Morgunblaðið - 14.06.2008, Side 38

38 LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku amma mín er
fallin frá. Það eru ótal
margar minningar
sem koma upp í hug-
ann þegar ég sest nið-
ur til að skrifa nokkrar línur um
ömmu Ingu.
Ég var svo heppin að amma og
afi bjuggu við hliðina á skólanum
þegar ég var yngri. Það voru ófá
hádegishléin þar sem ég fór í mat
til ömmu og afa. Svo kom ég oft við
eftir skóla líka til að fá hjálp við
heimalærdóminn. Amma var mjög
góður kennari og hjálpaði mér heil-
mikið. Skemmtilegast þótti henni
að hjálpa mér við ljóðalestur og rit-
gerðarsmíð. Við ljóðalesturinn
lagði hún mikla áherslu á að ég
vissi hvað öll orðin í ljóðunum
þýddu, öðruvísi gæti ég ekki munað
þau. Hún var klár kona hún amma.
Við ritgerðarsmíð nýttust bóka-
skáparnir þeirra ömmu og afa oft
vel. Ég man sérstaklega eftir einni
ritgerð sem amma lagði sig alla
fram við að hjálpa mér með. Hún
var um Eggert Ólafsson. Amma
var svo stolt af mér þegar ég kom
með ritgerðina yfirfarna og ein-
kunnina 10. Henni þótti alltaf svo
gaman þegar okkur gekk vel í skól-
anum.
Ingibjörg H.
Jóelsdóttir
✝ Ingibjörg Hall-dóra Jóelsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 26. mars
1919. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 29. maí síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Seljakirkju 9. júní.
Við amma áttum
líka sameiginlegt
áhugamál, pólitík. Við
báðar eins bláar og
hægt er áttum oft
mjög skemmtilegar
samræður, sérstak-
lega þegar hápólitísk
mál voru í fréttum.
Ég er ekki frá því að
hún hafi ef til vill
mótað skoðanir mínar
á þessu sviði að miklu
leyti. Í eitt af síðustu
skiptunum sem ég
hitti ömmu spurði
hún mig hvort ég væri ekki örugg-
lega enn í Sjálfstæðisflokknum.
Hún var mjög ánægð að heyra að
ég væri það.
Ég vildi að ég hefði hæfileikann
sem amma hafði til að tengjast
fólki. Hún gat nálgast alla í gegn-
um áhugamál og sérsvið viðkom-
andi, hvort sem það var hesta-
mennska, vatnamælingar eða
ættfræði. Hún gat mjög auðveld-
lega fengið lokaðasta fólk til að tjá
sig um heima og geima.
Hún var svo stolt af langömmu-
stelpunni sinni, Herdísi Björgu.
Þegar við fórum í heimsókn til
hennar í Sóltúnið sagði hún öllum
að þessi duglega stelpa hefði bara
verið 5 merkur þegar hún fæddist.
Allt starfsfólkið og heimilisfólkið
vissi orðið allt um það.
Ég veit líka að hún bað stöðugt
fyrir okkur öllum í fjölskyldunni
sinni. Ég er mjög þakklát fyrir það
og ég hlakka til að hitta ömmu aft-
ur seinna.
Theódóra
Þorvaldsdóttir.
Hún elsku amma mín er dáin.
Amma sem var svo frábær og mér
þótti svo vænt um. Ég eyddi mörg-
um stundum hjá afa og ömmu og
átti alltaf athvarf hjá þeim. Amma
tók á móti mér þegar ég kom úr
skólanum, dekraði við mig á allan
hátt, eldaði handa mér uppáhalds-
matinn minn, hjálpaði mér við
heimalærdóminn, kenndi mér að
prjóna og leyfði mér nánast hvað
sem var. Við dunduðum mikið sam-
an og hún hafði mjög gaman af því
að rifja upp prakkarastrikin mín og
hlæja að þeim með mér. Endalaust
gat hún líka rifjað upp söguna af
því þegar kviknaði í út frá kerti í
Hæðargarðinum og hún flýtti sér
auðvitað að slökkva og ég sagði:
amma, af hverju leyfðir þú mér
ekki að sjá áður en þú slökktir. Það
lá við að amma kveikti aftur í til að
leyfa mér að sjá. Þannig var amma.
Vildi allt fyrir mig gera. Hún fagn-
aði líka svo innilega með mér þegar
ég lauk stúdentsprófi. Hafði beðið
eftir mér allan daginn og sagt öll-
um í Sóltúni að ég væri að koma til
hennar með stúdentshúfuna. Það
var svo gott að geta glatt ömmu
þannig. Takk amma mín fyrir allt.
Davíð Ingi Þorvaldsson.
