Morgunblaðið - 04.04.2008, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 2008 43
MINNINGAR
✝ Anna Jónsdóttirfæddist í Vest-
mannaeyjum 10.
maí 1968. Hún varð
bráðkvödd 25. mars
síðastliðinn. For-
eldrar Önnu eru
Jón Sigurður Ósk-
arsson lögfræð-
ingur, f. 15.5. 1936,
frá Svefneyjum í
Breiðafirði og
Hrefna Sighvats-
dóttir húsmóðir, f.
23.7. 1939, frá Ási í
Vestmannaeyjum.
Systkini Önnu eru: Jóhanna, f.
1956, búsett í Vestmannaeyjum,
gift Steingrími Benediktssyni,
þau eiga þrjú börn; Már, f. 1959,
búsettur í Reykjavík, kvæntur
Margréti Jónsdóttur, þau eiga
móðir Karls er Helga Jónsdóttir
hjúkrunarfræðingur. Dóttir Önnu
og Snorra Jónssonar er Katla
Snorradóttir, f. 1989. Dóttir Önnu
og Karls er Elfa, f. 2002. Fóst-
urbörn Önnu, börn Karls úr fyrra
hjónabandi, eru Björn Ívar, f.
1985, og Berglind, f. 1993.
Anna vann ýmis störf, m.a. í
fiskvinnslu og á leikskóla, en lauk
prófi frá Háskóla Íslands í hjúkr-
unarfræði árið 2000. Eftir það
starfaði hún lengst af í Vest-
mannaeyjum, sem hjúkrunarfræð-
ingur við Heilbrigðisstofnun Vest-
mannaeyja og dvalarheimilið
Hraunbúðir. Hún starfaði einnig
sem skólahjúkrunarfræðingur í
Grunnskóla Vestmannaeyja. Síð-
asta haust hóf hún nám við Kenn-
araháskóla Íslands, þar sem
stefnan var tekin á kennslurétt-
indi.
Útför Önnu verður gerð frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
þrjú börn; Guð-
munda, f. 1961, bú-
sett í Reykjavík, gift
Ólafi Bragasyni, þau
eiga fjögur börn;
Hrafnhildur, f. 1965,
búsett í Mosfellsbæ,
gift Guðmundi Hár-
laugssyni, þau eiga
eitt barn; og Orri, f.
1974, búsettur í
Vestmannaeyjum,
kvæntur Huldu Birg-
isdóttur, þau eiga
tvö börn.
Anna giftist 26.1.
2002 Karli Björnssyni heim-
ilislækni, f. 30.9. 1962. Foreldrar
hans eru Björn Ívar Karlsson
skurðlæknir, f. 24.4. 1943, og Sig-
ríður Þóranna Sigurjónsdóttir, f.
25.7. 1944, d. 13.11. 1964. Stjúp-
Elsku mamma mín, þú sem hugs-
aðir alltaf um mig og gerðir allt sem í
þínu valdi stóð til að láta mér líða vel.
Þú varst ein fallegasta kona sem ég
hef kynnst og allt í kringum þig var
fallegt. Þú lagðir þig alltaf svo mikið
fram í því sem þú tókst þér fyrir
hendur, stóru sem smáu. Brosið þitt
gladdi marga og hafa margir bent
mér á hvað þú varst opin og allir gátu
talað við þig um hvað sem var og eng-
in varð útundan í þínum heimi. Eitt
sem ég tók vel eftir hjá þér var hvað
þú talaðir alltaf vel um alla í kringum
þig og komst fram við allt fólk sem
jafningja. Þú hefur alltaf verið mér
stoð og stuðningur og hjálpað mér í
gegnum margt. Eitt er víst að mér
gengi ekki svona vel í dag ef það væri
ekki vegna þín mamma mín.
Alltaf þegar mér leið illa eða eitt-
hvað fór úrskeiðis hjá mér komst þú
og lést mér líða betur. Þú gast alltaf
fundið það fallega og góða í öllu og
hvattir mig áfram ef mér gekk illa.
