Morgunblaðið - 28.09.2008, Blaðsíða 44

44 SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Lárus Lárussonfæddist í
Reykjavík 4. febr-
úar 1942. Hann
lést á heimili sínu
10. september síð-
astliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Guðmundur
Lárus Jónsson, f.
11. júlí 1885, d. 31.
júlí 1941, og Hild-
ur Magnúsdóttir f.
4. apríl 1908, d. 17.
október 1974. Lár-
us var yngstur
systkina sinna. Hálfsystkini
Lárusar voru Jón Lárusson, f.
31.7. 1908, d. 20.3.
1986, Ásta Sóley
Lárusdóttir, f.
15.11. 1927, d.
15.6. 2008, Unn-
steinn Lárusson, f.
29.10. 1930, d. 1.1.
1960, og Guð-
mundur Magnús
Sigurgeirsson, f.
15.6. 1938, d. 14.5.
1968. Bróðir Lár-
usar er Jóhann K.
Lárusson, f. 29.8.
1929.
Útför Lárusar
fór fram frá Bústaðakirkju 16.
september.
Kæri vinur, hvar á ég að byrja?
Alveg frá því að við kynntumst ólst
og tókst strax með okkur vinskap-
ur sem entist okkur afar vel.
Í bernskuminningum mínum
man ég vel eftir mörgum leikjum
sem við strákarnir lékum okkur.
Boltaleiki og fleiri sem krakkar
léku í þá daga. En einn er þó mér
efst í minni. Það var þegar að þú
Lalli minn fórst með okkur í ridd-
araleikinn um Prins Valíant og
aðra frækna riddara, og þú gafst
og skreyttir okkur vinina með orð-
um að launum fyrir prúða og ridd-
aralega framkomu. Og svo var far-
ið og fengið sér kaffi, kex og mjólk
hjá Hildi mömmu. Þetta eru ynd-
islegar minningar. Þú varst mikill
heimagangur hjá mér og fjöl-
skyldu. Og átt marga góða vini
hvaðanæva að, allir þekktu hann
Lalla sinn. Í langan tíma varstu hjá
frænda þínum Unnsteini og fjöl-
skyldu vestur á Mýrum. Notaðirðu
flestallar helgar og frídaga til að
fara upp í hjólhýsi sem þið frændur
voruð búnir að gera að paradís. Þar
áttir þú góðan vin og frænda.
Fimmta þessa mánaðar komum
við 25 strákar (eins og þú kallaði
okkur gjarnan) saman hjá Helga í
Góu. Þar áttum við góðar og ynd-
islegar stundir og ekki gat maður
séð á þér, vinur minn, hve veikur
þú varst orðinn. Þannig er þér best
lýst, Lalli minn, bitið á jaxlinn og
enga vorkunn. Lalli minn var við
stjórn vinnuvéla hjá Ríkisskip,
Nathan & Olsen og svo síðustu 15–
20 árin hjá vini sínum Viggó sem
reyndist honum afar vel.
Ég kveð þig, elsku vinur, með
söknuð í hjarta og veit að guð tek-
ur vel á móti þeim sem hann elsk-
ar.
Þinn vinur
Orville.
Hann Lalli „frændi“ er látinn og
harmur okkar er mikill.
Fréttin kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti og erum við enn ekki
búin að átta okkur á þessu að fullu.
Hvað er hægt að segja um hann
Lalla?
Okkur er orða vant en eitt er víst
að ljúfari og betri mann er erfitt að
finna, okkur var hann ávallt sem
einn af fjölskyldunni og verður
okkur í huga og hjarta um alla ævi.
Lalli okkar, við viljum kveðja þig
með einu fallegasta ljóði sem við
höfum komist í kynni við og biðjum
almáttugan Guð að geyma þig í
faðmi sínum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin, sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni,
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Við biðjum góðan Guð að vernda
og styrkja alla vini og ættingja á
þessum erfiðu tímum.
Hinsta kveðja,
Elías Utley, Ásthildur Ósk
og synir.
Okkar kæri vinur Lalli er nú bú-
inn að kveðja okkur eftir stutt
veikindi. Það er margs að minnast
um samveru okkar og Lalla. Ég
kynntist honum fyrir 46 árum þeg-
ar ég hitti eiginmann minn Olla en
þeir voru æskuvinir. Í minningunni
var Lalli alltaf kátur og glaður,
hann var mikill heimagangur hjá
Gunnu ömmu manns míns og móð-
ursystur hans, henni Öldu. Þá voru
sunnudagarnir hjá Gunnu ömmu
hans Olla margir hverjir skemmti-
legir, því þó að Lalli minn væri
matmaður var engu tauti við hann
komið að hann fengi sér grænar
baunir á diskinn, „ég borða ekki
svoleiðis rusl“ sagði hann.
Síðar þegar við Olli minn fórum
að búa og eignuðumst okkar börn,
létum við skíra einn drenginn okk-
ar í höfuðið á mömmu hans Lalla,
henni Hildi. En hún kom til mín í
draumi og vitjaði nafns. Eldri
drengir okkar kynntust Hildi, eða
Hiddu eins og þeir kölluðu hana.
