Morgunblaðið - 11.05.2007, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2007 51
Framsóknarmennskan er fæðingargalli,
Frónbúans langversti skatnaðarhalli.
Eftir mislanga ævitöfina
fylgir hann þeim flestum í gröfina.
ÞAÐ er umdeil-
anlegt hvað oft og
lengi á að sparka í
liggjandi stjórn-
málaflokk. En sam-
kvæmt nýjustu at-
burðum virðist mér
fullkomlega rétt-
lætanlegt að gera það einu sinni
enn.
Til Sólar í Straumi
Varla voruð þið búin að hafna
stækkuðu álveri þegar framsókn-
arformaður skundaði ásamt fríðu
föruneyti til Rannveigar Rist,
þerraði af henni tárin og fullviss-
aði hana um einbeittan vilja sinn
og ríkisstjórnarinnar til þess að
smeygja sér framhjá þessum fæð-
ingarhálfvitum. Jafnframt því
heldur formaðurinn svo kotrosk-
inn áfram að halda því að þjóðinni
að ákvarðanir um virkjanir og ál-
ver hafi ekki komið ríkisstjórninni
við síðan 2003. Á sama tíma þreyt-
ist Valgerður ekki á því fyrir
norðan að eigna sér væntanleg ál-
ver á Bakka. Þau hjúin geta því
ekki einu sinni skrökvað í takt.
Við ykkur Sólarfólk vil ég því
segja þetta: Eftirfylgni er nauð-
synleg. Gerið ekki sigur ykkar frá
30. mars að engu með því að kjósa
ríkisstjórnarflokkana eða tvístíg-
andi Samfylkingu hinn 12. maí.
Jónína og séra Jónína
Samkvæmt skoðanakönnunum
hefur virðing Alþingis og traust á
stjórnmálamönnum hrapað meðal
þjóðarinnar á valdatíma núverandi
ríkisstjórnar. Einkavina- og ætt-
ingjavæðing Hæstaréttar, kvóta-
kerfið, meðferðin á öldruðum og
öryrkjum, Íraksstríðið, þjóðlend-
umál, eftirlaunahækkanir ráðherra
og þingmanna, útsala á rík-
iseignum, þingmenn dæmdir þjóf-
ar, stóriðjuæði og Byrgissukkið
mætti nefna sem orsakir. En það
merkilegasta sem þessi könnun
leiddi í ljós var að um þriðjungur
þjóðarinnar hefur annaðhvort ekki
tekið eftir þessum smámunum eða
fyrirgefið gjörendum.
Mál tengdadóttur Jónínu Bjart-
marz fegrar ekki ásýnd Fram-
sóknar. Það má vera að hún hafi
ekki komið sjálf beint að málinu,
það gátu aðrir annast, svo sem
efnispilturinn Guðjón Ólafur, sem
vafalaust hefur vitað hvar ráð-
herrann hans er til heimilis. Árás
Jónínu á fréttamann sjónvarpsins
í Kastljósi gerir hlut framsókn-
arráðherrans enn skuggalegri.
Vinur minn, sprenglærður í sið-
fræði, sagði við mig af þessu til-
efni: Þetta er siðblint fólk. Sið-
blinda er yfirleitt ólæknandi og
því á að sjálfsögðu ekki að kjósa
slíka einstaklinga til trún-
aðarstarfa í almannaþágu.
Ormagryfjan
Kunningi minn einn hitti eitt
sinn Halldór Ásgrímsson í brott-
fararsal Leifsstöðvar og tók hann
tali. Þá sáu þeir Guðna Ágústsson
álengdar og spurði kunningi minn
Halldór að því hvert Guðni væri
að fara. Til Íslendingabyggða í
Kanada, svaraði Halldór, og bætti
svo við: Ég vona að hann ílendist
þar.
Nú virðist vofa Halldórs ganga
ljósum logum í Framsókn. Að
minnsta kosti er aðferðin við að
setja Jóhannes Geir af í Lands-
virkjun alveg í hans anda. Á sín-
um tíma var Siv sparkað úr ráð-
herrastóli svo Halldór gæti tyllt
sér niður sem forsætisráðherra.
