Morgunblaðið - 28.09.2008, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
M
eð í för voru þau
Tómas Hrafn
Sveinsson, Þórður
Snær Júlíusson og
Hildur Guðjóns-
dóttir. Undirritaður ákvað að fara
með á allra síðustu stundu og hafði
því lítið sem ekkert með skipulagn-
ingu ferðarinnar að gera, en þre-
menningarnir höfðu unnið að henni í
nokkra mánuði. Ákveðið var að reyna
að sjá sem allra mest á þeim mánuði
sem áætlaður var í ferðina og í stuttu
máli má segja að það hafi heppnast –
undirritaður hefur aldrei séð svo
margt merkilegt á svo stuttum tíma.
Við flugum frá Keflavík til New
York fimmtudaginn 26. júní, gistum
eina nótt í New York og flugum svo
til San Francisco. Þar vorum við yfir
helgina, en lögðum svo af stað á vit
ævintýranna mánudaginn 30. júní.
Hinn 25. júlí, 26 dögum og 12.800
kílómetrum síðar, komum við svo á
lokaáfangastað í New York.
Leiðinlegur bíll
Ekki er hægt að hefja ferðasöguna
án þess að segja aðeins frá San
Francisco, sem er mögnuð borg, og
reyndar einn allra skemmtilegasti
viðkomustaðurinn í ferðinni. Það
kom okkur á óvart að þar var alls
ekki of heitt, þótt við værum í Kali-
forníu um hásumar. Helgin þar var
einstaklega skemmtileg, við fórum til
að mynda út í Alcatraz-fangelsið sem
í daglegu tali er kallað The Rock,
skoðuðum að sjálfsögðu Golden
Gate-brúna og skelltum okkur í vín-
smökkun í Sonoma-dalnum sem er
rétt við Napa-dalinn. Eftir vel heppn-
aða helgi lögðum við svo í hann.
Fljótlega eftir að lagt var af stað
komumst við að því að bíllinn sem við
leigðum var ekkert sérlega góður.
Um var að ræða Jeep Compass, á að
giska árgerð 2006. Í fyrsta lagi var
hann ekki með cruise control, sem við
héldum að væri staðalbúnaður í öll-
um nýlegum bílum í Bandaríkjunum.
Þetta kom sér illa, enda keyrðum við
samtals 12.800 kílómetra. Í öðru lagi
var hann ekki með samlæsingu. Í
þriðja lagi var hann ekki með hand-
föngum fyrir ofan hurðirnar, sem
eins og margir vita getur verið gott
að halda í á löngum ferðalögum. Í
fjórða lagi var hann ekkert sérlega
rúmgóður. Og í fimmta lagi var hann
ósmekklegur (sem er að vísu auka-
atriði). Þrátt fyrir alla þessa galla var
bíllinn langt frá því að vera sá ódýr-
asti hjá Budget-bílaleigunni. Hann
mátti þó eiga það að hann bilaði aldr-
ei, og loftkælingin virkaði, sem voru
kannski mikilvægustu atriðin.
Skógareldar og GPS
Það væri að æra óstöðugan að telja
upp alla þá staði sem skoðaðir voru í
ferðinni, og verður það því ekki gert.
Í staðinn verður stiklað á stóru, og
hápunktarnir teknir fyrir.
Til stóð að keyra meðfram sjónum
alla leiðina frá San Francisco til Los
Angeles. Skógareldar í og við Big
Sur gerðu það hins vegar að verkum
að við þurftum að snúa við, og taka
nokkuð stóran krók inn í landið til að
komast þangað. Það kom ekki að sök,
heldur var það ákveðið ævintýri út af
fyrir sig – og í raun eina ævintýrið
sem GPS-tækið okkar kom ekki í veg
fyrir í allri ferðinni. Það má nefnilega
segja sem svo að GPS-tækið hafi
komið í veg fyrir öll meiriháttar mis-
tök, það gat voðalega fátt klikkað.
Tækið sagði okkur alltaf hvar við átt-
um að beygja, og það var því ákaflega
erfitt að villast, þótt við höfum að
vísu lent í nokkrum minniháttar
ógöngum. Þá var nánast ekki hægt
að verða bensínlaus því með því að
ýta á einn takka á tækinu fann það
næstu bensínstöð. Það má því eig-
inlega segja að ferðin hafi að sumu
leyti verið leiðinlega örugg.
Gróði í Las Vegas
Í stuttu máli má segja að Los Ang-
eles hafi valdið vonbrigðum. Þar var
mikill hiti og mengun, alltof margir
bílar og fátt sem gladdi augað. Við
hegðuðum okkur því eins og mestu
túristar, skoðuðum Hollywood-
skiltið, stjörnurnar á gangstéttinni
við Hollywood Boulevard, Venice
Beach og Beverly Hills og drifum
okkur svo út úr borginni og inn í Ne-
vada-eyðimörkina áleiðis til næsta
áfangastaðar – Mekka spilavítanna.
Líkt og Los Angeles er Las Vegas
ekki mjög spennandi borg. Þar snýst
allt um peninga, sama hvert litið er,
og stemningin er eftir því. Þá varð