Elsku amma mín. Það streyma
fram svo margar minningar þegar
ég sit og skrifa þessar línur. Það er
óhætt að segja að lífið verður ekki
samt án hennar ömmu Ingu. Ég sé
ömmu fyrir mér með þennan
glettna svip sem var svo einkenn-
andi fyrir hana. Það var iðulega
stutt í grínið hjá henni og hún hafði
einstaklega skemmtilegt skopskyn.
Hún gat verið hnyttin á hátt sem
enginn annar en hún kunni og ég
man eftir óteljandi stundum þar
sem við hlógum saman.
Það var svo gott að spjalla við
hana ömmu. Við vorum alltaf góðar
vinkonur og sátum oft saman og
spjölluðum um heima og geima.
Hún sagði mér þá oftar en ekki frá
sjálfri sér, sinni upplifun af lífinu
og gaf mér einnig vel þegnar ráð-
leggingar sem hafa nýst mér vel.
Þá var umræðuefnið ósjaldan
ferðalög hennar og afa erlendis og
ég þreyttist aldrei á því að hlusta á
ferðasögur hennar, það var ótrú-
legt hvað hún var minnug. Ég var
einnig svo lánsöm að fá tækifæri til
að ferðast erlendis með þeim ömmu
Ingu og afa Ástráði og frá þeim
ferðum varðveiti ég einstakar
minningar.
Það var svo einkennilegt með
hana ömmu að það var eins og hún
hefði ákveðið sjötta skilningarvit.
Hún vissi alltaf betur en nokkur
þegar mér leið illa og þegar ég
þarfnaðist einhvers. Alltaf átti ég
stuðning vísan frá henni, alltaf rétti
hún fram hjálparhönd. Þó hún
hefði tilhneigingu til að gera lítið úr
þessum stuðningi sínum var hann
mér ómetanlegur og oft veit ég
ekki hvað ég hefði gert ef hún
amma hefði ekki verið til staðar
fyrir mig.
Ég hélt aldrei að amma yrði
gömul. Hún var ung svo lengi og
bjó yfir svo miklum dugnaði og
styrk. Hún var einstök kona sem
gaf mér svo margt sem ég mun allt-
af búa að og vera þakklát fyrir.
Hún gaf mér gott veganesti út í líf-
ið og var góð fyrirmynd. Þá verð ég
að minnast á hversu gaman var að
fylgjast með samskiptum ömmu við
son minn, Þorvald Inga. Hún
þreyttist aldrei á öllum spurning-
unum hans, sem voru ófáar. Hún
hafði svo gaman af því hvað hann
er fróðleiksfús og hrósaði honum
óspart.
Það er með virkilega sárum
söknuði sem ég kveð hana ömmu
Ingu. Ég hugga mig við þá fullvissu
mína að ég veit að henni líður vel
þar sem hún er núna og að við mun-
um hittast aftur seinna og taka upp
þráðinn þar sem frá var horfið.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér
elsku amma mín.
Þín
Ástríður Elsa Þorvaldsdóttir.
Ingibjörg eða amma „langa“,
eins og Pétur kallaði þig á bernsku-
árum sínum og Ástráður og Eva
tóku síðan upp eftir honum, hefur
nú fengið hvíldina sem hún hefur
þráð. Fullvissa þess að nú hvíli hún
í faðmi frelsara síns Jesú Krists
dregur úr söknuði okkar. Minning-
ar okkar eru samofnar þeirri heild
sem þið Ástráður mynduðuð og því
kærleiksríka heimili sem þið
byggðuð. Þú varst með mjög sterk-
ar skoðanir og umræðurnar urðu
oft fjörugar sem oftar en ekki
tengdust annaðhvort trúmálum eða
pólitík.
Dyrnar á heimili ykkar stóðu
ætíð opnar og gott var að leita til
ykkar hvort sem það var til þess að
gleðjast eða leita huggunar. Ótíma-
bært andlát Heiðu tengdadóttur
þinnar var mikill missir fyrir þig
eins og okkur hinna en þar fóruð
þið hjónin fremst í flokki til þess að
hugga og styrkja fjölskyldutengsl-
in sem var hlutverk sem þér fórst
alltaf vel úr hendi. Það var okkur
erfitt að kveðja ykkur hjónin þegar
við fluttumst búferlum til Frakk-
lands en eins og í öðru sýnduð þið
okkur ómetanlegan stuðning. Það
var okkur líka einstök ánægja að
þú hafðir tækifæri til að fara þína
síðustu utanlandsferð í heimsókn
til okkar.
Þó svo að fjarlægðin væri mikil
þá voru ætíð sterk tengsl milli okk-
ar og milli heimsókna leið varla sá
dagur að þið nöfnurnar rædduð
ekki saman í síma. Þegar Ástráður
lést fyrir nærri fimm árum fundum
við að lífsvilji þinn fjaraði út og í
hvert sinn sem við hittumst þá
kvaddir þú okkur í hinsta sinn.