Þú varst þrjósk og hjálpsöm og gafst
aldrei upp á mér. Ég á mjög margar
góðar minningar um þig. Þegar við
bjuggum einar um stund varstu mik-
ið í vinnu og skólanum og barðist fyr-
ir að halda okkur á lífi. Þú varst ein
mesta hetja sem ég hef kynnst og við
börnin þín fjögur vorum alltaf fremst
í forgangsröðinni hjá þér.
Þegar Elfa litla systir fæddist varð
ég ótrúlega glöð og hún er mitt uppá-
hald. Ég hafði alltaf verið að tala um
hvað það væri leiðinlegt að vera
einkabarn og mig langaði í systkini.
Ég elska Elfu út af lífinu og verð allt-
af til staðar fyrir hana og passa upp á
hana fyrir þig. Ég á rosalega erfitt
með að sætta mig við að þú sért farin,
ég trúi því ekki enn að eina mamma
mín og besta vinkona sé farin frá
mér. Ég er svo þakklát fyrir það hvað
þú tókst vel á móti Hreini kærast-
anum mínum og varst alltaf góð við
hann og ég veit að honum þótti mjög
vænt um þig.
Ég er heppnust í heimi að hafa ver-
ið dóttir þín og hafa fengið að kynnast
þér, yndislegasta og besta mamma í
heimi. Ég mun aldrei gleyma þér og
ég veit þú verður alltaf við hlið mér.
Ég elska þig mamma.
Að lokum er hér lagið sem þú
söngst oft fyrir mig mamma mín, lag-
ið um Eyjuna okkar:
Hún rís úr sumarsænum
í silkimjúkum blænum
með fjöll í feldi grænum
mín fagra Heimaey.
Við lífsins fögnuð fundum
á fyrstu bernskustundum
er sólin hló á sundum
og sigldu himinfley.
Þín dóttir,
Katla og Hreinn.
Elsku Anna mín, sem alltaf hlust-
aði á mig þegar á þurfti að halda og
stóð með mér þótt móti blési. Hún lét
hjartað ráða og verkin tala. Örláta,
þrjóska, gæskuríka, yndislega Anna.
Hún var alltaf til taks, sama hvað á
gekk. Hún bjargaði mér úr hverri
klípu. Þegar ég var orðinn veikur og
forðaðist að horfast í augu við það var
það Anna sem hélt í höndina á mér,
leiddi mig fyrstu skrefin og gafst
aldrei upp á mér. Ég var alltaf strák-
urinn hennar og henni á ég svo margt
að þakka.
Það var alltaf gott að tala við Önnu.
Ég hékk stundum tímunum saman í
símanum og við töluðum um allt og
ekkert. Það merkilega var að með
henni var líka gott að þegja.
Ást hennar og umhyggja fyrir okk-
ur krökkunum var ómæld og mér
þótti alltaf vænt um það þegar hún
kallaði mig „strákinn sinn“, þrátt fyr-
ir að hún hafi verið stjúpmóðir mín.
Hún valdi orð sín af kostgæfni.
Anna opnaði hjarta mitt, vakti
skilningarvit mín og gerði mig að
betri manneskju.
Hún fékk mig til að trúa því að ef
ég legði mig fram gæti ég gert hvað
sem er.
Lífsreglur hennar munu nýtast
mér um alla tíð.
Anna var eins falleg og nokkur gat
orðið. Ég á ekki bara við útlitið, það
sem ég meina er að hún var svo falleg
að innan. Er það ekki stórkostlegt að
af öllum í heiminum skuli það hafa
verið hún sem kom inn í líf mitt? Ég
get ekki sagt meira, nema það að
Anna lifði fyrir okkur og við munum
lifa fyrir hana.
Björn Ívar Karlsson.