Hún var eins og Lalli minn afar
góð við okkur.
Lalli var alltaf tryggur sínum
vinum og kom reglulega í heim-
sókn. Hann bjó alltaf einn fyrir ut-
an þann tíma sem að hann átti tík-
ina hana Perlu, en þau voru líka
algerlega óaðskiljanleg. „Hundur-
inn er besti vinur mannsins“ sagði
Lalli minn alltaf.
Hann var alltaf duglegur að
vinna, sleppti varla degi úr þótt
hann væri lasinn. Þegar maður
sagði honum að hann ætti sína
veikindadaga svaraði hann „hvað
heldurðu að að hanga heima flýti
fyrir batanum?“ Lalli var búinn að
hugsa um að selja íbúðina sína og
kaupa sér húsbíl sem hann ætlaði
að ferðast á til frænku sinnar í
Danmörku og bróður síns í Þýska-
landi. Hafði einn sona minna Sóli
ætlað með honum sem ferðafélagi.
En Lalli minn fór bara einn í sína
síðustu ferð og er kominn til
mömmu sinnar og bróður síns, og
sjálfsagt Perlu sinnar líka og líður
núna vel.
Ég kveð Lalla minn með sökn-
uði, því nú kemur hann ekki inn í
kaffi eða mat hjá okkur. Ég veit að
strákarnir mínir eiga eftir að sakna
hans mikið og við öll. Það væri
hægt að skrifa miklu meira um þig,
Lalli minn, en ég læt þetta duga en
á hitt í minningu með mér.
Hvíldu í friði, kæri vinur, og
þökk fyrir að kynnast þér.
Þín vinkona
Hulda Sigurbjörnsdóttir.
Nú er hann farinn, hann Lalli
frændi, eins og við kölluðum hann
alltaf.
Hann var partur af tilverunni í
uppvexti mínum í Laxárholti. Hann
kom í jólafríum, páskafríum og
sumarfríum, og nokkrum sinnum
var hann heimsóttur í vinnunni í
Reykjarvíkurferðum. Hann kom
oft með afþreyingu sem maður
fékk að njóta með honum eins og
myndasögur og myndbönd. Ég
man aldrei eftir honum nema glöð-
um og gamansömum. Þetta var
eins og hann væri að koma með
gull þegar hann kom með pokana
af morgunkorni. En Lalli vann hjá
heildsala og fékk margt á góðum
kjörum, svo sem brauð sem hann
fékk hjá bakara nokkrum, það var
gott að laumast í sætabrauðið sem
slæddist með í brauðpokunum.
Hann spurði mig sem tátu hvað
ég ætlaði að verða þegar ég yrði
stór, ég man ekki alveg hvað ég
sagði; minnti hann mig á þegar ég
var flutt vestur að ég væri nú á
skjön við það en ég ætlaði alls ekki
að búa í sveit eða eiga börn, hvað
þá að kenna.
Þegar ég varð 18 ára og mátti
kjósa en var ekki viss um hvað ætti
að kjósa, hlustaði ég á Lalla og
hans skoðanir á stjórnmálum.
Nú kveð ég Lalla og geymi allar
góðu minningarnar um hann.
Silja Björg Jóhannsdóttir.
Mínar fyrstu minningar um góð-
an og yndislegan, vin sem fallinn er
nú frá, eru frá æsku minni. Þegar
ég vissi að Lalli (frændi) minn væri
kominn í heimsókn, var það eins og
að ég ætti annan afmælisdag. Því
hann Lalli minn var nefnilega eins
og gamall höfðingi frá því fyrr á
öldum sem kom aldrei tómhendur í
heimsókn. Ég tala nú ekki um þeg-
ar börn voru á heimilinu.
Með aldrinum fannst mér svo
gott og hlýlegt að fá hann Lalla
minn til okkar. Hann var bæði
skemmtilegur í tali og frjálslegur í
fasi, tók engu of alvarlega og hélt
fast í barnið í sjálfum sér. Það
gladdi mig að sjá þá æskuvini Lalla
og pabba skjóta hvorn á annan,
þeir voru eins og tveir sex ára að
rífast um hver ætti að vera með
vörubílinn í sandkassanum. Allt
var þetta þó í mesta bróðerni og
við strákarnir og mamma hlógum
dátt að þessu háttalagi þeirra.
Ég fékk þau forréttindi að vera
mikið nálægt þér síðustu mánuði
þína, elsku Lalli minn, og þann
tíma mun ég hlúa að og minna
sjálfan mig á að gæta að barninu í
sjálfum mér og taka mig ekki of
hátíðlegan. Það leið aldrei sá dagur
sem við hittumst að þú hrósaði mér
ekki og þakkaðir mér fyrir að vera
hjá þér. Það átti að vera öfugt,
Lalli minn, ég átti að hrósa og
þakka þér fyrir að gefa mér það
dýrmætasta af öllu, „tíma“.
