Skinfaxi - 01.11.1933, Blaðsíða 4

84
SKINFAXI
býli og hrakningar skapa. Húsakynni til kennslunnar
eru í þrengslum á heimilunum, og mega þvi teljast
mjög ófullnægjandi, þótt sjaldnast skorli liinn bezta
vilja þeirra, er skólann balda. Skólinn er venjulega á
þrem stöðum yfir þessa sex mánuði, er hann stendur.
Kennslulími livers barns sjaldnast meira en tveir mán-
uðir á ári. Áhöld sama og engin. Stöðug kennara-
skipti. Námsefnið er, svo sem kunnugt er, móðurmál,
reikningur, kristinfræði, náttúrusaga og landafræði.
Náinsbækurnar allfyrirferðarmiklar, innihalda býsnin
öll af ártölum, örnefnum og fræðabrafli víðs vegar
að úr víðri veröld. Það segir sig sjálft, að þessi stutti
skólatími er í fyllsta máta mjög ónógur og tæplega
bægt að fylgja hinum lögmæltu kröl’um, livað þá
meira; enda er nú svo komið, að lieimakennslan er
að mestu horfin úr sögunni, og hygg eg það ekki sizt
vegna þess, að námsefnið er þannig valið, að það ligg-
ur ekki svo beint við, til ígripa við liversdagsstörfin.
Það er því bert, að hinn stulli kennslutími fer í yfir-
heyrslur utanaðlærðra fræðiatriða. Það er livorki timi
né áslæður til í slíkum skóla, að láta börnin starfa
sjálf, vekja þau til atliafna og umhugsunar um það,
sem þau varðar þó svo óendanlega miklu meira um,
en ýms þessi lögskipuðu fræðiatriði. Allt það, sem í
kringum þau er, lifið sjálft, störfin og sú barátta, scm
bíður þeirra í framtíðinni. Það má auðvitað segja, að
börn i sveitum þekki vel til lífsins i kringum sig,
vegna þátltöku þeirra í störfum allan ársins hring,
en það er engu að síður nauðsynlegt, að bregða frá
augum þeirra hulu hversdagsleikans og vanans, svo
að ]>au festi hugann við og verði heilskyggn á mögu-
leika og ágæti bæði í umhverfi sínu og í sjálfum sér.
Þau liafa í þessum skólum svo afar lílil skilyrði til
að starfa sem sjálfstæðar vcrur við rannsókn og at-
hugun. Leikni og þekking í jafnvel því nauðsynleg-
asta er oft næsta lítil að skólatimanum loknum. Það