Nú grátum við fjölskyldan það sem
var gleði okkar. Anna systir mín er
fallin frá langt fyrir aldur fram. Hún
var mér mjög náin systir, enda stutt á
milli okkar í aldri og hún var besta
vinkona mín í gegnum lífið. Þó að hún
væri yngri en ég, þá var hún sú skyn-
sama. Hún átti það til að reyna að
siða mig til og benda mér á að ým-
islegt væri bannað sem ég vildi taka
mér fyrir hendur. Og hún hélt áfram
að siða mig til eftir að við urðum full-
orðnar.
Æskuárin í Eyjum voru ævintýra-
legur tími. Oft fórum við í ferðir út í
Klauf með nesti og ærsluðumst í
sjónum eða tíndum söl. Í hverfinu var
mikið af krökkum og fórum við syst-
ur nær daglega út að „hóa“ saman
krökkunum út í leiki. Heimili okkar á
Hvítingarvegi 6 var ansi vinsæll sam-
komustaður. Í garðinum okkar var
gamall hænsnaskúr sem var upp-
spretta ævintýra. Þar settum við
krakkarnir upp leikrit, stofnuðum
hljómsveit, héldum tónleika og vor-
um með skóla fyrir litlu börnin. Anna
var mikið fyrir að kenna enda varð
hún læs á undan mér, aðeins fjögurra
ára. Anna var eftirlæti flestra kenn-
ara þar sem hún var vel skörp og
námfús.
Hún tók alltaf upp hanskann fyrir
mig og átti til að taka við skömmum
sem hún átti ekki skilið. Hún varði
mig ævinlega þegar ég kom heim rif-
in og tætt.
Á kveðjustund hrannast upp minn-
ingar: Sumrin okkar Önnu saman í
Vindáshlíð. Anna að standa vörð á
meðan ég renndi mér niður þakið á
Aðventistakirkjunni. Allt sem við
brölluðum saman á unglingsárunum
og lágum saman uppi í rúmi og fliss-
uðum. Við gerðum þetta allt fram til
hins síðasta þegar við gistum saman,
að koma upp í hvor hjá annarri í
morgunsárið og spjalla og kúra.
Anna var eftirlæti allra, svo blíð og
góð og alltaf tilbúin að hjálpa ef ein-
hver átti bágt. Því kom það ekki á
óvart að hún fór að læra hjúkrun og
þegar hún kom til Reykjavíkur í nám
með Kötlu sína var það eins og
himnasending fyrir mig að hafa þær
mæðgur svona nálægt mér. Anna var
mikill húmoristi og hafði oft hnyttin
svör tilbúin. Það var gaman að
skemmta sér með henni. Hún kenndi
mér svo margt þessi jarðbundna
systir mín. Hún var traust sem klett-
ur og dæmdi aldrei neinn. Skynsemi
hennar og réttsýni ætla ég að reyna
að hafa að leiðarljósi í mínu lífi.
Það var yndislegt að sjá Önnu
blómstra með Kalla eftir að þau tóku
saman og gaman að sækja þau heim
og höfum við fjölskyldan aldeilis not-
ið þess. Anna vildi hafa allt fullkomið
og sáum við það best á heimili hennar
og Kalla og barnanna fjögurra. Hún
sinnti stelpunum sínum og stjúp-
börnum af alúð og setti börnin alltaf í
forgang. Engan mátti skorta neitt og
allt var eins vel gert og hægt var.
Hún studdi öll börnin af heilum hug.
Við Anna töluðum oft um það að við
værum svo nánar að við gætum talað
saman með augunum. Við gátum allt-
af séð hvernig hinni leið og ég gat
aldrei falið neitt fyrir Önnu né hún
fyrir mér.
Anna var einstaklega dugleg
manneskja og vinsæl. Hún átti marga
og góða vini og höfum við fjölskyldan
hennar fundið fyrir því eftir fráfall
hennar hvað fólk hér í Vestmanna-
eyjum er samhent og gott. Fyrir það
erum við þakklát. Ég bið Guð að
blessa mömmu, pabba, Kalla, Björn
Ívar, Kötlu, Hrein, Berglindi, Elfu
litlu og okkur öll sem sjáum á eftir
einstakri manneskju.