Síðan var allt kapp lagt á að grafa
undan henni en púkka undir Árna,
erfðaprins Halldórs. Og þegar
Árni hrökklaðist úr sínum stól og
fyrir borð, og Finnur lagði ekki í
að þiggja formannsdjobbið, var
rykið dustað af Jóni seðla-
bankastjóra í stað þeirrar eðlilegu
háttsemi að snúa sér til varafor-
manns og ritara að leiða flokkinn.
Eitt af lykilatriðum stjórn-
arsamstarfsins áfram er einkavæð-
ing Landsvirkjunar og þar smell-
passar PM í hlutverk feita
þjónsins. Annar slíkur, Björn Ingi
Hrafnsson, formannsefni Halldórs-
armsins, er í æfingabúðum í borg-
arstjórn og komandi af Morg-
unblaðinu þarf hann varla langa
þjálfun. Meðan Framsókn var og
hét hefði maður með slíkan stimpil
ekki einu sinni fengið að skúra
gólf hjá flokknum.
Samstaða og eindrægni er því
engin, að minnsta kosti þrjár fylk-
ingar bítast um völd, sporslur og
bitlinga.
Þess bera menn sár
Ég er yfirleitt ekki sammála
Hannesi Hólmsteini en tek þó
undir það sem hann segir, að þar
sem enginn sjáanlegur munur sé
lengur á stefnu Sjálfstæðis- og
Framsóknarflokks sé eðlilegast að
þeir sameinist sem fyrst. Þar er
þó einn hængur á. Í skoðanakönn-
unum kemur í ljós að framsókn-
arfólk kýs flokkinn af tómum
vana. Að krossa við D gæti því
reynst mörgum ofviða.
Nú spá allar skoðanakannanir
Framsókn fylgishruni. For-
ystumennirnir halda í þá von að
„okkar fólk“ sé bara svona tregt
til að gefa sig upp en skili sér á
kjördegi. Vel má vera að eitthvað
verði um slíkt en hitt er þó lík-
legra að það fólk sem skammast
sín fyrir foringja sína og finnst
það enn hafa blóð 700 þúsund
Íraka á samviskunni og þunga
fjögurra milljóna flóttamanna á
herðum skili sér þrátt fyrir vana-
festuna ansi illa í framsóknarrétt-
ina tólfta maí.
Framsóknarormagryfjan
Eftir Indriða Aðalsteinsson
Höfundur er bóndi
á Skjaldfönn v/Djúp.
Er vænlegt að fá VG eða „fúll á móti“-flokk í ríkisstjórn? Eiginhags-
munaseggi er sundruðu tækifæri síðustu aldar til að sameina vinstri
menn? Söfnuðinn sem rauf R-lista samstarfið? Hóp sem kennir sig við
sósíalíska blöndu græningja og vill bakka þjóðfélaginu
aftur í forræðishyggju, haftastefnu og lokar á Evrópu-
samstarf. Er þetta það sem fólkið vill? – svarið er NEI,
og þýðir NEI.
Eða Framsókn? Viljum við áfram í ríkisstjórn sér-
hyggjuklúbb hverra formaður kyrjar hvern dag þema um
að landsmenn þurfi séríslenskan flokk. Sá sé Framsókn
sem hafi séríslenska stefnu. Hann vill ásamt sósíal-
grænum loka landsmenn enn lengur á jötu rándýrs rík-
islandbúnaðarkerfis sem almenningur er skikkaður til að éta úr. Er
þetta það sem fólkið vill? – svarið er NEI, og þýðir NEI.
Það sem framsóknargrænir og sósíalistagrænir ætla seint að skilja er
þetta: Flest það besta sem yfir íslenska þjóð hefur komið hefur ýmist
komið að utan eða átt upptök sín þar og þröngvað okkur hér norður frá
úr moldarkofunum, upp úr skinnskónum og inn í nútímann. Ef við hefð-
um átt að lifa við séríslenskar aðstæður alla tíð, eins og græningjarnir
kyrja í dúett, þá væri landið enn verstöð sem aðrir fitnuðu af. Sjálfs-
bjargarviðleitnin kom yfir landsmenn með upplýstri þekkingu að utan
og samstarfi og viðskiptum við aðra. Þar lærðum við en kenndum fátt,
þar til rétt í nútímanum.
