Réttur


Réttur - 01.04.1985, Blaðsíða 63

Réttur - 01.04.1985, Blaðsíða 63
braskarar hans eru sokknir í taumlausa gróðafíkn og ágirnd á þjóðareignum. Dæmigerð er samþykktin um að selja banka þjóðarinnar í hendur braskaranna: Þegar nokkrir fégráðugir braskarar vildu gera Landsbankann að einkabanka — rétt eins og íslandsbanki var þá og þar að auki áttu danskir og enskir bankar hlut í honum og hann hafði seðlaútgáfurétt. — Þá var það Magnús Stephensen lands- höfðingi sem bjargaði Landsbankanum sem þjóðareign um aldamótin 1900. Árið 1919 var búið að selja flestalla fossa íslands, nema Sogið, hlutafélögum, er voru að mestu erlend. — Þá voru það Jón Þorláksson, Bjarni frá Vogi og Guðmundur Björnsson landlæknir, en þeir voru meirihluti fossanefndar, er björguðu því eftir langa baráttu 1923, að íslendingar héldu yfirráðum yfir fossum sínum flestum og erlendu tökin eyði- lögðust. (Sjá nánar í Rétti 1948, bls. 123- 142.) Þegar ísland hafði gerst aðili að Mars- hallsamningnum og Ameríkanar og er- indrekar þeirra vildu að Sementsverk- smiðjan og Áburðarverksmiðjan yrðu reistar sem einkafyrirtæki, þá var það m.a. Ólafur Thors, formaður Sjálfstæðis- flokksins og ráðherra, sem neitaði slíku og í stjórnarfrumvarpinu um byggingu þessara fyrirtækja var ákveðið að bæði væru þjóðareign. Það eru nú hinsvegar komnir til valda menn, sem aðeins hugsa um peningana °g langar til að sölsa undir sig hverja Þjóðareignina á fætur annari og hugsa líka til þess að eyðileggja ríkisútvarpið, svo einkaútvarp auðmanna fái aðstöðu til að forheimskva þjóðina og spilla henni, svo að hún geri sig að fótaskinni erlends hernámsvalds. — Og nú er viss hluti — máske ráðandi — svo djúpt sokkinn að hann vill láta þingmenn sína stela þjóðareignum $ins og Landsbankanum til handa bröskurum. Við slíka hnignun undir áhrifum gróða- fíkninnar koma manni ósjálfrátt í hug orð Hallgríms Péturssonar í Passíusálmunum — og þessir herrar þykjast víst vera kristnir: „Undirrót allra lasta ágirndin kölluð er, frómleika frá sér kasta fjárplógsmenn ágjarner, sem freklega elska féð, auði með okri safna andlegri blessun hafna, en setja sál í veð.“ 127
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.