Hafðu þökk fyrir allt kæra systir.
Þín,
Hrafnhildur.
Elsku hjartans Anna systir mín er
dáin. Hvernig getur maður hugsað
sér framtíðina án þín elsku systir? Þú
varst litla systir mín, ljóshærð, falleg
og einstaklega vel gefin. Ég var og
mun ávallt vera stolt af þér. Alltaf
varstu til staðar fyrir okkur öll, hlust-
aðir og gafst ráð, áttir örugglega
heimsmet í þolinmæði. Þú varst for-
dómalaus, fyrir þér voru allir jafnir.
Þú gerðir aldrei mannamun og sást
alltaf það góða í öllu fólki, enda varstu
elskuð af mörgum.
Við áttum yndislegar góðar stund-
ir saman, þegar ég heimsótti ykkur
Snorra á Akureyri og við sváfum í
vatnsrúminu, báðar ófrískar og gát-
um engan veginn komist fram úr
rúminu, ultum bara fram og til baka.
Þá hlógum við mikið sem oftar, eins
og þegar við keyrðum í bæinn á „gull-
bílnum“ og bökkuðum á ljósastaur.
Þá var aftur hlegið.
Okkur fannst líka svo gaman að
labba í bæinn með Kötlu og Óttar í
barnavögnunum, fórum svo til
mömmu í pönnukökur eða skonsur.
Ein jólin bökuðum við saman smá-
kökur og hlustuðum á uppáhaldsjóla-
lagið okkar aftur og aftur, sem var
með Helga Björns.
Þú varst alltaf svo glaðleg, bros-
andi út að eyrum og gast hlegið dátt.
Fólk laðaðist að þér, útgeislun þín var
svo mikil. Þú varst svo hamingjusöm
að hitta Kalla, stóru ástina í lífi þínu.
Þú sagðir mér oft að þú værir svo
hamingjusöm, enda geislaði ástin af
ykkur báðum. Samband ykkar var
svo fallegt, einkenndist af virðingu,
ást og væntumþykju. Þú varst svo
ánægð með öll börnin ykkar enda
hafa þau öll mikið til brunns að bera.
Nú syrgja þau yndislega móður sem
var ávallt til staðar og veitti þeim ást,
hlýju og vináttu.
Elsku Anna mín, mikið óskaplega
sakna ég þín, þú bættir þennan heim
um ókomna framtíð og spor þín munu
ekki fyrnast.
Ég vil þakka þér fyrir að fá að vera
systir þín og hvað þú varst alltaf góð
við börnin mín og talaðir um þau með
stolti.
Ég mun alltaf elska þig, yndislega
systir mín.
Guð geymi þig.
Þín systir,
Jóhanna.
Elsku hjartans systir mín. Ótíma-
bært dauðsfall þitt kemur öllum í
opna skjöldu. Það er ósanngjarnt og
sárt að sjá þegar konu í blóma lífsins
er kippt svo skyndilega frá öllu. Þú
áttir eftir að ljúka svo miklu hér í
þessu jarðlífi. Elfa dóttir þín aðeins 5
ára. Þið ætluðuð að njóta sumarsins
saman í fríi áður en skólaganga henn-
ar hæfist og þú að klára fjarnámið
þitt frá KHÍ. Katla dóttir þín sem ný-
lega hóf sambúð með Hreini kærasta
sínum horfir á eftir móður sinni með
mikilli eftirsjá og söknuði, fóstur-
börnin þín Björn Ívar og Berglind
eru nú að missa móður í annað sinn.