Ný viðreisn; ríkisstjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks er eini
raunhæfi kosturinn sem við blasir í dag til að tryggja stöðugleika,
framþróun og velferðarþjóðfélag. Úr þessum kosningum kemur Geir
Haarde sem fullvaxinn leiðtogi flokks sem hann ótvírætt leiðir. Skuggi
fyrri formanns og hans valdaklíku hefur farið þverrandi, sá skuggi
hverfur nú endanlega, nú eru nýir tímar. Evrópu-sinnar innan Sjálfstæð-
isflokksins eru margir og atvinnuvegirnir eru þegar farnir að gera upp í
erlendum gjaldmiðlum. Þá umræðu þarf að leiða af öflugri og samhentri
ríkisstjórn. Eftir helgina verður ekkert sem valda þarf ágreiningi milli
hægri og jafnaðarmanna við að taka höndum saman. Skapa nýja rík-
isstjórn. Sterka og öfluga stjórn sem tekur á málum og horfir til fram-
tíðar og velferðar. Það sem best gekk áður í samstarfi sjálfstæðismann
og jafnaðarmanna á að vera eini valkosturinn sem við blasir núna. Þetta
á að takast!
Til þess þarf aðeins tvennt:
1) hægri kratar taki sæng sína og gangi heim til jafnaðarmanna eftir
nokkra íhaldsvist, þá fellur núverandi stjórn eins og þarf að gerast!
2) jafnréttissinnaðar konur skoði hug sinn endanlega og sameinist
undir merkjum jafnréttis og kvennabaráttu innan Samfylkingarinnar,
fylkingar þeirra hugsjóna sem bornar eru uppi af Ingibjörgu Sólrúnu.
Þá fær flokkur jafnaðarmanna það vægi sem þarf til að ganga við hlið
sjálfstæðismanna inn í stjórnarráðið í næstu viku, og NÝ VIÐREISN
HEFST!
Ný viðreisn?
Eftir Pálma Pálmason
Höfundur er jafnaðarmaður og framkvæmdastjóri.
MERKILEGUR fundur var hald-
inn á Staðarflöt um daginn og
fjallaði hann um landbúnaðarmál.
Flögraði það að
manni nokkrum
sinnum að frambjóð-
endur er þarna voru
mættir hefðu hrein-
lega ekki unnið
heimavinnuna sína.
Þarna var þó ein
skýr undantekning,
Einar Oddur Kristjánsson. Hann
hefur verið einn öflugasti talsmaður
landbúnaðarins á Alþingi undanfarin
ár. Hvergi hefur hann hikað og
hvergi hefur hann brugðist okkur
bændum. Hans bjargfasta trú að
landbúnaður sé órjúfanlegur hluti ís-
lenska efnahagslífsins er algjörlega
nýtt sjónarmið miðað við það sem
aðrir frambjóðendur og aðrir flokk-
ar en Sjálfstæðisflokkurinn halda
fram.
Á hinn bóginn er t.d. borðleggj-
andi að kæmi stefna Samfylking-
arinnar til framkvæmda yrði hrun í
landbúnaðarkerfinu sem síðan bitn-
aði á þjóðinni allri. Fullyrða má að
störf bænda og afleidd störf af land-
búnaði séu talsvert á annan tug þús-
unda.
