Morgunblaðið - 22.01.2006, Page 56

56 SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÁSLAUG ÞORFINNSDÓTTIR,
Stella,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður Sogavegi 142,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju í Reykjavík,
mánudaginn 23. janúar kl. 13.00.
Hólmfríður Kristjánsdóttir, Magnús Óskar Kristjánsson,
Lilja Kolbrún Kristjánsdóttir, Hafliði Árnason,
Þorfinnur Kristjánsson,
Sigríður Margrét Kristjánsdóttir, Páll Helgason,
Þórunn Jóna Kristjánsdóttir, Valdimar Guðmundsson,
Kristín Kristjánsdóttir, Hjalti Bjarnason,
Bryndís Kristjánsdóttir, Erling Viðar Guðlaugsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞÓRUNN ÞORVARÐARDÓTTIR,
áður til heimilis á Kleppsvegi 120,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnudaginn
15. janúar.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju fimmtudaginn
26. janúar kl. 13.00.
Unnar Jónsson, Auðbjörg Jónsdóttir,
Kristín Schmidhauser Jónsdóttir, Ulrich Schmidhauser,
Áslaug Jónsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
SÓLSTEINAR

Gæði

Góð þjónusta

Gott verð

Mikið úrval
i
j
i i l
Kársnesbraut 98, 200 Kópavogi – s: 564 4566
www.solsteinar.is – sol@solsteinar.is
15-50% afsláttur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÓLÖF BJARTMARSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 26. janúar kl. 13.00.
Ólafur S. Andrésson, Sigrún Helgadóttir,
Guðrún Andrésdóttir, Andy Jones,
Auður Andrésdóttir, Kristján Guðmundsson,
Ágústa Andrésdóttir, Paul Richardson,
Guðbjörg Þóra Andrésdóttir, Jósteinn Einarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN PETRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Kjalveg,
Ennisbraut 18,
Ólafsvík,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi
fimmtudaginn 19. janúar.
Guðjón Ottó Bjarnason,
Kristín Jóna Guðjónsdóttir, Gunnar H. Hauksson,
Bjarni Guðjónsson, Bjarney Guðmundsdóttir,
Jóhann Pétur Guðjónsson, Þórey Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ BjörgheiðurGuðrún Jóns-
dóttir fæddist á Ból-
stað í Kaldrananes-
hreppi í Stranda-
sýslu 19. nóvember
1916. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akra-
ness 12. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru María
Bjarnadóttir, f. 25.5.
1893, d. 7.11. 1971,
og Jón Ottósson, f.
14.6. 1892, d. 27.5.
1970. Systkini
Björgheiðar voru 12, þrjú létust í
bernsku, níu komust á legg, af
þeim eru fjögur látin, það eru Ása,
Sigríður, Bjarni og Hulda. Eftir-
lifandi eru Sigurbjörg, Guðrún,
Pétur og Gylfi.
Eiginmaður Björgheiðar var
Guðmundur Benediktsson (d.
1971). Börn Björgheiðar voru sjö,
tvö létust í bernsku,
fimm komust á legg
og heita þau Erna
Hafnes Magnúsdótt-
ir, eiginmaður
hennar er Örlaugur
Elíasson og eiga þau
þrjú börn, Hreiðar
Grettisson (d. 1977),
eftirlifandi eigin-
kona Ragna Helga-
dóttir og eiga þau
tvö börn, Kristrún
Guðmundsdóttir,
eiginmaður Tómas
Runólfsson og eiga
þau eina dóttur, Bettý Guðmunds-
dóttir, eiginmaður Viðar Magnús-
son og eiga þau þrjú börn, og
Selma Guðmundsdóttir, eigin-
maður Valdimar Björnsson og
eiga þau þrjú börn.
Útför Björgheiðar var gerð 19.
janúar – í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Til elskulegrar vinkonu.
Nú sit ég hér við stofuborðið
mitt með kertaljós í litlum stjaka.