Hversu ósanngjarnt getur lífið
verið þeim og eiginmanni þínum
Kalla sem er að missa eiginkonu í
annað sinn á 9 árum. Þetta er alveg
óskiljanlegt. Þú bjóst yfir miklum
mannkostum, varst svo réttsýn og
gafst okkur systkinunum oft góð ráð
þannig að oft var leitað til þín með hin
ýmsu vandamál. Þú varst hjúkka í lífi
og starfi. Foreldrum okkar varstu
ómetanleg stoð og stytta þar sem þú
hjúkraðir föður þínum (stjúpa mín-
um) af mikilli einlægni. Skipulögð
varstu í einu og öllu og vannst allt svo
vel. Það var aðdáunarvert að sjá
hvernig þú pakkaðir í ferðatösku
Berglindar þegar hún og Inga Brá
voru að fara í hin árlegu ferðalög sín í
sumarbúðir. Allt var vel merkt og
flokkað saman, gátlisti gerður til að
auðvelda Berglindi að halda utan um
dótið sitt meðan mín dóttir fékk með-
höndlun sem minnti meira á óreiðu
en utanumhald.
Ég mun alltaf minnast veisluborðs-
ins á þrettándanum sl. á heimili ykk-
ar Kalla á Vallargötunni í Eyjum.
Það var orðin hefð að við stórfjöl-
skyldan kæmum saman hjá ykkur til
að enda jólin eftir skemmtilega þrett-
ándagöngu. Borðið svignaði undan
kræsingum þínum og er ég mikið feg-
in að hafa haft tök á að komast til
Eyja þetta árið. Ekki grunaði mig þá
að þetta væri okkar síðasta stund
saman.
Líðandi vetur var erfiðari hjá þér
en aðrir vegna anna. Þú varst í fjar-
námi frá KHÍ, starfaðir sem skóla-
hjúkrunarfræðingur við grunnskól-
ann í Eyjum, ásamt því að starfa við
heilsugæsluna og taka vaktir á elli-
heimilinu þannig að þú varst hlaðin
störfum. Elsku Anna mín. Söknuður
okkar er mikill, minning um yndis-
lega systur mun ætíð búa í brjósti
mér og munum við öll hjálpast að við
að hlúa að fjölskyldu þinni. Ég átta
mig ekki á að þú skulir vera farin frá
okkur, mér finnst það svo fjarlægt.
Nú bíð ég eftir því að vakna upp af
þessum hræðilega draumi til að geta
hringt í þig og heyrt rödd þína þó ég
viti að þetta er ekki draumur heldur
blákaldur raunveruleiki. Greinilegt
er að þín bíður stærra og mikilvæg-
ara verkefni í öðru lífi, það hlýtur að
vera einhver tilgangur með þessu.
Nú er komið að leiðarlokum mín ynd-
islega systir og ég kveð þig með
trega. Megi góður Guð og allar góðar
vættir geyma þig og varðveita á nýj-
um slóðum og vaka yfir Kalla og
börnunum ykkar. Minningu þinni
verður ætíð haldið á lofti. Hvíl þú í
friði elsku systir mín góð.
Þín
Guðmunda.
„Velkomin í fjölskylduna“ var það
fyrsta sem Anna mágkona mín sagði
við mig þegar Orri kynnti okkur á
Jónsmessunótt fyrir 11 árum. Ég
vissi ekki við hverju ég átti að búast
þegar ég sá þessa glæsilegu ungu
konu ganga til móts við mig en mig
óraði ekki fyrir því hversu yndislega
góða og trausta vinkonu ég ætti eftir
að eignast.
Nú hefur verið höggvið stórt skarð
í líf okkar og minningarnar streyma
allar fram. Ég hugsa um þær stundir
sem ég átti með þér og þínum. Það er
varla hægt að minnast þín án þess að
hugsa til Kalla og krakkanna, þau
voru þér allt. Við áttum svo yndisleg-
an tíma saman í Svíþjóð, þar sem við
keyrðum út og suður að skoða kast-
ala, skemmtigarða og borða góðan
mat. Ekki var síður skemmtilegt að
plana Svíþjóðarferðina þar sem við
töluðum í eitt skiptið saman í tæpa
fjóra tíma og á endanum var minnst
talað um ferðina en mest um lífið og
tilveruna. Það var svo gott að tala við
þig.