Það munar um minna að fá þann
fjölda inn á vinnumarkað höfuðborg-
arsvæðisins og þó ekki sé talað um
vanda er skapast hjá félagsþjónust-
unni og vegna húsnæðisleysis. Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir kynnti síð-
astliðið haust þá stefnu
Samfylkingarinnar að afnema alla
tolla af innfluttum landbún-
aðarvörum á tveimur árum. Síðan
átti að stokka upp styrkjakerfið, að
vísu í samráði við bændur. Þeir sem
eitthvað hafa kynnt sér umhverfi
landbúnaðar sáu það strax að þetta
væri dauðadómur yfir stéttinni. Viti
menn, Samfylkingarmenn sáu ljósið,
að minnsta kosti sumir, og hafa lag-
að stefnu sína í átt að stefnu Sjálf-
stæðisflokksins í landbúnaðarmál-
um. Sem sagt að ekki eigi að afnema
tolla nema að kröfu WTO og í sam-
ráði við bændur. Þetta boða að
a.m.k. tveir frambjóðendur Samfylk-
ingarinnar, Anna Kristín Gunn-
arsdóttir og Björgvin Sigurðsson, en
ég finn það ekki enn í stefnuskrá
flokksins.
Á fyrrnefndum fundi á Staðarflöt
viðurkenndi frambjóðandi Samfylk-
ingarinnar í Norðvesturkjördæmi
Anna Kristín Gunnarsdóttir að í til-
lögugerð Samfylkingarinnar í tolla-
málum hefðu orðið ákveðin mistök,
gerð í „flumbrugangi“ en á lands-
fundi þeirra hefðu þeir lagað stefn-
una. Þetta voru hennar eigin orð.
Þrátt fyrir að alltaf sé gott að fólk
viðurkenni mistök sín, þá spyr ég
mig sem bóndi af hverju landbún-
aðarmálin lentu í einhverjum
„flumbrugangi“ hjá Samfylking-
unni? Er málefnið ekki svo mikils
metið þar á bæ að það taki því að
setja sig inn í það? Og nú spyr ég
mig sem kjósandi: Eru fleiri mál
sem þyrftu endurskoðunar við í
stefnu Samfylkingarinnar? Leynist
„flumbrugangur“ víðar í stefnu
flokksins? Er ekki þarna lýsandi
dæmi um trúverðugleika þessa
flokks sem stendur ekki með sjálfum
sér í lok kosningabaráttunnar.
Síðla veturs létu Bændasamtök
Íslands gera skoðanakönnun á
landsvísu um stuðning landsmanna
við landbúnað. 93,8% sögðu að það
skipti máli að landbúnaður væri
stundaður á Íslandi í framtíðinni.
Miðað við þær upplýsingar ætti mik-
ill fjöldi kjósenda að vara sig á að
kjósa flokka sem ekki standa með
landbúnaðinum.
Bændur nú er komið að okkur.
Sjálfstæðisflokkurinn stendur með
bændum í orði og verki. Það er
meira en aðrir flokkar gera.
Bændur, nú er
komið að okkur
Eftir Jóhönnu Erlu Pálmadóttur
Höfundur er sauðfjárbóndi
á Akri og varaþingmaður
Sjálfstæðisflokksins
í Norðvesturkjördæmi.
ÞAÐ er svo margt:
– sem er að veltast í hausnum á
mér núna þegar kosningar eru al-
veg að skella á.
Það sem setti mitt hugarflug í
gang var fréttin:
Jóhannes Geir
Sigurgeirsson verð-
ur settur af sem
stjórnarformaður
Landsvirkjunar á
aðalfundi á morgun,
gegn vilja sínum.
Við tekur Páll
Magnússon, fyrrverandi aðstoð-
armaður Valgerðar Sverrisdóttur.
Ólga er innan Framsóknarflokksins
vegna málsins og kom til snarpra
orðaskipta milli ráðherra flokksins
í gær en formannsskiptin eru talin
gerð að undirlagi Jóns Sigurðs-
sonar, formanns flokksins og iðn-
aðarráðherra.