Á honum eru tveir fallegir englar
sem eru að biðja bænirnar sínar og
vona ég að þeir séu að biðja fyrir
henni Heiðu minni og öllu hennar
fólki.
Ég get varla trúað því hvað tím-
inn hefur liðið skjótt, því við höfð-
um verið svo góðar vinkonur í sex-
tíu ár. Við náðum svo vel saman um
leið og við hittumst, sem átti sér
stað við skondið tilefni. Síðar urðu
dætur okkar einnig bestu vinkonur.
Margar góðar og skemmtilegar
stundir áttum við með okkar mönn-
um Guðmundi og Ásgeiri mínum,
sem við síðan misstum allt of fljótt.
Hún Heiða mín var mér alltaf svo
ljúf og góð og einnig hafa dætur
hennar elskulegar verið mér svo
góðar.
Hinsta kveðja.
Þín vinkona,
Gróa Sigurjónsdóttir.
BJÖRGHEIÐUR
GUÐRÚN
JÓNSDÓTTIR
Góður vinur minn,
Víkingur Guðmunds-
son, var til moldar borinn á föstu-
dag. Er falls ván at fornu tré. Það
er nærtækt að vitna til þessa gamla
orðskviðar, þegar bóndinn og rækt-
unarmaðurinn og íslenskumaður-
VÍKINGUR
GUÐMUNDSSON
✝ Jón VíkingurGuðmundsson
fæddist á Skeggja-
stöðum á Jökuldal í
Norður-Múlasýslu
29. maí 1924. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri að kvöldi 11.
janúar síðastliðins
og fór útför hans
fram frá Glerár-
kirkju 20. janúar.
inn kveður. Hann
vildi hlúa að ungvið-
inu, sem í kringum
hann var og gerði
það. Þess minnast
margir nú. Síðast áð-
an í stuttu spjalli
sagði Bragi Bene-
diktsson á Grímsstöð-
um mér, að eftir að
Víkingur hóf búskap
á Hólsfjöllum hefði
hann gefið sig sér-
staklega að unga fólk-
inu, kennt því og
hvatt. „Við vorum
mikið saman,“ sagði Bragi og bætti
við: „Hann tók það upp hjá sjálfum
sér að kenna okkur ensku. Hann
kom einn daginn með bók heim í
Grímsstaði og lét okkur lesa. Að því
hef ég búið síðan. Þetta gerði hann
af einskærum áhuga og fékk ekkert
fyrir.“
En auðvitað fékk Víkingur fyrir
það, vináttu, sem entist ævina.
Samfélagið á Hólsfjöllum var
sérstakt og náið, afskekkt en hlýtt.
Efnahagur var misjafn á bæjunum,
en menn unnu saman. Nýbýlingur-
inn Víkingur Guðmundsson hafði
kannski ekki úr miklu að moða, og
þó. Hann ýtti undir vélvæðingu á
Fjöllunum og sá um viðhald og við-
gerðir, en aðrir réttu honum hjálp-
arhönd, þegar þurfti. Ekkert var út
á reikning. Debet og kredit þekkist
ekki, þar sem himinninn er hærri
og norðurljósin skærari en annars
staðar og víðáttan þvílík, að hún er
alltaf hjá manni þó enginn þekki
endimörk hennar.
Það bar ekki mikið á Víkingi
Guðmundssyni, af því að hann átti
þá innri hógværð, sem aðeins örfá-
um mönnum er gefin. En þó munaði
um hann. Hann var mannþekkjari
eins og oft er um góða fjármenn.
Hann þekkti og skildi þjóð sína og
atvinnuhætti hennar. Hann var
íhugull og lagði gott til mála. Þess
vegna átti hann traust og var hlust-
að á hann. Hann gat gert að gamni
sínu en glettni hans var hlý og laus
við áreitni. Hringurinn lokast svo í
þeim punkti, að þessi hógværi mað-
ur, sem ekki bar mikið á, var valinn
til forystu, þar sem hann var með í
leiknum.
Við Víkingur unnum mjög náið
saman innan Sjálfstæðisflokksins
um langt árabil og treysti ég mjög á
hann, stuðning hans og skilning á
því, hvaðan vindarnir blésu.
Vinur okkar beggja hafði við orð,
að fáa hefði hann hitt, sem töluðu
jafn gott mál og Víkingur. Einföld
og skýr frásögn hans og blæbrigðin
á tungu hans voru leifar af þeirri
