Skinfaxi - 01.11.1933, Blaðsíða 48

SKiNFAXl
128
um tilfcllum liika ekki við að slofna lífi sínu í hæltu
hans vegna.
Ef athuganir Sigurjóns á Þorgeirsstöðum reynast
réttar, þá ernm við það, sem „kommúnistar“ kalla „á
barmi byltingarinnar". Og ef byltingaliugur hinnar ís-
lenzku þjóðar er orðinn eins mikill og Sigurjón á Þor-
geirsstöðum hyggur, þá er það um leið augljóst, að
töluvert er orðið Jjogið við það stjórnarfar, sem við
eigum við að búa.
Eg er nú að visu töluvert byltingasinnaður, þótt mér
sé ákaflega illa við allar barsmiðar og stympingar. Eg
trúi því, að andi bvltingarinnar færist yfir þjóðina,
jafnliliða vaxandi manndómi, og eg trúi því, að hinum
vinnandi stéttum takist við tækifæri að smejrgja fram
af sér beizli yfirstéttarinnar, án þcss að allt of mikill
livellur þurfi af að liljótast.
En ef Sigurjóni á Þorgeirsstöðum er það ákaflega
mikið áhugamál, að uppræta „kommúnismann“, þá
verður hann að taka rögg á sig og grafa fyrir rætur
meinsins. Það stoðar nefnilega ekki minnstu vitund
þótt hann mcð aðstoð rikislögreglunnar „samlaði“
saman öllum „kommúnistum“ landsins, fengi togara
Kveldúlfs til þess að flytja þá suður á Selvogsgrunn
og sökkti þeim ]iar niður. Þeir mundu vaxa í landi
jafnharðan aftnr, líkt og háin á Þorgeirsstaðatúninu,
svo framarlega sem liið ríkjandi skipnlag tæki ekki
sinnaskiptum, „léti af illu og lærði golt að gera“. En
til þess eru — vægast sagt — litlar líkur.
Það mun láta nærri, að grunnr Sigurjóns um vaxandi
fylgi „kommúnismans" sé ekki ástæðulaus. En eins
og ]>egar hefir verið lckið fram, liggja alveg raunhæfir
gerendur til grundvallar þessa fjrrirbrigðis. Það er að-
eins samdráttnr auðmagnsins, sem aftur leiðir af sér
váxandi stéttamótsetningar, sem liér er um að ræða.
Þetta tvennt hlýtur alltaf að fylgjast að, livað scm öll-
um prédikunum líður. Yfirleitt er það tiltölulega litið,