordæmi
Enginn vafi er á, að bygging verka-
mannabústaðanna átti stóran þátt í því að
auka á reisn verkafólks og samtaka þess.
Þeir urðu lýsandi fordæmi, um að jafnvel
þeir aumustu gátu búið í mannsæmandi
húsnæði, og átt það, rétt eins og aðrir.
bar sem verð íbúðanna, lánsupphæð og
tími, ásamt lágum vöxtum, var með þeim
hætti að viðráðanlegt var fyrir hverja fjöl-
skyldu sem hafði nokkrar tekjur, þá
þýddi eignarrétturinn raunverulega frels-
un fjölskyldnanna gagnvart atvinnurek-
endum og húsaleiguokrurum. Fólkið átti
sínar íbúðir. Því fylgdi ólýsanlegt öryggi,
samanborið við þá, sem börðust um
hverja holu, sem losnaði til leigu.
Þegar frá leið, beitti verkalýðshreyfing-
in og flokkar hennar sér fyrir því, að
koma upp húsnæðislánakerfi, sem opið
yrði öllum, en jafnframt hefur þess verið
gætt að verja ávinninginn, sem náðst hef-
ur fyrir þá, sem lakast eru settir, og sækja
fram á því sviði.
70