klassísku sveitamenningu, sem nú
er á förum.
Halldór Blöndal.
✝ Elsa Ágústsdótt-ir fæddist 12.
nóvember 1933 á
Saxhóli í Breiðuvík-
urhreppi, Snæfells-
nesi. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 30. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigur-
laug Sigurgeirs-
dóttir, húsfreyja og
síðar verkakona á
Akranesi, f. 25.
ágúst 1900, d. 4.
október 1984, og Ágúst S. Þórar-
insson, bóndi og hreppstjóri á Sax-
hóli, f. 10. desember 1896, d. 19.
febrúar 1950. Systur Elsu eru:
Þóra Jenný, f. 1932, Ásta Halldóra,
f. 1934, d. 1935, Ásta Halldóra, f.
eru: 1) Sigurlaug, f. 1952, búsett á
Akranesi. Maður hennar er Sig-
valdi Gunnarsson. Þeirra börn
eru: Guðmundur Guðjón, Garðar
og Hrönn. 2) Jóhanna Ólöf, f. 1955,
búsett á Akranesi. Maður hennar
er Axel G. Guðjónsson. Börn
þeirra eru: Steinar, Garðar og
Elsa. 3) Dagrún Linda, f. 1956, bú-
sett í Reykjavík. Maður hennar er
Daníel J. Pálsson. Börn þeirra eru:
Páll Þórir, Vignir Már og Snorri
Örn. 4) Bryndís, f. 1958, búsett í
Kópavogi. Langömmubörnin eru
sex.
Elsa ólst upp á Svarfhóli í Mikla-
holtshreppi frá átta ára aldri en
fluttist ásamt móður sinni og
systrum til Akraness eftir lát föður
síns árið 1950. Elsa starfaði utan
heimilis, m.a. við verslunarstörf,
sem matráðskona hjá Vegagerð
ríkisins og við heimilisaðstoð. Síð-
ustu árin starfaði hún hjá Héraðs-
dómi Reykjavíkur.
Útför Elsu fór fram föstudaginn
9. desember, í kyrrþey að hennar
ósk.
1935, og Þórdís, f.
1937.
Elsa giftist 7. apríl
1956 Garðari Jó-
hannessyni, húsa-
smíðameistara, f. 7.
apríl 1931 á Akra-
nesi. Foreldrar hans
voru Ólöf Magnús-
dóttir, f. 29. maí
1905, d. 12. október
1973, og Jóhannes
Helgason, f. 12. des-
ember 1898, d. 5. júlí
1933. Stjúpfaðir
Garðars var Guð-
mundur G. Guðjónsson, f. 15. jan-
úar 1896, d. 1. október 1982. Elsa
og Garðar hófu búskap á Akranesi
og bjuggu lengst af á Heiðarbraut
59 eða fram til ársins 1978 er þau
fluttu í Kópavog. Dætur þeirra
Í janúarmánuði árið 1984 fengum
við bræður senda sannkallaða gjöf af
himnum ofan er Elsa gekk inn í líf
okkar. Samband okkar var einstak-
lega gott allt frá fyrstu samveru-
stundum, enda ekki annað hægt þar
sem Elsa hugsaði um okkur bræður
líkt og sín eigin barnabörn, slík var
hlýjan og umhyggjan. Elsa var já-
kvæð og bjartsýn að eðlisfari. Þá var
hún jafnan glöð í bragði og alltaf
stutt í hláturinn, sem endurómar í
hugum okkar bræðra er við minn-
umst liðinna daga í Hjallalandi. Elsa
var líka eldklár, fjölfróð og með ein-
dæmum úrræðagóð. Aldrei komum
við að tómum kofunum hjá henni og
við hana gátum við rætt alla mögu-
lega hluti.
Elsa var manngæskan holdi
klædd, hvetjandi og einstaklega
traust. Áhrif hennar á líf okkar
bræðra voru mikil og góð og átti hún
sinn þátt í því að móta okkur sem
einstaklinga. Það voru svo sannar-
lega forréttindi að fá að kynnast
Elsu og njóta samvista hennar.
Minningarnar um ánægjulegar og
ómetanlegar samverustundir munu
lifa í hjörtum okkar um ókomin ár.
Það er með miklum söknuði og
eftirsjá sem við kveðjum Elsu nú í
hinsta sinn. Við vottum Garðari sem
og öðrum ættingjum Elsu dýpstu
samúð okkar. Megi hún hvíla í friði
og Guð vaka yfir henni um aldir
alda.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Páll, Tómas og Jóhannes
Eiríkssynir.
ELSA
ÁGÚSTSDÓTTIR