Morgunblaðið - 02.12.2007, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2007 55
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁSGEIR SIGURJÓNSSON,
fyrrv. yfirvélstjóri,
Rauðalæk 27,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 25. nóvember á Land-
spítalanum við Hringbraut, verður jarðsunginn
frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðvikudaginn
5. desember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélag Íslands.
Þórunn Ingvarsdóttir,
Inga Ásgeirsdóttir, Sæmundur S. Gunnarsson,
Ásgeir Ásgeirsson,
Sigurjón Ásgeirsson, Ragnheiður Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og langafi,
SVEINBJÖRN JÓHANNSSON HALLGRÍMSSON,
Fífuhvammi 11,
andaðist á bráðavakt Landspítalans 26. nóvember.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ragna S. Gunnarsdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, systir og frænka,
MARGRÉT ÁMUNDADÓTTIR,
húsfreyja, Minna-Núpi,
sem lést 22. nóvember, verður jarðsungin frá
Stóra-Núpskirkju laugardaginn 8. desember
kl. 13:30.
Kristján Helgi Guðmundsson,
Ámundi Kristjánsson,
Guðbjörg Ámundadóttir,
Herdís og fjölskylda,
Guðrún og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
KARL MAGNÚS GUNNARSSON,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, fimmtudaginn
29. nóvember.
Jarðarför hans verður gerð frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 10. desember kl. 13.00.
Fyrir hönd barna minna, tengdabarna og
barnabarna,
Svanlaug Friðþjófsdóttir.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Sonur okkar, bróðir, mágur og föðurbróðir,
GÚSTAF AGNARSSON,
Eiríksgötu 4,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn
21. nóvember.
Útförin verður gerð frá Fossvogskirkju
föstudaginn 7. desember kl. 13.00.
Agnar Gústafsson, Inga Dóra Hertervig,
Snorri Agnarsson, Júlíana Sigurveig Guðjónsdóttir,
Margrét Hlín Snorradóttir, Agnar Óli Snorrason.
✝
Ástkær faðir minn,
GARÐAR SIGURÐSSON,
Krummahólum 8,
Reykjavík,
er látinn.
Útför hans fer fram frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 11. desember kl. 13.00.
Leifur L. Garðarsson.
✝
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Oddsflöt
í Grunnavík,
er látin.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristbjörn H. Eydal,
Friðþór Kr. Eydal, Elín Hrefna Kristjánsdóttir,
Guðmundur Kr. Eydal, Sigríður Hróðmarsdóttir,
Halldór Páll Kr. Eydal,
ömmubörn og langömmubörn.
höfum við hjónin þekkt frá því í
„gamla daga“ þegar Silvía heitin
Gunnarsdóttir, besta vinkona okkar,
hóf búskap með Kristni G. Bjarna-
syni. Bjuggu þau sín fyrstu hjúskap-
arár í kjallaranum í Litlagerðinu í
húsi foreldra Silvíu, heiðurshjónanna
Gunnars R. Gunnarssonar og Ólafar
Sigurborgar Silverísdóttur sem lést
árið 2001. Silla og Dúddi bjuggu þar í
mörg ár og þar fæddist þeim son-
urinn Gunnar Ríkharður árið 1965.
Það var alltaf gott að koma í Litla-
gerði og þar bjuggu einnig systur Sil-
víu, þær Katrín, sem búsett er í
Washington, og Björg sem býr í
Hafnarfirði. Gunnar stofnaði og rak í
mörg ár Bílasprautun og réttingar í
eigin húsnæði í Kópavogi. Eftir að
Gunnar hætti rekstri og hafði selt
verkstæðið þá lærði hann útskurð og
eftir hann eru mörg listaverkin bæði
hér heima og erlendis. Síðustu árin
bjó Gunnar á Hjúkrunarheimilinu
Sóltúni þar sem allt var gert til að
honum liði sem best og voru syst-
urnar Björg og Katrín líka duglegar
að hugsa um föður sinn. Þótt Gunnar
væri oft veikur þá reyndi hann að
sinna áhugamáli sínu en oft var hægt
að heyra á honum að hann saknaði
smíðaaðstöðunnar sem hann var bú-
inn að búa sér í bílskúrnum í Litla-
gerðinu.