Við ætluðum saman í Evrópuferð
á næsta ári. En þá ferð, hvenær
sem af verður, verð ég að fara með
þig í mínu hjarta. Og það ferðalag
sem þú ert á núna verður þú að
fara einn, elsku Lalli minn. Ég
kveð í bili, minn kæri vinur, og ég
veit að við munum hittast síðar.
Þinn vinur
Sólbjartur Óli.
Lalli frændi.
Ef það voru á boðstólum skonsur
eða pönnukökur, þá brosti hann
Lalli frændi marga hringi, hann
elskaði svoleiðis bakkelsi.
Ég man fyrst eftir Lalla þegar
hann kom í Laxárholt 12 ára gamal
en ég var þriggja ára. Í sveitinni
voru oft nokkrir sumarkrakkar til
að aðstoða við heyskap og skottast
eftir kúnum. Stundum fjör og þeir
sem yngri voru, sem í þessu tilfelli
var ég, drógust aftur úr eða duttu á
hnén við að reyna að hafa við hin-
um eldri. Alltaf var það Lalli sem
sneri við og huggaði og dröslaðist
með mig og hjálpaði mér.
Svo kom hann stundum á haustin
að smala í réttir.
Svo liðu árin, ég fór að vinna fyr-
ir sunnan og við stelpurnar
skruppum á böll í bænum. Eitt sinn
er ég stóð í langri biðröð við Röðul
heyri ég kallað: „Nína frænka!“ Jú,
jú, enginn annar en Lalli, sem var
við dyrnar ásamt kunningjum sín-
um. „Hva við reddum þér inn, Gulli
hleypir okkur inn maður!“ Þegar
inn var komið var náttúrlega mesta
fjörið hjá Lalla og vinum hans,
Lalli átti staðinn, eins og sagt er.
Eftir ballið var farið niður á BSÍ og
pantaður sviðakjammi, uppáhald
Lalla. Síðan var mér skutlað heim.
Lalli var mikill sprelli- og grall-
arakarl, ég man ekki eftir honum í
fúlu skapi. Ég gat alltaf leitað til
hans, við hverju sem var.
Þegar strákurinn minn var um
tveggja ára kom hann í kaffi og
sagði svo: „Hva, á ekki að fara með
litla frænda í Húsdýragarðinn?“
Það var nýbúið að opna hann þá.
Margar voru ferðirnar sem við
fórum ýmist í sveitina eða annað.
Seinna, er ég eignaðist stelpuna
mína, var hún auðvitað ekkert köll-
uð annað en „litla frænka“.
Um tíma skellti hann sér í
hestamennskuna, og auðvitað var
Nína frænka með. Hann keypti
Jarp og Vinning. Vinningur var
grár, yfirferðarmikill glæsiklár,
og var Lalli aldeilis tignarlegur á
honum. Síðan komu fleiri hestar
og ég með einn, þá var allt á fullu í
tamningum.
Síðastliðin ár var hann kominn
með hjólhýsi í Laxárholt, undir
klettabelti við Laxárholtsvatn. Þá
uppgötvaði ég enn nýja hlið á
Lalla, hann hafði áhuga á blómum
og trjárækt og fór að planta. Núna
er orðinn smálundur þar. Honum
þótti gaman að fylgjast með þröst-
unum syngja og vappa í trjánum.
Núna síðan í vor, þegar veikindi
fóru að angra hann, var hann
mestmegnis í sveitinni, í hjólhýs-
inu sínu og hjá Diddu og Steina
frænda sínum. Studdu þau hann
og aðstoðuðu allt hvað þau gátu,
svo að honum liði sem best. Núna
síðustu dagana fyrir andlátið hafði
hann skroppið í bæinn, að heim-
sækja mig og Helga kunningja og
kamparana.
Já, Lalli var vinur vina sinna og
góður frændi, hann skilur eftir sig
skarð sem ekki er auðvelt að fylla,
það var bara einn Lalli.
Elsku Lalli frændi og félagi,
þakka þér fyrir allt. Þín Nína
frænka,
Jónína Jóhannsdóttir.
Lárus Lárusson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RAGNHEIÐUR K. ÞORKELSDÓTTIR,
Sléttuvegi 19,
Reykjavík,
lést föstudaginn 26. september á Landspítalanum
við Hringbraut.
Þorkell Helgason, Björg R. Sigurðardóttir,
Hrafnhildur Helgadóttir, Sigurður Geirmundarson,
Sigfús Jón Helgason, Sólrún Sigurðardóttir,
Helga Helgadóttir, Júlíus Jónasson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR F. JÓNSSON
bílamálarameistari,
frá Hvammi í Dýrafirði,
til heimilis á Háaleitisbraut 123,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi sunnu-
daginn 21. september.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
3. október kl. 13.00.
Jón Guðmundsson, Renate Gudmundsson,
Gunnar B. Guðmundsson,
Guðmundur Chr. Jónsson,
Juliane Gudmundsson.
Sími: 525 9930
hotelsaga@hotelsaga.is
www.hotelsaga.is
Hótel Saga annast erfidr ykkjur af
virðingu og alúð. Fágað umhverfi,
góðar veitingar og styrk þjónusta.
Erfidrykkjur af alúð
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar