Skinfaxi - 01.11.1933, Blaðsíða 27

SKINFAXI
107
skapað kvæ'ðin, því að þau eru lii þess ort, að vera
sungin á dansgólfi. Þess vegna verður ckki hjá þvi
komizt, að geta um færeyskan dans, þegar talað er
um færeyska menningu.
Hringdansar eða söngdansar, sem á íslandi néfnd-
ust vikivakar, vöru mjög tíðkaðir í Evrópu á miðöld-
um. Hafa þeir breiðzt út um álfuna frá Grikklandi,
en þar hafa þeir varðveitzt allt til þessa. Til Norður-
Símun av Skaröi.
R. Rasniussen.
landa er talið, að dansarnir hafi horizt frá Frakklandi,
og til Færeyja og Islands komu þeir á 13. öld, um
Noreg. Hefir þá fylgt þeim eitthvað af kvæðum sunn-
an úr löndum, og er sá uppruni ýmissa færeyskra
þjóðkvæða. Dansarnir dóu út og gleymdust, alstaðar
nema á Færeyjum, en þar eru þeir í fullu fjöri og
gildi enn í dag. Kvæðin eru sungin undir dansinum,
og er hann stiginn ekki aðeins eftir hljóðfalli lagsins,
heldur miklu fremur eftir efni kvæðisins. Enda lifa
Færeyingar í heimi sögunnar, scm kvæðið segir, með-
an dansinn stendur. Eigi þótti sæma, að neitt kvæði
væri dansað oflar en einu sinni á vetri i sömu byggð.
Má því geta nærri, að „forsöngvarinn og fólkið“ varð