Þegar við sáumst síðast og við vor-
um að kveðja, þá gafst þú okkur,
eins og þér var líkt, skýr fyrirmæli
og sagðir „Ef þið skrifið um mig
hinstu kveðju þá vil ég enga pönnu-
kökugrein“. Vissulega voru pönnu-
kökunar góðar en það sem þú skil-
ur eftir í hjörtum okkar sem sakna
þín sárt er svo miklu meira.
Bjargföst trú þín á Jesú mótaði
líf þitt og líferni þitt og ykkar hjóna
var okkur sem fengum því að kynn-
ast til eftirbreytni og sá boðskapur
sem þið gáfuð lifir enn meðal okkar
og vart er hægt að hugsa sér betri
arfleið en þá. Það var ánægjulegt
að Ingibjörg og Eva höfðu tækifæri
að koma til Íslands til þess að
kveðja þig og erfitt fyrir okkur
strákana að geta ekki kvatt þig en
minning okkar um þig og arfleið lif-
ir meðal okkar. Guð blessi minn-
ingu Ingibjargar.
Sigurður Pétursson, Pétur og
Ástráður Sigurðssynir.
Heiðurskonan Ingibjörg Hall-
dóra Jóelsdóttir hefur kvatt okkur
samferðamenn sína. Kynni okkar
hófust fyrir um hálfri öld er ég
tengdist því góða fólki sem þá bjó í
Arahúsi í Hafnarfirði. Hún var elst
barna þeirra Valgerðar og Jóels og
þau veittu henni gott veganesti,
sem hún miðlaði áfram til barna
þeirra Ástráðs, en þau hjón voru
einkar samhent í öllum málum.
Fjölskyldurækni hennar var ein-
stök og hún fylgdist mjög vel með
systkinabörnum sínum svo og stór-
fjölskyldunni allri. Það var fastur
liður í jólahaldi fjölskyldunnar um
áratugaskeið að koma saman á
heimili Imbu og Ástráðs á annan
dag jóla þar sem þau sinntu fjöl-
skyldunni af þeirri gestrisni sem
þau hjónin sýndu öllum sínum gest-
um. Manni leið ávallt vel í návist
þeirra enda voru þau þeirrar gerð-
ar að þeim fannst sælla að gefa en
þiggja. Þegar íbúðin þeirra rúmaði
ekki lengur alla fjölskylduna gladdi
það hana mjög að fenginn var salur
úti í bæ fyrir jólafagnaðinn því hún
vissi hvert gildi það hefur fyrir
hvern einstakling að rækja vel
tengslin við fjölskylduna. Imba var
greind og hafði sjálfstæðar skoð-
anir á mörgum málum, m.a. pólitík,
en erfitt var að finna einarðari
stuðningsmann við Sjálfstæðis-
flokkinn en hana. Það var ánægju-
legt að eiga við hana skoðanaskipti
en hún hélt jafnan fast fram þeim
skoðunum sem hún taldi réttar.
Ég kveð Ingibjörgu Jóelsdóttur
með virðingu og þökk fyrir góða og
gefandi samfylgd. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Bjarni Þórðarson.
Það auðveldaði öldruðum föður
mínum ákvörðunina að fara til
hressingar á Landakot eftir andlát
mömmu vorið 2006 vitandi að þar
væri Ingibjörg vinkona þeirra Jó-
elsdóttir í næsta herbergi. Þau
höfðu jú búið hvort á sinni hæðinni
í sama húsinu við Sigtún 29 í 42 ár.
Hvað hún Imba tók vel á móti hon-
um, var nærgætin, umhyggjusöm
og uppörvandi við hann. Sú djúpa
og varanlega vinátta sem átti svo
langa sögu var honum ómetanleg á
erfiðum tímum og mikill léttir fyrir
okkur í fjölskyldunni að vita af hon-
um dveljandi með Imbu í næsta
herbergi og hennar góða fólk kom-
andi reglulega í heimsókn.
Þá var Imba vel ern þótt sjónin
væri að vísu farin að daprast, stál-
minnug og vel að sér. Gátu þau flett
hvort upp í öðru og stytt sér þannig
stundirnar með upprifjunum og
dýrmætum minningum. Samfélagið
við Imbu hafði góð áhrif á hann og
er ég viss um að það var ekki síst
það sem hressti hann við.
Hún fylgdist vel með hún Imba
og var vel að sér. Hún hafði sterkar
skoðanir á mönnum og málefnum.
Fólk vissi hvar það hafði hana, hún
var hreinskiptin, afar traust og
sannur vinur vina sinna. Um-
hyggjusöm og glæsileg ættmóðir
sem hélt vel utan um sína hjörð og
gott var að koma til.