aldrei heitara í ferðinni en þar, en
hitinn fór í 43 gráður.
Á heildina litið eru spilavítin frem-
ur dapurleg, þar má sjá fólk sem
kemur víðs vegar að úr heiminum til
þess eins að eyða peningunum sínum
í vitleysu, og hugtakið spilafíkn er ef-
laust á bannlista í borginni. Undirrit-
aður var hins vegar búinn að ákveða
að prófa að leggja 100 dollara á rautt
í rúllettu, og láta þar við sitja, sama
hvernig færi. Og viti menn – rautt
kom upp, og yðar einlægur fór því
100 dollurum ríkari frá Vegas, þann-
ig séð.
Náttúran stóð fyrir sínu
Næsti viðkomustaður var eins
ólíkur Las Vegas og nokkuð gat orð-
ið; hið mikilfenglega Miklagljúfur,
Grand Canyon. Ekki þarf að fjölyrða
um þann stað, enda gljúfrið eitt
mesta náttúruundur veraldar. Við
komum þangað seinnipart dags og
vorum fram yfir sólsetur, sem var
glæsilegt sjónarspil. Eftir á að
hyggja gerðum við trúlega mistök
með því að vera ekki lengur þar, og
skoða gljúfrið betur, en við yfirgáfum
það strax daginn eftir.
Nú var haldið í norður til þeirrar
merkilegu borgar Salt Lake City í
Utah. Borgin er hvað þekktust fyrir
þann mikla fjölda mormóna sem þar
býr, og bar hún þess glöggt merki.
Fátt bar til tíðinda í borginni, við
skoðuðum Saltvatnið sjálft, sem var
nokkuð magnað, enda er það svo salt
að það er allt að því hreyfingarlaust.
Þá skelltum við okkur rétt út fyrir
borgina til hinnar gríðarlega fallegu
Park City þar sem Sundance-
kvikmyndahátíðin er haldin ár hvert.
Yellowstone-þjóðgarðurinn var
næsti viðkomustaður, og var hann
einn mesti hápunkturinn, enda gríð-
arlega fallegur staður. Þar er mikið
dýralíf og komumst við meðal annars
í návígi við villta vísunda, birni og dá-
dýr. Þá eru þeir Yellowstone-menn
gríðarlega stoltir af goshvernum sín-
um, Old Faithful, en við Íslendingar
köllum nú ekki allt ömmu okkar í
þeim efnum, og satt best að segja er
hann óttalega slappur samanborið
við Strokk og Geysi.
Þegar setið er í bíl eins lengi og við
gerðum er nauðsynlegt að finna sér
eitthvað til dundurs, og ekki síður að
gera eitthvað til að halda bílstjór-
anum vakandi. Þar komu þrír iPodar
troðfullir af tónlist að góðum notum,
en alls vorum við trúlega með um 200
gígabæt af tónlist. Hana gátum við
sent þráðlaust í útvarpstæki bílsins
með þar til gerðri græju – iTrip. Vin-
sælast var að spila einhvers konar út-
gáfu af Popppunkti þar sem einn gaf
ýmsar vísbendingar um næsta lag
sem hann ætlaði að spila, og hinir
reyndu að giska á hvað það var. Þá
var ferill heilu flytjendanna tekinn
fyrir frá upphafi til enda. Þá má geta
þess að með í för voru sérlega vand-
aðir og skemmtilegir útvarpsþættir
Gunnlaugs Jónssonar um hljómsveit-
ina Nýdönsk, sem teknir voru í heild
sinni einn daginn í miðríkjunum.
En aftur að ferðinni. Frá Yellow-
stone keyrðum við gríðarlega fallega
leið yfir Klettafjöllin áleiðis til Mount
Rushmore, þar sem þeir Wash-
ington, Jefferson, Roosevelt og Lin-
coln hafa verið höggnir út í bergið í
fjallinu. Skemmtilegur staður, en þó
ekki eins mikið sjónarspil og við höfð-
um búist við.
Í kjölfarið settum við stefnuna á
hásuður, og keyrðum yfir Nebraska,
Kansas og Oklahoma, áleiðis til Dall-
as í Texas. Þar skoðuðum við mjög
Marga hefur dreymt um að keyra um þver og
endilöng Bandaríkin – fara í það sem í daglegu
tali er kallað road trip. Jóhann Bjarni Kolbeins-
son lét drauminn rætast ásamt þremur vinum
sínum í byrjun júlí.
Ljósmynd/Þórður Snær Júlíusson
Sá hæsti Tómas, Jóhann og Hildur við Sears-turninn í Chicago. Niðri til hægri má sjá glitta í skó ljósmyndarans.

 


 


! "#$#
!#"
$%! &#!'%(
)#$$*%#
&$+,
'%(
$$
-%
#*
$#
#,.+
%/! -
'+"
'%
0+"% '
1+$2#$.+
'#%-%
%!'-3
-%
-+,#
42
'(
#2#&5-"
#*!)&
Svo miklu meira
en Route 66
Kalifornía
Nevada
Arizona
Utah
Idaho
Wyoming
South-Dakota
Nebraska
Colorado
Kansas
Oklahoma
Texas
Louisiana
Mississippi
Arkansas
Tennessee
Kentucky
Missouri
Illinois
Indiana
Ohio
West Virginia
Virginia
Maryland
Delaware
Pennsylvania
New Jersey
New York
Connecticut
29 ríki voru heimsótt