Mér varð þá hugsað aftur í tím-
ann:
– þegar Sigurður E. Guðmunds-
son forstjóri Húsnæðisstofnunar
var settur af á sínum tíma – hann
var kallaður til Páls Péturssonar
ráðherra og beðinn að segja af sér
– en vildi það ekki – þá var ákveðið
að leggja Húsnæðisstofnun niður
og þar með var Sigurður ekki leng-
ur forstjóri – við niðurlagningu
Húsnæðisstofnunar og stofnun
Íbúðalánasjóðs var lýst yfir þeirri
stefnu stjórnvalda að færa
húsnæðislánakerfið allt út á hinn
almenna markað. Þannig yrði til ný
sjálfstæð stofnun, sem gæti starfað
þar. Þessi nýja stofnun átti að vera
svo laus við að vera ríkisstofnun, að
forstjóri hennar (Guðmundur
Bjarnason ráðherra var skipaður í
það embætti) var tekinn út úr
launakerfi ríkisstarfsmanna og
stórhækkaður í launum. Hið sama
var gert fyrir forstjóra hins (þá)
nýja Fjármálaeftirlits, Pál ráð-
herrason Pálsson (Péturssonar), nú
forstjóra Samkeppniseftirlits. Finn-
ur Ingólfsson þá viðskiptaráðherra,
skipaði hann í embættið og tók
hann um leið út úr launakerfi rík-
isstarfsmanna, svo að hægt væri að
hækka hann í launum. Reyndar
ræddi Sigurður þetta allt saman
síðar mjög opinskátt í útvarpsþætti
hjá Jónasi Jónassyni á RÚV.
Þegar dómar féllu í eftirlauna-
máli Sigurðar bæði fyrir Héraðs-
dómi og í Hæstarétti, nokkrum ár-
um síðar, var því slegið föstu að
Guðmundur gegndi sama embætti
og Sigurður áður. Með öðrum orð-
um sagt: Dómararnir blésu á allar
blekkingarnar að Íbúðalánasjóður
væri ný stofnun. Staðfest var í
raun, að Húsnæðisstofnun hefði að-
eins skipt um nafn.
Þeir Páll Pétursson og Finnur
Ingólfsson voru samherjar í Fram-
sóknarflokknum og Páll studdi
Finn Ingólfsson í valdabaráttu
hans við Siv Friðleifsdóttur á
flokksþingi Framsóknarflokksins
skömmu síðar. Finnur hafði sigur
og var kjörinn varaformaður.
Fleiri lentu í starfsniðurlagningu,
til dæmis:
– Georg Ólafsson, forstjóri Sam-
keppniseftirlits, var settur út til
þess að koma tryggum framsókn-
armanni að, Páli ráðherrasyni.
Georg hefur þó því miður ekki rætt
það opinberlega eins og Sigurður.
Einnig rifjaðist upp fyrir mér:
– að Magnús Ólafsson þáverandi
forstjóri Fasteignamats ríkisins var
látinn víkja og framsóknarmað-
urinn Haukur Ingibergsson settur
forstjóri í staðinn. Magnús var
menntaður verkfræðingur en
Haukur er menntaður sagnfræð-
ingur. Ekki skilur maður alveg að
sagnfræðingur eigi frekar erindi
með mat húseigna en verkfræð-
ingur. Haukur réð nokkra lögfræð-
inga til FMR eftir að störf hófust.
Mikið umhugsunarefni er að Ráð-
gjafaþjónustan ehf. sem er fyr-
irtæki með fasteignaumsýslu og
hefur heimilisfang á heimili for-
stjóra FMR gæti haft mikla hags-
muni til góðrar afkomu þar sem
allir kaupsamningar og öll afsöl af
landinu berast til FMR. Er þetta
löglegt?
Svo er maður dáldið hissa:
– á þessari innflytjendasamþykkt
sem „tengdadóttir“ umhverfis-
ráðherra fékk.
Hmmm… hvernig á maður að
skilja allt þetta? Ef maður hefur
næga tengingu inní stjórnmálin þá
sé öllu reddað fyrir mann? Hvernig
á maður þá að kjósa? Og getur
maður treyst því sem maður kýs
yfir sig? Hverju getum við átt von
á? Veit reyndar um einn ungan
þingmann sem ég tel heiðarlegan –
en einn maður má sín lítils gegn
margnum.
Já – við verðum víst bara að
taka sénsinn og vona hið besta, eða
er það ekki???
Hvað finnst ykkur?
Eftir Ásu Grétu Einarsdóttur
Höfundur hefur
tilsjón með börnum.
Fréttir á SMS