Hún á sinn þátt í minni mótun
því við bjuggum í sama húsi fyrstu
20 ár ævi minnar. Hún hrópaði nú
svo sem ekkert húrra fyrir mér
þegar ég kastaði eða sparkaði bolta
í húsið okkar og hrafntinnupúsn-
ingin hrundi af húsinu. Eða þegar
ég átti það til að henda mér í gólfið
á efri hæðinni í mjög mikilvægum
handboltaleikjum sem ég hafði
komið á fót einn með sjálfum mér
eða vinum mínum og málverkin
tóku hvert af öðru að hrynja niður
af veggjunum hjá þeim á neðri
hæðinni líkt og í hörðum jarð-
skjálfta. Hún fílaði heldur ekki
þegar ég spilaði Bítlana með bass-
ann í botni. Einu sinni fékk hún
garðyrkjumann til að merkja allar
fallegu plönturnar í garðinum með
þar til gerðum trépinnum og kost-
aði þjónustan sú ekki svo lítið enda
skiptu plönturnar í garðinum
mörgum tugum. Garðurinn var og
átti að vera glæsilegur og hafði ég
stundum hjálpað til við að tína rusl
úr honum. Morguninn eftir fór ég
því með litlu hjólbörurnar mínar út
í garð og hófst handa við að tína
litlu merkispjöldin upp úr moldinni
og setti þau í hjólbörurnar, 3–4 ára
óviti í góðri trú, hélt ég væri að
hjálpa til. Þennan dag var Imba
ekki glöð og mamma var miður sín.
En þetta var nú allt saman jafnað
og fyrirgefið jafnóðum og gott var
að stinga sér niður til hennar á
kvöldin til að fá mjólkurglas, ný-
bakaðar gómsætar pönnukökur eða
smákökurnar sem hún var fræg
fyrir. Já, við vorum góðir vinir við
Imba. Mikið var hún umhyggjusöm
við foreldra mína eftir að halla tók
undan fæti hjá þeim. Oft hringdi
hún og var ætíð bæði gott og gam-
an að heyra í henni. Hún sagði
skemmtilega frá og átti margar
óborganlegar setningarnar og
hnyttin tilsvör. Við leiðarlok þakka
ég góðri vinkonu samferðina. Ég
veit að þú ert löngu búin að fyr-
irgefa mér öll prakkarastrikin,
Imba mín. Skilaðu kveðju til vin-
anna í efra.
Með virðingu og einlægu þakk-
læti.
Sigurbjörn Þorkelsson.
Ég kynntist Ingibjörgu, sem allt-
af var kölluð Imba í mín eyru, sem
ungur drengur, enda þau Ástráður
í hópi vinafólks foreldra minna.
Mamma bar mér oft kveðjur eða
þakkarorð frá þeim hjónum í starfi
mínu fyrir kristilegu félögin. Imba
sótti í áratugi samverur kristni-
boðshópsins Vorperlunnar og var
meðal trúfastra vina kristniboðsins
sem báru málefni þess fyrir brjósti.
Ég þakka fyrirbænir og um-
hyggju þeirra hjóna fyrir starfinu
og blessa minningu Imbu. Drottinn
huggi, styðji og styrki ættingja alla
og vini.
Ragnar Gunnarsson.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall
bróður okkar, mágs og frænda,
HALLDÓRS GESTSSONAR
frá Syðra – Seli.
Sérstakar þakkir til sveitunga hans fyrir vináttu
og virðingu sem honum var sýnd á útfarardegi.
Systkini hans og fjölskyldur þeirra.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
KRISTINS P. MICHELSEN,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til Einars og alls annars starfsfólks
á deild 13B á Landspítala við Hringbraut og á deild
K1 á Landspítala, Landakoti.
Guð blessi ykkur öll.
Margrét Þorgeirsdóttir,
Karl G. Kristinsson, Jóhanna Sigurjónsdóttir,
Kristín B. K. Michelsen, Magnús Sigurðsson,
Sólveig H. Kristinsdóttir, Björn St. Bergmann,
Anna Karen Kristinsdóttir, Gestur Helgason,
afa- og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
hlýhug og annan stuðning við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GÍSLA GUÐJÓNSSONAR
pípulagningameistara,
Sólvöllum 5,
Selfossi.
Sérstakar þakklætiskveðjur sendum við
heimahjúkrun og starfsfólki Heilbrigðisstofnunar
Suðurlands.
Kristín Gísladóttir, Hafsteinn Guðjónsson,
Guðjón Skúli Gíslason, Guðrún Ágústsdóttir,
Vignir Rafn Gíslason, Laufey Þorsteinsdóttir
og fjölskyldur.