Réttur - 01.04.1985, Síða 64

Forspá um
stjórnarþursann illa?
„En hvaö er aö tala um hjáverkin,
heimskubrögð og lóöastandiö,
engan líka áttu þinn
í því aö svíkja föðurlandið.
Nema gamla Gissur jarl,
sem gekk aö rúmi Snorra og
myrti hann,
ég held þú sért annar karl,
sem ekki hæfir sósíalista.
Páll Ólafsson
(úróprentuðu gömlu kvæði)
Síðasta ósk Roosevelts
„í dag stöndum vér frammi fyrir
þeirri staðreynd, sem yfirgnæfir
allt annað, að ef menningin á aö
lifa af, þá veröum vér aö leggja
rækt viö vísindi mannlegra sam-
skipta, efla hæfileika allra manna,
hverjir sem þeir eru, til aö lifa sam-
an og vinna saman í sama heimin-
um aö friöi..."
Úr handriti Franklin D.
Roosevelts að ræðu, sem
ei var flutt, af því hann
andaðist rétt eftir að hafa
skrifað hana. (Úr bók C.L.
Sulzbergers: The American
Heritage, World War II.)
Hættan, sem yfir vofir
„Ég álít Ronald Reagan vera
hættulegasta forseta kjarnorku-
aldarinnar.“
Edward Kennedy,
öldungadeildarþingmaður.
Hernaðar- og stóriðju-
samsteypan
„Viö eyöum árlega í hernaðar-
öryggi eitt saman meir en sam-
svarar tekjum allra bandarískra
hlutafélaga.
Þessi samtenging gríðarmikillar
hernaöarstofnunar og stórfelds
vopna-iönaöar er alveg nýtt fyrir-
brigði í reynslu Bandaríkjanna.
Áhrifanna af þessu — efnahags-
legra, stjórmálalegra, jafnvel and-
legra, — gætir í hverri borg, hverju
einstöku fylki, hverri skrifstofu
ríkisstjórnar Bandaríkjanna. Við
viðurkennum knýjandi nauösynina
á þessari þróun. En viö megum
ekki bregðast því að skilja alvar-
legar afleiöingar hernaðar. Allt
starf okkar, efni vor og afkoma eru
undir því komin, meira aö segja
sjálft þjóöfélagskerfi vort.
í stofnunum ríkisstjórnarinn-
ar verðum við að vera á verði
gagnvart því að þessi hernaðar-
stóriðju samsteypa (Military- I
industrial complex) nái til sín
óábyrgum áhrifum, hvort sem
hún sækist eftir þeim eða ekki.
Möguleikinn á stórskaðlegri efl-
ingu þessa rangfengna valds er
til og heldur áfram að vera það.“
Dwight D. Eisenhower
forseti Bandaríkjanna í
kveðjuræðu sinni til banda-
rísku þjóðarinnar kvöldið
17. janúar 1961.
(Undirstrikanir eftir bók
Fred J. Cook: The War- j
fare State, 1963.)
Harðstjórnin í
Suður-Afríku
Fasistastjórn hvíta kynstofnsins
í Suður-Afríku hefur verið aö reka
svertingjana, meirihluta þjóðarinn-
ar, út á eyðimerkur, sem hún kall-
ar „þjóölönd" þeirra („Bantust-
an“), þ.e.a.s. konur og börn þeirra
dvelja þar, því karlmennina þurfa
hvítu auðmennirnir aö hafa í nám-
um sínum til að „mala sér gull“.
Skiptingin f löndunum er
þannig, að þeir hvítu hafa 87% af
landinu og 97% af auöæfunum,
sem þar eru í jöröu.
Þeir segjast vera hákristnir,
haröstjórarnir í Suður-Afríku — og
enska og bandaríska stjórnin
stendur meö þeim, því enskir og
amerískir auðmenn eiga drjúgan
hluta af auðæfum Suöur-Afríku.
Hvítu yfirvöldin í Suður-Afríku
létu drepa um 100 manns, mest
svertingja, 1984. I ár hefur óróinn
hjá almenningi og mannréttinda-
krafa svertingja eflst.
Svarið er einfalt: Svertingjar
krefjast réttar til meöráöa um
framtíð landsins. Þvingunarráö-
stafanir, sem neytt er upp á þel-
dökka menn halda enn áfram, en
það hefði átt aö hætta þeim fyrir
mörgum árum, þegar jafnvel
heimskustu stjórnmálamenn
sannfæröust um aö þessi „sér-
landa“ (Bantustan) stefna væri al-
ger fáviska („disaster").
Sunday Tribune
11. nóv. 1984.
(Enskt blað i Suður-Afríku).
128