Mér finnst allar stundir sem við
áttum saman hafa verið gleðiríkar
þar sem hamingjan og hlátur voru við
völd. Eins og þjóðhátíðarinnkaupin
og samlokugerðin á fimmtudags-
kvöldin þar sem við skemmtum okk-
ur allar og hlógum okkur máttlausar.
Það var svo gaman að hlusta á ykkur
mæðgurnar og systurnar allar tala
um æskuheimilið á Hvító og allt sem
var brallað þar, svo ég tali nú ekki um
Ameríkuferðina ykkar, þvílík hlátra-
sköll. Ekki má gleyma frábæru sum-
arbústaðarferðinni okkar þar sem við
nutum allar lífsins og skemmtum
okkur. Margt skemmtilegt varð til í
þeirri ferð sem verður ekki endurtek-
ið, ég er svo glöð að eiga þessar minn-
ingar.
Ég er mikið þakklát fyrir að þú
skulir hafa tekið þátt í að koma hon-
um Bigga okkar í heiminn í fjarveru
Orra, ég hefði ekki getað fengið
traustari manneskju með mér. Enda
átt þú alltaf töluvert mikið í honum
síðan, reyndar þeim báðum.
Missir okkar er mikill en í hjarta
mínu er líka þakklæti. Þakklæti fyrir
að hafa átt þig sem yndislega góða
mágkonu og vinkonu. Með trega í
hjarta kveð ég þig elsku Anna mín,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín mágkona
Hulda.
Maður gleymir sér oft í amstri
dagsins og tekur lífinu sem gefnu.
Það hefði engum dottið í hug að þú
færir svona fljótt frá okkur. Ég hitti
þig síðast í Eyjum í þrettándakaffi
heima hjá þér. Þið Kalli tókuð að ykk-
ur eins og undanfarin ár að bjóða fjöl-
skyldunni heim. Það var létt yfir
fólki, að slútta jólunum hjá ykkur var
orðin hefð. Ég man að ég kvaddi eins
og venjulega. Tók utan um þig og
kyssti létt á kinnina og þakkaði fyrir
mig og börnin. Nú er það svo sárt að
hafa ekki tekið þéttar utan um þig og
knúsað. Maður heldur alltaf að það
líði ekki langur tími þangað til maður
hittist aftur og alltaf eru einhver plön
um að gera eitthvað skemmtilegt
saman. Síðan líður tíminn og allt í
einu er það orðið of seint. Það er svo
óendanlega sárt að einstaklingur sem
hefur gaman af lífinu, er með stóra
fjölskyldu og allt gengur vel þurfi
skyndilega að yfirgefa allt og hverfa á
braut.
Minningarnar um þig eru samsett-
ar af mörgum litlum brotum sem
koma upp í hugann. Þegar ég raða
þeim saman sé ég fyrir mér mann-
eskju sem gaf frá sér ótrúlega hlýju,
var alltaf tilbúin að hlusta og gat rök-
rætt hlutina af yfirvegun.
Það var gaman að fylgjast með
þegar þið Kalli voruð að draga ykkur
saman, bæði með börn og mynduðuð
síðan svona flotta kokteilfjölskyldu.
Svo kom bleika skvísan, Elfa eða
Anna Jónsdóttir
SJÁ SÍÐU 44
Elsku Anna frænka.
Okkur þykir svo vænt um
þig. Þú varst svo góð. Þú
varst góð frænka og góð
hjúkrunarkona. Þú varst
skemmtileg og það var svo
gott að fá einn músning frá
þér. Við söknum þín.
Þínir frændur
Sæþór og Birgir
Þór Orrasynir.
HINSTA KVEÐJA