Skinfaxi - 01.11.1933, Blaðsíða 62

142
SKINFAXI
Nú er rélt að gera sér Ijóst, að ef verið væri að stofna
ungmennafélagsskapinn nú i ár, nnmdi liann hafður
vera án persónulegra loforða og skuldbindinga, hvort
sem væri um bindindi, að vinna að lieill lands síns og
sjálfs sín, eða að leggja fram krafta sína sérplægnilaust
og hlýða settum lögum. Æskulýðssálarfræðin sýnir, að
slík loforðataka af æskumönnum gelur verið ærið tví-
eggja sverð. Og víst sýnir reynsla vor ungmennafélaga,
að silt er hvað, loforð á hrifningarstund og efndir á
freistingatíma. Yér höfum haldið fast við skuldbindingu
vora sem gamlan helgidóm og af ótta við að gefast upp,
en ekki af rökstuddri sannfæringu um siðlegt og raun-
hæft gildi hennar. Það var óaðgengilegt að nema hana
úr gildi, vegna þess, að mörgum þótti vænt um hana —
þar var með fögrum orðum drepið á liugsjónir, sem
góðum mönnum eru kærar — og af því, að segja mátti,
að U. M. F. hefðu brugðizt hindindismálinu og gefizt
upp á fylgi við það, er þau lögðu niður bindindisheit.
Með sama rétti má að vísu segja, að þau hafi brugðizt
þjóðernis- og menningarmálum, því að skuldbindingin
hljóðaði alveg eins um þau. En raunar tiafa U. M. F.
gerzt, með afnámi skuldindingarinnar, samræmari eðli
og kröfum æskunnar og tírnans, sem er að líða. Og með
því hafa þau líklega gert sig hæfari til að vinna virkt
starf í þágu góðra mála, bindindismálsins þar á meðal.
Þvi verður að vísu alls ekki neitað, að U. M. F. hafa
brugðizt bindindismálinu. Þau liafa gefizt upp á því,
að Iialda sér og sínum mönnum frá áfengisnautn. En
sú uppgjöf gerðist ekki á sambandsþingi 1933, lieldur
var hún orðin lijá félögum og einstaklingum áður.
Samhandsþing gerði ckki annað cn að játa hreinslcilni-
lega það, sem orðið var.
Afnámi skuldbindindarinnar fylgir sá kostur nú um
sinn, að áhugamenn um bindindismál — og þeir eru
margir innan U. M. F. — verða nú að gera sér ljóst
hversu ástatt er í þeim efnum. Þeir geta ekki framar