Við þökkum Gunnari fyrir öll góðu
árin og kveðjum hann með vinsemd
og virðingu. Við vottum hans nánustu
okkar innilegustu samúð.
Ingibjörg Sívertsen Jónsdóttir
og Guðjón Þorkelsson.
Góður vinur hefur kvatt þetta líf
og við sem eftir sitjum syrgjum góð-
an og vandaðan mann. Margs er að
minnast og margt að þakka allt frá
fyrstu kynnum okkar Gunnars og
fjölskyldu hans, en þau hófust eftir
heimkomu okkar hjónanna, eftir að
síðari heimsstyrjöldinni lauk. Gunn-
ar var lærður bifreiðasmiður og
þurfti ég oft að leita ráða vegna við-
gerða á bílnum mínum. Með árunum
myndaðist með okkur Gunnari djúp
vinátta sem aldrei bar skugga á og
áttum við margar gleðistundir saman
ásamt Ólöfu (Boggu) konu hans og
börnum þeirra hjóna. Ég minnist
skíðaferðanna og jólaheimboðanna,
sem börn okkar beggja hlökkuðu til
og skemmtu sér saman í í æsku.
Gunnar og Bogga eignuðust þrjár
yndislegar dætur, Sylvíu, Katrínu og
Björgu, sem voru augnayndi foreldra
sinna.
Það var því þungt áfall fyrir fjöl-
skylduna er elsta dóttirin andaðist,
langt fyrir aldur fram, nýgift og frá
einu barni. Ég held að Gunnar hafi
aldrei getað sætt sig við andlát dótt-
ur sinnar, og mér fannst hann varla
sami maður eftir það. Gunnar var
maður hógvær, hreinskiptinn, áreið-
anlegur og barngóður og vildi hvers
manns vanda leysa, er til hans var
leitað. Hann var mjög fær í sínu fagi
og samviskusamur í starfi svo eftir
var tekið. Á seinni árum tók hann til
við tréútskurð enda handlaginn með
afbrigðum. Eftir hann liggur fjöldi
fallegra smíðagripa úr tré, sem
haldnar hafa verið sýningar á, m.a.
erlendis.
Gunnar var prýðilega greindur
maður með víðfeðmt áhugasvið, sem
hann ræktaði með lestri bóka og fag-
rita, er tóm gafst til.
Annað áfall dundi yfir þessa fjöl-
skyldu, er kona hans andaðist snögg-
lega og hann stóð eftir, en dætur
hans giftar og komnar með fjölskyld-
ur sjálfar. Gunnar bjó lengi vel einn
áfram í húsinu í Litlagerði en þar
kom að hann þurfti heiman að fara
sökum lasleika, og dvaldist hann síð-
ustu æviárin á umönnunarheimilinu
Sóltúni, þar sem hann hélt áfram
tréútskurði sínum eins lengi og
kraftar entust. Gunnar og Bogga
höfðu í áranna rás skapað sér ynd-
islegt heimili í Litlagerði 8 í Reykja-
vík sem ætíð stóð öllum hinum mörgu
ættingjum og vinum opið, enda gest-
risin og góð að heimsækja. Gunnar
og Bogga lifðu í góðu hjónabandi,
enda kona hans traust og hans stoð
og styrkur alla tíð. Ekki má gleyma
ástúð og umhyggju dætranna Bjarg-
ar og Katrínar en sú síðarnefnda
lagði mjög oft í langt ferðalag frá
Ameríku til að vera föður sínum til
halds og trausts. Mest mæddi þá á
Björgu, er heilsa Gunnars fór hrak-
andi. Þökk og heiður sé þeim báðum
og öllum skyldmennum Gunnars.
Um leið og traustur vinur er
kvaddur með þakklæti og söknuði og
góð samfylgd þökkuð af heilum hug
sendum við og fjölskylda okkar öllum
ástvinum Gunnars innilegar samúð-
arkveðjur.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Blessuð sé minning Gunnars R.
Gunnarssonar.
Friedel og Geir.
Það var haustið
1980 sem tvístraður
hópur stráka úr
Fellaskóla valdist saman í bekk í
Hólabrekkuskóla, frægan 98-bekk-
inn. Þar vorum við Silli æskuvin-
irnir úr gamla A-bekknum, Ási og
Binni úr G-bekknum og fleiri
skemmtilegir strákar. Upp úr því
myndaðist það góða vinasamband
sem við fjórir áttum. Þar sem
áhugamálin og húmorinn voru á
svipaðri línu, féllum við vel saman.
Þær eru til að mynda ógleyman-
legar bíóferðirnar með þeim
bræðrum, þar sem fólk jafnvel flýði
hlátrasköllin í okkur.
Næstu árin héldum við hópinn
og styrktum vinskapinn þrátt fyrir
að ég væri oftast á sjó, Silli í sveit-
inni og þeir tvíburar í Iðnskólanum
og á fullu í handboltanum. Ási var
á þeim tíma efnilegasti markvörður
landsins.
Árin 1987-1990 vorum við Ási
nánast spyrtir saman. Við vorum
báðir með jeppadellu, unnum sam-
an um tíma hjá Stjána í Smiðjustáli
og í dyravörslu með Binna, tvíbur-
unum Erni og Val frændum þeirra
og fleiri félögum úr Þrótti, bæði á
gamla Broadway og Hollywood.
Þessi tími er hreint ógleymanlegur
enda má segja að mottóið hafi verið
að hafa gaman af lífinu og lifa því
lifandi, sem það svo sannarlega var
enda sjaldan einhver lognmolla í
kringum okkur.
Jeppaferðin okkar norður yfir
Sprengisand á „Eina með öllu“ á
Melgerðismelum ’88 á Willisunum
okkar (Vilhjálmi og Vilmundi) er
með því skemmtilegasta sem ég
hef gert.
Það átti aldeilis að fara og taka
þátt í sandspyrnukeppninni en eft-
ir að hafa tínt upp hluti úr bílum
hvor annars á leiðinni norður
þurfti að koma þeim fyrir aftur og
Ásgeir Einarsson
✝ Ásgeir Einars-son fæddist í
Reykjavík 14. des-
ember 1965. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 7. nóvem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Laugarnes-
kirkju 23. nóvem-
ber.
misstum við því af
öllum herlegheitun-
um.
Eftir 1990 þegar ég
var fluttur norður
minnkaði sambandið
örlítið enda vorum
við komnir með fjöl-
skyldur. En þó hitt-
umst við nánast alltaf
þegar ég átti leið suð-
ur. Á skólaárum Ása í
Danmörku hittumst
við eðlilega enn
sjaldnar. Aldrei á
þeim tíma fann ég
fyrir breytingu á vinasambandinu,
enda var það viðkvæðið hjá okkur
að tíminn væri afstæður, ekki vin-
skapurinn.
Það er sárt að kveðja svo kæran
vin, góðan dreng og einstaklega
skemmtilegan. Eftir stendur þakk-
læti fyrir þann tíma sem okkur var
gefinn saman.
Blessuð sé minning hans.
Elsku Linda mín, Þorsteinn
Rúnar, Kristófer og Viktoría, Ein-
ar, Binni og fjölskylda, Kristinn og
fjölskylda og aðrir aðstandendur
og vinir. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Megi guð og góðar
vættir styrkja ykkur á þessum erf-
iðu stundum.
„Maðurinn er aldrei meiri en þegar hann
lýtur fyrir Guði.“
(L. Venillot.)
Ykkar vinur,
Valgeir Gunnarsson.